Peter Pellenaars

Tij­dens de zomer­pe­ri­o­de heb ik geen pau­ze geno­men van mijn stu­die aan de Open Uni­ver­si­teit. De inlei­ding kunst­ge­schie­de­nis waar­mee ik bezig was wil­de ik niet afraf­fe­len om nog net aan het eind van juli een ten­ta­men te kun­nen doen. Wat ik onder­tus­sen — met val­len en opstaan — heb geleerd is dat een goe­de basis belang­rijk is. Dus zat ik in de maan­den juli en augus­tus bij­na elke dag met mijn neus in de boe­ken om de lees­stof goed te bestu­de­ren en er samen­vat­tin­gen van te maken. Dat het gehol­pen heeft om een goed resul­taat te sco­ren is natuur­lijk mooi mee­ge­no­men maar mij ging het er toch echt om dat de stof hope­lijk vol­doen­de inge­daald is zodat ik er in het ver­volg van de stu­die gebruik van kan maken.

De vol­gen­de inlei­ding die op het pro­gram­ma staat is die van cul­tuur­ge­schie­de­nis (in totaal zijn er vier dis­ci­pli­nes: let­ter­kun­de, kunst­ge­schie­de­nis, cul­tuur­ge­schie­de­nis en filo­so­fie). Daar ben ik met­een mee begon­nen nadat ik het ten­ta­men inlei­ding kunst­ge­schie­de­nis ach­ter de rug had. Dit­maal is het een cur­sus die op elk gewenst moment opge­pakt kan wor­den. Wat ik ech­ter voor­af niet goed had uit­ge­zocht qua plan­ning was dat de data van de ten­ta­mens (een lite­ra­tuur­lijst en een mul­ti­ple-choi­ce ten­ta­men) wél vast­staan. Toen ik daar­ach­ter kwam was het eigen­lijk al te laat om me met flink wat extra stu­deer­werk vol­doen­de voor te berei­den. En zoals ik hier­bo­ven al aan­gaf gaat het mij niet om het zo snel moge­lijk bin­nen­ha­len van stu­die­pun­ten. Ik heb de tijd.

Daar­om heb ik beslo­ten het wat rus­ti­ger aan te doen nu de vol­gen­de ten­ta­men­ron­de en het samen­stel­len van een lite­ra­tuur­lijst pas voor begin 2022 gepland staan. Mis­schien dat het me de ruim­te geeft wat meer aan­dacht aan mijn blog te geven voor­dat ik defi­ni­tief de knoop door­hak wat ermee te doen als ik als­nog in gebre­ke blijf met het regel­ma­tig publi­ce­ren van een nieu­we blogpost.

Het heeft me in ieder geval de kans gege­ven het boek Een­zaam­heid in ein­de­loos meer­voud. Het œuvre van Jeroen Brou­wers, geschre­ven door Lode­wijk Ver­duin in betrek­ke­lijk kor­te tijd uit te lezen. Waar­over ik bin­nen­kort hoop te gaan bloggen.

Vori­ge week zat ik voor de eer­ste keer sinds alle pan­de­mie­pe­ri­ke­len weer eens in een trai­ning die niet onli­ne gege­ven werd maar lek­ker ouder­wets op loca­tie. Al een aan­tal maan­den ga ik mini­maal twee tot drie dagen per week naar kan­toor in Ede en dat bevalt goed. Thuis­wer­ken is fijn en zal ik ook zeker regel­ma­tig blij­ven doen, maar het op kan­toor samen kun­nen wer­ken met collega’s is in veel opzich­ten effi­ci­ën­ter wat mij(n werk) betreft. 

De laat­ste (ver­plich­te) trai­ning die ik voor dit kalen­der­jaar nog op mijn lijst­je had staan is er een­tje die nor­maal gespro­ken met een groep collega’s uit diver­se (meest­al Euro­pe­se) ves­ti­gin­gen samen gedaan wordt. Naast de les­stof zijn er veel opdrach­ten die in klei­ne groep­jes uit­ge­voerd die­nen te wor­den en dat kan inder­daad alle­maal vir­tu­eel (zoals ik voor twee ande­re trai­ning dan erva­ren heb) maar het werkt op loca­tie toch net iets beter. En dan doel ik voor­na­me­lijk op per­soon­lij­ke con­tact voor­af, tij­dens en na deze ses­sies. De inter­ac­tie is veel natuur­lij­ker en diep­gaan­der dan online.

Dus ik was blij te horen dat het dit­maal inder­daad weer ging luk­ken om de trai­ning op ons kan­toor in Ede te orga­ni­se­ren. Uit­ein­de­lijk waren we met een totaal van zes­tien deel­ne­mers in een gro­te ver­ga­der­ka­mer waar vol­doen­de ruim­te en lucht­ver­ver­sing gere­geld was om ons allen een com­for­taal en vei­lig gevoel te geven. Want onwen­nig was het nog wel in het begin. Voor mij was het de eer­ste keer sinds de coro­na­re­stric­ties begin 2020 om weer met meer dan zes men­sen voor het werk in dezelf­de ruim­te te zijn. Boven­dien ook nog eens zon­der mond­kap­jes en zo. 

En deze week met­een weer collega’s op bezoek voor een 3‑daagse mee­ting die half vir­tu­eel en half op loca­tie was. Eigen­lijk is het de gewoon­te dat we voor deze jaar­lijk­se plan­ning­mee­ting alle­maal afrei­zen naar een plek die afwis­se­lend in de VS, Euro­pa of Azië is, maar dat is nog niet moge­lijk (plus de vraag of het ooit nog op deze manier gaat plaats­vin­den). Dus was het alter­na­tief dat we elkaar in klei­ne­re groe­pen opzoch­ten en op deze wij­ze de vir­tu­e­le mee­ting bijwoonden. 

Van­avond heb­ben we met het groep­je in Ede een res­tau­rant bezocht voor een geza­men­lijk diner. Opnieuw voor mij een bele­ve­nis die alweer een hele tijd gele­den was. We kozen voor het oude poli­tie­bu­reau dat nu Moe­ke heet en waar de sfeer super­ge­zel­lig was en het eten voor­tref­fe­lijk. De con­tro­le op QR codes werd vlot­jes uit­ge­voerd en zorg­de voor geen enkel pro­bleem of onge­mak. Het was fijn om te ver­toe­ven in het nieu­we oude normaal.

Ik geef mezelf nog enke­le maan­den. Of beter, ik geef dit blog nog enke­le maan­den. Lukt het me niet hier regel­ma­tig iets te publi­ce­ren (lees: mini­maal twee keer per week) dan moet ik me ern­stig afvra­gen waar­om ik er voor blijf beta­len deze site in de lucht te hou­den die boven­dien toch al geen bezoe­kers meer trekt omdat er niets nieuws te lezen valt. 

Vreemd genoeg wil ik wel dege­lijk zeer regel­ma­tig nieu­we con­tent plaat­sen. Het komt er alleen niet van. Over­dag bor­relt en bruist het van­bin­nen maar zodra ik me neer­zet ach­ter het toet­sen­bord blij­ven de woor­den en zin­nen weg. Als­of ze nooit door mijn brein heb­ben gedwar­reld. Na een tijd­je vruch­te­loos naar een lege pagi­na op het scherm te heb­ben geke­ken geef ik de moed op en ga terug naar mijn studieboeken.

Is dit van blij­ven­de aard dan is de uiter­ste con­se­quen­tie dat dan maar de stek­ker eruit gaat. Valt er weer een stuk­je onpro­duc­tie­ve aflei­ding weg — zoals eer­der: een hoop soci­al media. Eens zien of deze drei­gen­de dead­line wel voor inspi­ra­tie gaat zorgen.

Het was zover. Voor het ten­ta­men Inlei­ding kunst­ge­schie­de­nis 2 kon ik bij de stu­die­lo­ca­tie Nij­me­gen terecht in plaats van een onli­ne thuis­ten­ta­men met proc­to­ring. Hoe­wel dat bij Inlei­ding let­ter­kun­de 2 zon­der pro­ble­men was ver­lo­pen vond ik het toch een heel gedoe. En het bracht ook wel wat extra span­ning met zich mee. Wat als de inter­net­ver­bin­ding plots zou weg­val­len, er onver­wacht een bericht zou bin­nen­ko­men ter­wijl ik alle noti­fi­ca­ties dacht uit­ge­zet te heb­ben, of dat er gevraagd zou wor­den om de kamer weer even te scan­nen wat tot con­cen­tra­tie­ver­lies kon leiden. 

Ik was alleen nog niet eer­der op de stu­die­lo­ca­tie in Nij­me­gen geweest.

Dus ver­trok ik van­och­tend ruim­schoots op tijd, par­keer­de mijn auto bij de eer­ste de bes­te gele­gen­heid aan het begin van de Eras­mu­s­laan naast het Rad­boud­zie­ken­huis en wan­del­de op mijn gemak — want tijd genoeg — rich­ting de stu­die­lo­ca­tie. Op een gege­ven moment moest ik de straat over­ste­ken vol­gens de beweg­wij­ze­ring die ik trouw volg­de. Ik keek naar links, naar rechts, en nog eens naar links voor­dat ik over­stak en volg­de het pad naar wat ik in de ver­te tus­sen de bomen door aan­zag voor de studielocatie.

Dat bleek ech­ter een geheel ander gebouw te zijn waar ik geen ingang van kon ont­dek­ken maar waar ik geluk­kig wel via een open­staand raam bij een van de kan­toor­ka­mers iemand kon vra­gen of zij wist waar de stu­die­lo­ca­tie van de OU was. Dat wist ze. Ik moest weer terug en wat ver­der door­lo­pen waar ik was overgestoken. 

Toen ik weer bij de over­steek­plaats was zag ik nu pas dat er een tien­tal meters ver­der inder­daad een lan­taarn­paal stond met daar­aan beves­tigd een bord­je dat de OU rechts aan de weg gele­gen was. Niet echt voor de hand lig­gend. Beter had het mij gele­ken als het bord­je aan de over­kant van de weg had gestaan bij de ingang van het pad. Om mis­ver­stan­den te voorkomen.

Nog steeds ver voor de aan­vangs­tijd liep ik de stu­die­lo­ca­tie bin­nen, meld­de me aan bij de balie en kon na een kop kof­fie en wat geklets met twee ande­re stu­den­ten met mijn ten­ta­men begin­nen. Veer­tig mul­ti­ple-choi­ce vra­gen later ver­trok ik weer huis­waarts met een voor­lo­pi­ge sco­re van 33 goe­de ant­woor­den. Een rui­me vol­doen­de. De vol­gen­de hal­te is Inlei­ding cul­tuur­ge­schie­de­nis 1.

Dief op heter­daad betrapt geeft buit niet terug, want: ‘repu­ta­tie­scha­de…’ => Van Lien­den noemt winst onuit­leg­baar — nos