Press "Enter" to skip to content

VRIJETIJDSBLOGGER Posts

20191214 — zaterdag

Published 14 december 2019

Storing

Er staat een lan­taarn­paal in onze tuin. Zo’n antie­ke. Hij hoor­de bij de inboe­del van het huis dat we in 2016 koch­ten. We von­den ‘m niet erg mooi maar wel han­dig. In de zin dat er stroom op zat en de elek­tri­cien er een stop­con­tact op kon maken. Ide­aal voor de snoer van de gras­maai­er.

Alleen krij­gen we er de laat­ste tijd regel­ma­tig kort­slui­ting door. Zo ook een week of wat gele­den. Ik zat ’s avonds nog even TV te kij­ken ter­wijl het bui­ten hevig regen­de. En jawel hoor, plots gin­gen alle lam­pen uit, het scherm op zwart en het geluid ver­stom­de. In de meter­kast zag ik dat het opnieuw de groep was waar de lan­taarn­paal aan hing.

De vol­gen­de dag was het erg­ste vocht uit het stop­con­tact ver­dwe­nen en kon de stop weer aan en had­den we weer stroom op de appa­ra­ten die aan de lan­taarn­groep gescha­keld zaten. En weer een aan­tal dagen later heeft de elek­tri­cien zeker­heids­hal­ve de lan­taarn los­ge­kop­peld. De stroom had ik voor toch niet meer nodig omdat we inmid­dels een gras­maai­er met accu heb­ben.

Groot was onze ver­ba­zing daar­om toen van­mid­dag weder­om de stroom weg­viel. Het kof­fie­zet­ap­pa­raat deed het niet meer. Eerst dach­ten we dat het aan het appa­raat zelf lag. Toen we zagen dat de ande­re appa­ra­ten in de keu­ken het ook niet deden viel de ver­den­king auto­ma­tisch op de groep die voor­heen door de lan­taarn­paal gesa­bo­teerd werd. Het zou toch niet dat de lan­taarn­paal geen blaam trof?

In de meter­kast ston­den vreemd genoeg alle scha­ke­laars in de juis­te stand. De slim­me meter zelf die onlangs geïn­stal­leerd was was ech­ter zo dood als een pier. Pas toen kre­gen we het ver­moe­den dat er iets anders aan de hand was. Iets gro­ters dan alleen een apar­te groep die kort­slui­ting had. Alle stroom bleek weg­ge­val­len.

Bezorgd keken we naar bui­ten waar twee for­se vracht­wa­gens vol­op sta­ti­o­nair draai­den plus nog een aggre­gaat dat flink wat her­rie maak­te. Dat alles was via een stroom­ka­bel aan ons stroom­net in de schuur ver­bon­den. Het was in ver­band met de pur iso­la­tie die ze aan het aan­bren­gen waren in de uit­bouw van de schuur. Het zou toch niet dat die de stroom­sto­ring ver­oor­zaakt had?

Onge­rust zocht ik op de site van Lian­der of er in Bem­mel meer mel­din­gen van een stroom­sto­ring te vin­den waren. Dat was zo. Via whatsap zocht ik con­tact en kreeg te horen dat er een alge­he­le sto­ring in onze wijk was waar­aan vol­op gewerkt werd om dit zo spoe­dig moge­lijk te ver­hel­pen. Een klei­ne drie uur later was dit daad­wer­ke­lijk het geval. Het pur­ren zelf heeft er niet onder te lij­den gehad. De stroom­ka­bel had­den ze alleen in het begin nodig gehad.

~ ~ ~

20191118 — maandag

Published 18 november 2019

Superlangzaam glasvezel (de aanleg tenminste)

Meer dan een jaar gele­den, om pre­cies te zijn op 7 sep­tem­ber 2018 ont­vin­gen wij een brief die ons hard­op deed jui­chen van opwin­ding. We zou­den super­snel inter­net krij­gen (lees: kun­nen kopen indien we geïn­te­res­seerd waren, en dat waren we). Via glas­ve­zel nog wel. Jip­pie!

Van­daag, op 18 novem­ber 2019 is de laat­ste han­de­ling ver­richt om de glas­ve­zel­ka­bel van bui­ten naar bin­nen te bren­gen en via de kruip­ruim­te te ver­bin­den met een kast­je in de meter­kast. Nu hoe­ven we alleen nog maar twee weken te wach­ten voor­dat we een abon­ne­ment kun­nen afslui­ten met een pro­vi­der naar keu­ze. Wie weet lukt het dan als alles mee­zit om een en ander geïn­stal­leerd te heb­ben voor­dat de kerst­va­kan­tie begint. Iets waar­van we vorig jaar nog dach­ten toen die eer­ste brief bin­nen­viel dat dat mis­schien zelfs wel voor de kerst­pe­ri­o­de in 2018 ging gebeu­ren. Hoe naïef van ons.

~ ~ ~

20191116 — zaterdag

Published 16 november 2019

Voetbalopa

Van­och­tend al vroeg op pad met de jong­ste klein­zoon rich­ting Dui­ven voor een wed­strijd tegen de plaat­se­lij­ke voet­bal­ver­e­ni­ging DVV. Ik dacht dat het stond voor zoiets als Dui­ven­se Voet­bal Ver­e­ni­ging. Maar ik had het mis. Bij de ingang zag ik een bord Door Vriend­schap Voor­uit. Dat klinkt een stuk mooi­er, maar het mocht niet baten. Blijk­baar is het mot­to nog niet geheel door­ge­dron­gen in de genen van DVV. Door one­nig­heid onder­ling kre­gen zij geen grip op de wed­strijd en kwam de ploeg van mijn klein­zoon als win­naar uit de strijd. Het werd uit­ein­de­lijk 1–5 en de coach sprak bewon­derd dat er ‘seri­eus goed voet­bal’ gespeeld werd wat ik alleen maar kan bea­men.

Waar niet ieder­een van de bezoe­ken­de par­tijd reke­ning mee had gehou­den was dat er bij DVV geen kunst­gras aan­we­zig was. De wed­strijd werd ouder­wets op nat en koud gras gespeeld. Erg nat en koud vol­gens de bege­lei­ders die allen op dun­ne zomers aan­doen­de gym­pen aan de kant ston­den te ver­kleu­men. Geluk­kig ben ik nog van de ouder­wet­se stem­pel en had ik er reke­ning mee gehou­den. Dus op mijn gevoer­de werk­laar­zen had ik ver­der ner­gens last van en kon ik vol­op genie­ten van de wed­strijd en het prach­ti­ge herfst­weer.

Na afloop mogen ze altijd alle­maal om de beurt een penal­ty nemen. Hoe­wel er een kun­sti­ge Bend like Beck­ham krul in zat wist de kee­per van de tegen­par­tij toch de fraaie trap van Milan uit de krui­sing te tik­ken.

Daar­na lag er voor ieder­een een gra­tis appel klaar bij de kleed­ruim­tes en togen we weer rich­ting huis­waarts.

Oskar en de winterkoning

Toen onze klein­zoon later op de dag was opge­haald door zijn vader waren we weer alleen met onze huis­kat­ten en her­nam het week­end­le­ven z’n gewo­ne gan­ge­tje van klus­sen en bood­schap­pen. Op een gege­ven moment ter­wijl ik bezig was in de keu­ken zag ik Oskar de bui­ten­kat bezig tus­sen een rij pot­ten met klei­ne kerst­boom­pjes. Zo te zien zat hij ach­ter een muis aan. Daar­voor belo­nen wij hem regel­ma­tig met wat extra brok­jes.

Ik besloot om even te gaan kij­ken wat hij nu eigen­lijk gevan­gen had. Helaas bleek het geen muis te zijn maar een klein win­ter­ko­nin­kje. Voor de zeker­heid heb ik het even opge­zocht en geluk­kig zijn ze niet beschermd en/of spaar­zaam aan­we­zig in onze regio. Maar toch.

Voor de zeker­heid heb ik Oskar ver­ma­nend toe­ge­spro­ken dat het de bedoe­ling is om mui­zen en rat­ten te van­gen. Qua vogels heb­ben we ook geen moei­te met eksters. Daar moet het ech­ter wel bij blij­ven. Hij keek me aan of hij het begre­pen had.

Rondje in de heuvels van Californië

’s Avonds ben ik na een week­je ver­zuim weer op de home­trai­ner geklom­men. Omdat ik nog steeds geen abon­ne­ment heb afge­slo­ten bij Kino­map kan ik alleen de gra­tis video’s gebrui­ken. Na een rus­tig kwar­tier­tje gefietst te heb­ben als war­ming up koos ik voor een op het oog kort rit­je in Cali­for­nië zon­der dat ik gezien had dat van de 3,8 kilo­me­ter er bij­na drie alleen maar berg­op­waarts gin­gen. En ook nog eens met niet al te mis­se­lij­ke stij­gings­per­cen­ta­ges. Van­daar het lage gemid­del­de tem­po. Opnieuw was het wel weer heel erg leuk om te doen. Mis­schien dat ik er toch voor kies om eens een maand­je te gaan beta­len om wat van de ande­re video’s uit te pro­be­ren.

~ ~ ~

20191113 — woensdag

Published 13 november 2019

Nummertje 3 op 2

In juli gin­gen we met een klein groep­je collega’s uit eten bij Man­tra, een Indi­aas res­tau­rant in Arn­hem. We spra­ken af dat het mis­schien wel leuk zou zijn om dit vaker te doen om zo te komen tot een rang­lijst van goe­de Indi­aa­se eet­ge­le­gen­he­den. De twee­de keer dat we gin­gen was in augus­tus. Ik had mijn LBO ach­ter de rug en kon in tegen­stel­ling tot de avond in Arn­hem nu wel tot het eind toe zon­der pijn blij­ven zit­ten en ook nog een rond­je wan­de­len door het cen­trum van Veen­en­daal om het eten wat te laten zak­ken. Daar­na zorg­de de vakan­tie­pe­ri­o­de ervoor dat we pas van­daag weer opnieuw in de gele­gen­heid waren om voor de der­de keer een bezoek te bren­gen aan een Ind­aas res­tau­rant.

De keu­ze viel dit­maal op Kohi­noor of India in Arn­hem. Ver­wacht hier niet een uit­ge­brei­de beoor­de­ling van de ver­schil­len­de gerech­ten die we voor­ge­scho­teld kre­gen. Daar­voor advi­seer ik een culi­nai­re web­si­te op te zoe­ken. Laat ik hier vol­staan met te zeg­gen dat wij kozen voor een ver­ras­sings­me­nu waar­bij we veel ver­schil­len­de soor­ten gerech­ten kre­gen geser­veerd. Hier­on­der ook een rui­me keu­ze aan vege­ta­ri­sche gerech­ten op spe­ci­aal ver­zoek van onze col­le­ga met Indi­aa­se roots die op dins­dag vol­le­dig vega­nis­tisch gaat.

Door voor­af op facebook het res­tau­rant te liken kre­gen we 20% kor­ting. Eigen­lijk hoor je dat 24 uur voor­af te doen maar men was cou­lant en de kor­ting werd als­nog gege­ven ondanks dat we pas ’s mid­dags de like had­den gege­ven. Voor­lo­pig staat het res­tau­rant ex aequo op de twee­de plaats, samen met Man­tra en gaat Namas­tey in Veen­en­daal nog steeds fier aan de lei­ding.

~ ~ ~

20191109 — zaterdag

Published 9 november 2019

Van Exploded View naar Hometrainer

De hele week moest ik geduld opbren­gen. In mijn werk­ka­mer was de vloer bezaaid met aller­lei onder­de­len die uit­ein­de­lijk een home­trai­ner moesten vor­men. Ik had wel de tijd geno­men om te chec­ken of de bestel­ling com­pleet gele­verd was. Om in ieder geval zeker te weten dat wan­neer het moment aan­ge­bro­ken was dat ik daad­wer­ke­lijk zou begin­nen met het in elkaar zet­ten van het bouw­pak­ket mij de ver­ras­sing bespaard zou blij­ven dat een cru­ci­aal onder­deel ont­brak. Voor­lo­pig leek dat niet het geval.

Deze och­tend kon ik dan ein­de­lijk begin­nen. Op mijn manier. En dat is door eerst nauw­ge­zet de instruc­ties aan­dach­tig door te lezen alvo­rens ik een poging waag om zomaar ergens te begin­nen. Daar­na maak­te ik vol­doen­de ruim­te en sor­teer­de de onder­de­len in de volg­or­de waar­in ik ze nodig zou heb­ben. Dat kost wat meer tijd en vergt geduld maar voor mij werkt dit het bes­te. Anders loop ik toch ergens hal­ver­we­ge vast omdat ik het te snel wil doen.

Toen ik een­maal aan de slag ging na deze voor­be­rei­din­gen was het eigen­lijk snel­ler gepiept dan ik voor­af gedacht had. Alle onder­de­len waren gebruikt, er bleef niet iets over er hoef­de niet gevloekt te wor­den en het eind­re­sul­taat is een home­trai­ner gelijk de afbeel­din­gen waar­op ik ‘m gese­lec­teerd had. Mis­sie geslaagd.

Boekenbonboeken

Een tijd­je gele­den kocht ik in De Toren van Bem­mel (boek­han­del ter plaat­se) het boek Lord of the Flies van Wil­li­am Gol­ding. Het was een cadeau­tje voor iemand die op bezoek kwam voor mijn ver­jaar­dag. Ik vond het leuk om zelf ook iets te geven. Toen ik het boek (samen met nog wat ande­re cadeau­tjes voor de ande­re bezoe­kers) ging afre­ke­nen ver­tel­de de ver­ko­per dat in het nieu­we boek De mees­te men­sen deu­gen van Rut­ger Breg­man aan­dacht besteed wordt aan Lord of the Flies. Hij gebruikt het als voor­beeld van een van de vele boe­ken die onze visie dat bescha­ving slechts een dun laag­je ver­nis is dat bij de gering­ste cri­sis ver­dwijnt als sneeuw voor de zon sterk bein­vloed heeft, ter­wijl Breg­man zelf een veel posi­tie­ve­re kijk op het mens­beeld heeft. Aldus de ver­ko­per.

Voor mijn ver­jaar­dag kreeg ik een boe­ken­bon. Deze ben ik van­daag gaan ver­zil­ve­ren. En ik kon het niet laten om het boek van Rut­ger Breg­man te kie­zen. Dezelf­de ver­ko­per als de vori­ge keer gaf me een knip­oog en com­pli­men­teer­de me ook nog eens met de ande­re keu­ze die ik gemaakt had, Een wereld vol patro­nen — De geschie­de­nis van ken­nis door Rens Bod. Voor mij een eer­ste ken­nis­ma­king met deze schrij­ver. Een­tje waar­van ik geen spijt ga krij­gen vol­gens de ver­ko­per die mijn smaak goed weet in te schat­ten.

Rijdend over Gods internationale wegen

Op de home­trai­ner kan ik gebruik maken van het dis­play om zowel mijn eigen fiets­pro­gram­ma in te toet­sen (tijd of afstand, weer­stand, calo­rie­ver­bruik, of op hart­slag) of te kie­zen uit oefe­nin­gen die al voor­ge­pro­gram­meerd zijn. Wat ook kan is om een app te down­lo­a­den op je iPho­ne of iPad en deze te gebrui­ken om de home­trai­ner aan te stu­ren. Dat werkt weer iets han­di­ger. De app die de fabri­kant van de home­trai­ner (Flow Fit­ness) zelf aan­be­veelt is iCon­so­le plus. Daar­mee kun je ook nog eens op een land­kaart loca­ties kie­zen waar je een rit­je wil maken. Ver­vol­gens kun je aan­ge­ven wat voor visu­e­le bege­lei­ding je voor­keur heeft. Bij­voor­beeld een voort­gangs­in­di­ca­tor op de kaart, maar ook Goog­le street­view is een optie. Dan fiets je van foto naar foto.

Nog mooi­er is de app Kino­map die aan­be­vo­len wordt. Met behulp van deze app kun je videos zoe­ken waar gebrui­kers hun fiets­toch­ten (maar ook roei- of hard­loop­toch­ten) in de bui­ten­lucht heb­ben vast­ge­legd. Je kunt kie­zen om ofwel die­zelf­de tocht in je eigen tem­po af te leg­gen, of te pro­be­ren het tem­po van dege­ne die de video heeft gemaakt te vol­gen. Daar­naast zie je ook nog eens (als je onli­ne bent) wie er op dat moment met dezelf­de trai­ning bezig is. Dat geeft een leuk com­pe­ti­tief ele­ment, als je daar zin in hebt.

Je moet een abon­ne­ment nemen om deze videos op je tablet te gebrui­ken. In de web­ver­sie kun je ze alle­maal bekij­ken. Om een gevoel te krij­gen hoe het werkt is er een klei­ne selec­tie van gra­tis videos. Dat heb ik deze avond gepro­beerd. Na wat war­ming up meters gefietst te heb­ben koos ik voor een rond­je door Cen­tral Park in New York. Hier zaten een aan­tal ste­vi­ge klim­me­tjes in voor deze onge­train­de fiet­ser. Toch wist ik er een aar­dig gemid­del­de snel­heid van bij­na 30 km/u eruit te per­sen. Daar­na koos ik voor een kort rit­je bin­nen in de CERN deel­tjes­ver­snel­ler. Dit was 3 kilo­me­ter onder­gronds. En ook nog eens naar bene­den, dus de snel­heid lag bedui­dend hoger.

In bei­de geval­len was het super­leuk om te doen. Je hebt (zeker met de tocht door Cen­tral Park) het gevoel dat je wat van de omge­ving mee­krijgt en het maakt dat je trai­ning veel inter­ac­tie­ver is. Hier­door vliegt de tijd (en de afstand) voor­bij. Ik had niet door dat ik al bij­na een uur op de fiets had geze­ten ter­wijl ik eigen­lijk alleen maar de app wil­de uit­pro­be­ren. Waar­schijn­lijk ga ik een maand­abon­ne­ment nemen om eens wat meer gave toch­ten te rij­den.

~ ~ ~