VRIJETIJDSBLOGGER

Pas toen de dierenambulance de oprit verliet in het gezelschap van Miesje en haar kittens schoot me te binnen dat ik geen foto had gemaakt. Wel van de kittens die eerder ‘s middag bijna ontsnapt waren, en ook van de provisorische nieuwe kinderkamer in een badkuip, maar niet van de dierenambulance. Helemaal vergeten in de consternatie.

Want nadat we de dierenambulance gebeld hadden dat het toch beter was om de kittens vandaag nog op te halen gaven ze aan dat ze Miesje ook wel mee wilden nemen zodat ze gestereliseerd kon worden. Daarvoor zouden ze een zogenaamde moederval meenemen en dan even blijven wachten of ze haar op die manier konden vangen. Zelf hadden wij daar niet zo’n goed gevoel bij wetende hoe schichtig Miesje is voor vreemd bezoek. En dat zou betekenen dat ze achter zou blijven zonder haar kittens.

We besloten om dus zelf maar iets te verzinnen om haar te vangen. Een oude compostbak die de vorige eigenaar voor ons achtergelaten had bood uitkomst. Omdat ze pas nog haar kittens had gevoerd was het makkelijk om haar met wat nat voer in die bak te lokken. Daarna was het een fluitje van een cent om de ingang af te sluiten. Even was ze flink opgefokt en probeerde ze te ontsnappen. Maar al gauw werd ze rustig en liet niet meer van zich horen.

De dierenambulance arriveerde gelukkig niet al te lang daarna en samen lukte het ons om met een schepnet Miesje te vangen vanuit de compostbak en over te hevelen naar een kooi waarmee ze samen met haar kittens naar het dierenasiel zou worden gebracht. Daar kon ze nog een aantal weken met haar kittens doorbrengen voordat die ondergebracht werden bij nieuwe gezinnen.

Voor wat betreft Miesje is het nog maar de vraag of we haar terug gaan zien. Indien ze te socialiseren valt dan is het ook wachten tot iemand haar in huis wil nemen, maar is ze al te veel verwilderd dan zal ze later bij ons in de buurt opnieuw teruggezet worden omdat dit tenslotte haar territorium is en op die manier nieuwe zwerfkatten uit de buurt blijven. Wij zelf hopen op het laatste want we missen haar nu al.

~ ~ ~

De grens tussen ons perceel en dat van de buren wordt gevormd door een strook grond die volgens het bestemmingsplan niet bebouwd of op enigerlei andere wijze gebruikt mag worden. Het moet vrij blijven omdat er een duiker onderdoor loopt die de afwatering van de sloten achter ons huis verbindt met de Linge voor ons huis. In het geval dat er bijvoorbeeld een verstopping is moet de de gemeente er altijd bij kunnen om dit te verhelpen.

Begrijpelijk, maar je kunt er dus niet veel mee. Reden voor de vorige eigenaar om het daarom maar compleet te verwaarlozen. En tot nu toe hebben wij er verder ook niet veel aandacht aan gegeven anders dan dat we regelmatig het ergste onkruid hebben verwijderd. Maar dit jaar zijn we dan eindelijk begonnen met het snoeien van de meidoorn als een van de grotere klussen om dit stukje grond wat meer bereikbaar te maken. Helaas kwam mijn liesbreuk en bijbehorende operatie er tussendoor en vielen de activiteiten weer stil.

Deze week ben ik opnieuw begonnen om de strook grond te betrekken bij onze opruimwerkzaamheden die verband houden met de komende verbouwing aan de schuur. Want niet alleen had de vorige eigenaar de boel niet bijgehouden, hij had het ook als stortplaats gebruikt voor overtollige stenen en ander puin. Nu we de container achter hebben staan zag ik het als een mooie gelegenheid om die troep ook meteen weg te gooien.

Omdat ik het nog steeds wat voorzichtig aan moet doen na de LBO had ik wat meer tijd om de verschillende stenen die er lagen wat aandachtiger te bekijken. Vooral het vele mos wat er op gegroeid was liet zien hoe mooi de natuur toch altijd weer is wanneer je er de tijd voor neemt. Elke steen die ik in mijn handen nam had een ander natuurlandschap in petto en de details waren prachtig. Erg hard ging het dus niet met opruimen. Het had eerder iets weg van werken op therapeutische basis.

Tussen de verschillende soorten puin vond ik ook nog voldoende stenen van een apart formaat die nog in goede staat waren. Daarvan heb ik er een stel opzij gelegd om later te gebruiken voor het aanleggen van bijvoorbeeld een barbecue of zitje. Want weggooien, ook al zijn het maar stenen, blijft moeilijk. Ook voor mij.

~ ~ ~