Beklemmend speelgoed — een ode aan de fantasie

Bij­na pak­jes­avond en de brie­ven­bus raakt meer en meer ver­stopt met speel­goed­fol­ders. En met elke nieu­we dag die Opa en Oma dich­ter bij 5 decem­ber brengt, raken ze ver­der in de stress over hun geplan­de bij­dra­ge aan het sin­ter­klaas­feest voor hun klein­zoon. Zo jong en modern als ze den­ken te zijn kun­nen ze toch niet ont­ken­nen dat veel van het aan­ge­pre­zen speel­goed hen totaal niets zegt. En weten ze zich slechts met moei­te te ver­plaat­sen in de speel­goed­be­le­vings­we­reld van hun ruim 1,5 jaar oude kleinzoon.

Een uit­ge­le­zen kans doet zich voor als klein­zoon­lief een nacht­je komt loge­ren. Sys­te­ma­tisch wordt al het in huis aan­we­zi­ge speel­ge­rei tevoor­schijn gehaald en samen met de klei­ne dreu­mes ‘getest’. Na een klein half uur blijkt dat er bij hem een lich­te voor­keur bestaat voor speel­goed met wiel­tjes, speel­goed dat je kunt sta­pe­len en speel­goed dat geluid maakt. Maar echt veel wij­zer zijn Opa en Oma niet geworden.

Tot­dat het klei­ne man­ne­tje een klein groen mys­te­ri­eus doos­je ont­dekt. Met daar­in…
Mini-was­knij­pers!

Een nieu­we wereld gaat voor hem als­ook de ver­baas­de groot­ou­ders open. Want wat je al niet met mini-was­knij­pers kunt doen (in wil­le­keu­ri­ge volgorde):

• 16 stuks (let op, dit aan­tal schijnt belang­rijk te zijn, al weet men nog steeds niet waar­om) op de grond leg­gen, en ver­vol­gens wordt elke knij­per uiterst voor­zich­tig opge­pakt door de klein­ste in het gezel­schap en één voor één in de hand gelegd van ofte­wel Opa of Oma; op het moment dat de laat­ste knij­per bij de 15x ande­re gelegd wordt, dan telt men geza­men­lijk tot 3 om daar­na met veel gejoel en gespar­tel van armen en benen alle 16x knij­pers op de grond te laten val­len; en men begint over­nieuw; ad infinitum…

• Men kan een uiterst groe­ne gif­kik­ker nemen en deze ver­sie­ren met knij­pers (waar­bij men wel altijd aan­dacht moet beste­den aan het feit dat dit alleen bij speel­goed­die­ren geoor­loofd is)

• Een­maal ach­ter elkaar ver­bon­den heeft men niet mini-was­knij­pers op een rij­tje (duh), maar een slang, of een toren, of een liaan, of een etc, etc,

• Dezelf­de kik­ker kan zomaar ineens ver­an­de­ren in de wel­be­ken­de maar slechts spo­ra­disch voor­ko­men­de mini-was­knij­per­mon­ster (in de ver­te ver­want aan het koek­jes­mon­ster); dit dier eet vele knij­pers met genoe­gen op, zon­der daar noe­mens­waar­dig last van te hebben.

En zo zijn er nog vele manier te ver­zin­nen om jezelf als kind te ver­ma­ken met mini-wasknijpers.

Dus de momen­teel uiterst relax­te Opa en Oma heb­ben alle speel­goed­fol­ders bij het oud papier gelegd en zijn bezig om een eigen cata­lo­gus samen te stel­len van aller­lei unie­ke vari­an­ten wat je kunt doen met mini-was­knij­pers. En heb­ben hun cadeau al klaar­staan: een star­ters set­je mini-was­knij­pers. Weg met lego!

Iemand nog tips?


Geïn­spi­reerd door N.