Groot was m’n verbazing enkele weken geleden toen ik een krabbel kreeg van Mildred Cairo. Zij is van het management van Sabrina Starke en liet me weten dat ik vrijkaartjes had gewonnen voor een concert in Ede.
Nou doe ik niet vaak mee aan prijsvragen of iets dergelijks, maar in dit geval had ik het niet ervaren als zodanig.
Van Sabrina had ik de eerste keer muziek gehoord in het programma wat ik altijd op zondagochtend probeer te luisteren (en nu ook weer aanstaat terwijl ik dit blogje zit te tikken) => De Sandwich op Radio 2. Het filmpje van haar eerste single Do for love stond op de Sandwich hyves, en had ik al vele keren beluisterd toen ik via haar eigen hyves hoorde dat ze een cd in eigen beheer had uitgegeven. Deze heb ik toen meteen aangeschaft. En inmiddels al ‘grijsgedraaid’.
Met Sabrina ging het tegelijkertijd erg hard. Zeker na haar optreden bij de De wereld draait door:
Klik op de afbeelding om de video op youtube te bekijken
Hier werd voor de eerste keer gebroken met de (stompzinnige) regel dat de muzikale onderbreking niet langer dan één minuut mag duren. Op voorspraak van Jan Mulder werd besloten dat zij het hele nummer mocht brengen.
Kort daarna werd ze benaderd door het befaamde Blue Note label, waar ze nu onder contract staat.
Rond die tijd kreeg ik ook te lezen dat ze met haar tournee was begonnen en dat per optreden er enkele vrijkaartjes verdeeld werden. Het enige wat je moest doen was een krabbel achterlaten indien je geïnteresseerd was. Dat was ik.
Maar dat was ik ook weer vergeten. Tot het berichtje dat de kaartjes klaar lagen voor het concert in Ede.
Gisteravond dus de schoenen gepoetst en op weg naar Ede. Waar we enkele minuten vóór het voorprogramma binnen kwamen vallen. Snel de kaartjes opgehaald en onze plaatsen opgezocht. De zaal zat al vol en het podium was nog leeg.
Het wachten was op Jess. Maar dat duurde niet lang. Ineens kwam daar een groepje studenten? jongeren? theatermedewerkers? het podium opgelopen. Ze pakten hun instrument op, en de frontgirl van het geheel nam plaats achter haar keyboard. Ze zei iets onsamenhangends, begon te lachen, en de band begon met het eerste nummer.
Geweldig! Een heerlijk swingend nummer dat goed in elkaar zat. Vervolgens weer een chaotisch tussendoortje door Jess, dit keer over het feit dat ze niet nat gegooid werd met bier en dat het publiek zo geconcentreerd zat te luisteren. En op naar het volgende up-tempo nummer.
In het half uur dat hen gegeven werd, speelden ze een mooie set van vrolijke popsongs die geen minuut gingen vervelen. Jess wist met ontwapenende charme een goed contact met het publiek te krijgen. Na afloop stond ze samen met Sabrina in een stand haar cd’s te verkopen en te signeren. Ook haar cd’s werden goed verkocht. Een mooi compliment voor een heerlijk voorprogramma.
Na Jess was het tijd voor een korte pauze voordat het concert van Sabrina Starke begon.
Ook nu weer was het even wachten voordat de band het podium opkwam. De bandleden begonnen het optreden met het intro “She is” waarmee ook haar cd opent. De stem van Zulile (een gesproken tekst) werd via de computer afgespeeld, terwijl de band het nummer live speelde. Hierna kwam Sabrina het podium op en begon meteen het nummer Romeo & Juliet te zingen, het tweede nummer van de cd.
Na dit nummer gaf ze aan dat ze ook nog een andere versie van R&J in haar repertoire heeft. En dat werd vervolgens ingezet. Ook dit nummer kwam goed over in de kleine knusse zaal. En dat was iets wat Sabrina zelf ook aangaf.
Nu het er op lijkt dat ze misschien wel internationaal kan gaan doorbreken en er binnenkort grotere zalen voor haar optredens geboekt gaan worden, liet ze duidelijk blijken hoe fijn ze het vind om in deze wat kleinere zalen te mogen spelen.
En zo bleef ze gedurende haar hele optreden tussen de nummers door op een prettige manier wat vertellen over het hoe en waarom van haar muziek.
De nummers zelf werden met afwijkende arrangementen gespeeld als op de cd. Dus niet het standaard afspelen alsof je gewoon de cd op het staan, waar ik zelf zo’n hekel aan heb. Ook werd regelmatig gevraagd aan het publiek om mee te doen.
Dan weer eens om aanstekers, mobieltjes, e.d. te gebruiken voor wat sfeerverlichting, dan weer om als achtergrondkoor te fungeren, of om met z’n allen op te staan (het was een zaal met zitplaatsen) en mee te swingen met de muziek. De meerderheid van het publiek deed vrolijk mee.
De band speelde in mijn ogen geweldig. Zonder precies te weten wie de bandleden waren (dat moet ik nog een keer opzoeken) sprongen voor mij de drummer, bassist en pianist er in positieve zin uit. Zonder de rest van de band tekort te doen.
Het samenspel in de band zelf was fantastisch, alsook met Sabrina. Het kwam mij over als een perfect ingespeeld geheel welke zowel in de up-tempo als langzamere nummers de juiste timing had.
In totaal duurde het optreden een uur, waarin alleen nummers van de cd gespeeld werden. De toegift was weggelegd voor Yellow Brick Road. Een persoonlijk nummer waarin ze de moeizame weg beschrijft van de afgelopen jaren. Het gaat over doorzetten wanneer je in iets gelooft:
I’ve made some miles but I am here
Didn’t think I would make it frozen by fear
There was a time a few years ago in my life
That I felt so lost didn’t see no way out
Cause I’ve been through love
Through pain
Down the valley and up again
After all this time I understand
So I stand before you this woman
Chorus:
These yellow bricks have brought me this far
Can’t believe it but I’m finally here
Been walking down this road like a lost child
Feeling so alone but now I found my home
Sabrina,
bedankt voor een geweldig optreden!