Alles wat ik schrijf is waar
Maar
Alles wat ik schrijf is niet waar
Is dat raar?
Waar is dat ik schrijf
Vroeger loog ik
Nu blog ik
Meer
Dan dat ik loog
Feit is dat ik gestopt ben met het in hokjes stoppen van mijn blogs. Weg met het voorvoegsel IkBlog of VerhaalBlog om de scheidslijn aan te geven tussen beleefd en verzonnen. Ik laat het voortaan aan de lezer over om uit te maken wat waar is en wat niet.
Elke gelijkenis met bestaande personen of belevenissen is in the eye of the beholder.
Ik ga op zoek naar woorden die kunnen vertellen wat er in mijn hoofd zit. In mijn hoofd zitten beelden. Geen woorden. Die verzamel ik erbij wanneer het beeldverhaal klaar is om verteld te worden. Wanneer ik het wil gaan delen.
Die woorden zijn neutraal. Maar ik ben degene die ze selecteert en rangschikt. En er daardoor betekenis aan geef.
Woorden:
Gister arriveerde ik op het station van Zwolle. En raad eens wat ik daar zag staan? Een mooie vrouw die klompen bij zich had als verlaat verjaardagscadeau. Om te zoenen.
Later die dag kregen we een lift van een roodharige wervelwind. Ze moest toch in de buurt zijn. Nimmer zo’n energiek natuurgeweld gezien. De dijken werden er ‘s avonds voor gesloten.
Om de weg terug naar huis te vinden had ze een routekaart uitgeprint. Deze gebruikte ze op de heenweg in omgekeerde volgorde, denkend dat dit haar op de plek van vertrek zou brengen.
Het liep anders. Uiteindelijk hebben we het rookspoor van een brandend schip gevolgd om een Taunus voor 5 euro de hele dag te mogen parkeren.
Eenmaal binnen in De Haven van Harderwijk bleek dat het er net zo hevig rookte als buiten in de haven van Harderwijk. Dat is daar normaal.
Wat mij betreft kon het feest beginnen!
Betekenis:
Ik heb het hartstikke naar mijn zin gehad op het bloggersfeestje in Harderwijk op 3 oktober! Er waren daar ontzettend aardige mensen die met elkaar een hele middag en avond doorgebracht hebben zonder enige wanklank. Voor velen was het de eerste keer dat ze elkaar IRL zagen, maar iedereen had dezelfde ervaring: het klikte onmiddellijk! En het was een onvergetelijke ervaring!
Marianne, dank voor het overnemen van de organisatie.
Allen, dank voor het dabei zijn. Ik heb er weer nieuwe hyvesvrienden bij.
—
Voor wie dit leest
Alles kan je doen geloven,
alles wat je schrijvend zegt.
Moe van het geloof in regels,
van het niet te spreken krijgen
zwijgen, lig ik in je kijken
in mijn kamer in de schemer
met mijn kleren aan in bed.
Ieder kun je doen geloven
in de woorden die je zegt.
Chr. J. van Geel (1917–1974)
uit: Het zinrijk (1971)