Love

Zwie­rend komt ze aan­ge­lo­pen. Het lijkt of ieder­een haar de ruim­te gunt die ze zich­zelf onbe­wust toe eigent door haar flad­de­ren­de stijl van bewe­gen. Men­sen stap­pen opzij, laten haar pas­se­ren en blij­ven ver­vol­gens nog een tijd lang sta­ren naar de sier­lij­ke ver­schij­ning die hen even een moment van geluk­za­lig­heid bood. Zoals de aan­blik van een eer­ste vlin­der in de len­te je alvast mee­neemt naar de geneug­ten van de zomer. En je het kil­le van de win­ter doet ver­ge­ten. Hoop, warm­te, nieuw begin.

 Met een bre­de lach op haar gezicht valt ze neer op het wan­ke­le ter­ras­stoel­tje. Ik had al iets besteld. Ter­wijl ik haar bewon­der over het kop­je kof­fie wat ik met bei­de han­den vast­heb, neem ik klei­ne slok­jes. Het bit­te­re van het hete goed­je wordt op smaak gebracht door haar zoe­te ver­schij­ning. Hon­derd­uit praat ze over het vele wat haar van­daag is over­ko­men. De woor­den die ze zan­ge­rig over het tafel­tje laat gol­ven zijn als hemel­se muziek.

Ik besef het ineens.
Hier, op dit moment, op dit ter­ras, voel ik de tota­le over­wel­di­gen­de erva­ring van ver­liefd­heid. Vaker was ik ver­liefd geweest, ook wel op het eer­ste gezicht, maar nu heeft het me te pak­ken op een manier die com­pleet nieuw voor me is. Kort­slui­ting in mijn lijf. Alleen de zin­tuig­lij­ke erva­ring van haar ver­schij­ning. Haar uit­stra­ling waar­aan ik me laaf. Ik geniet met teu­gen. Kan me al geen leven meer voor­stel­len zon­der haar. In een flash for­ward zie ik onze geza­men­lij­ke toe­komst. Als in een sprook­je. We leven nog lang en gelukkig.

Dan staat ze op en slaat haar arm om het mid­del van haar vriend. Lachend lopen ze weg. Ik zie nog net hoe ze haar hoofd op zijn schou­der laat rus­ten voor­dat ze de hoek om gaan.

Love.

I guess it’s only meant for some of us.

Beteu­terd staar ik in het lege mor­si­ge kop­je wat voor me staat. Is dat uit­ein­de­lijk de toe­komst die voor me is weg­ge­legd? Vrij­ge­zel tegen wil en dank? Som­ber­heid over­valt me.

Als ik wil opstaan om het ter­ras te ver­la­ten zie ik dat het tafel­tje naast me inmid­dels weer is bezet. Door wel twee heel mooie dames. Voor­al de blon­de ziet er gewel­dig uit. Ze laat haar blik over het ter­ras gaan en een kort ogen­blik kijk ik in haar grij­ze ogen. Mijn hart springt op. Ril­lin­gen over mijn rug. Het duurt even voor­dat het kwart­je valt, maar dan her­ken ik haar. De lief­de van mijn leven. De wereld begint weer te kleuren!

~ ~ ~

Anouk — Love

It’s fun­ny how I blind myself

So I don’t have to see
You’­re taking me down
And brin­ging me to my knees
Let­ting me know I’m alone

I’m not afraid to die no more
The hou­se abo­ve yeah
Oh hea­ven won’t you pick me up now

Love
All I nee­ded was love
Some­o­ne give me some lovin’
I guess it’s only meant for some of us
Oh oh yeah oh yeah yeah

Life has made me lose my mind
I’m not doin’ all­right the­se days 
Lying nak­ed on my kitchenfloor
So cold.…well I,
I thougt I had a lion’s heart
I guess I was wrong
I feel so damn lonely
Yeah yeah

Love
All I nee­ded was some lovin’
Could some­o­ne give me some sweet lovin’
‘Cau­se this is more than I can bare

My nights are get­ting dar­ker as time goes by
How I tried to keep the­se walls from fal­ling down
One way or another
They shut me down
They shut me down

Love
All I nee­ded was some love lord
Could some­o­ne give me some sweet love
Some sweet love yeah
I guess it’s only meant for some of us 
Oh oh yeah oh oh yeah yeah love
Give me love though
Give me love lord
Love love love love love love love
Why why won’t you give me some sweet loving
Oh baby oh may­be all right all right yeah

 Love
I guess it’s only meant for some
Oh yeah yeah yeah
I guess it’s only meant for some of us