Snoeihard

Ook een man van hout moet regel­ma­tig gesnoeid wor­den. Zo ook afge­lo­pen zater­dag. Stipt om half negen stond ik voor de deur. Want een afspraak maken, daar doen ze dus niet aan bij onze kap­sters om de hoek. Helaas was de zaak al eer­der open en moest ik als­nog plaats nemen in de wacht­ruim­te. Zei ze. Zij, die bezig was met een ach­ter­over hel­lend cor­pu­lent uit­ge­val­len manspersoon.

Ik keek naar de lege wacht­stoe­len. Daar­na naar de lege knip­stoe­len. Toen weer naar haar. Ach­ter de hoog oprij­zen­de buik was ze alweer druk doen­de het voor mij niet zicht­ba­re hoofd van de eer­ste en eni­ge klant onder han­den te nemen. Waar was het ove­ri­ge personeel?
De aar­ze­ling aan mijn kant werd blijk­baar aan­ge­voeld want er klonk een gemom­peld excuus wat nau­we­lijks hoor­baar was van­we­ge de tege­lij­ker­tijd open­ge­draai­de kraan en een kor­te schrik­re­ac­tie van de dik­ke man. Hope­lijk te koud, niet te heet.

Het excuus bestond er uit dat de ande­re twee aan­we­zig geach­te col­le­gaatjes res­pec­tie­ve­lijk later en hele­maal niet zou­den komen. Hele­maal niet had vrij gevraagd en gekre­gen. Later had zich ver­sla­pen en was onder­weg. Van­uit een dorp­je enke­le kilo­me­ters ver­wij­derd van de knipgelegenheid.

Ik kon kie­zen. Wach­ten tot ze klaar was met klant 1, of wach­ten op later.
Het dilem­ma was gro­ter dan het leek. Ten­slot­te was het alweer een tijd­je gele­den dat ik mijn por­tie blo­te vrou­wen op de vroe­ge och­tend had gehad. Een recent exem­plaar van Men’s Only haal­de me over de streep.
Ik besloot te wachten.

Na het wach­ten werd ik later door haar gewas­sen en geknipt. Toen ik nog wat later later zag bin­nen­ko­men met een dui­de­lijk ver­sla­pen hoofd was ik blij niet na mij te zijn gear­ri­veerd. Wat was die een par­tij cha­grij­nig! Haar eer­ste klan­ten zou­den daar zeker de gevol­gen van mee naar bui­ten moe­ten dragen.
Ik zag al enke­le wach­ten­de klan­ten ner­veus een inschat­ting maken door wie ze hoogst­waar­schijn­lijk gehol­pen zou­den wor­den. En schie­lijk de zaak ver­la­ten onder het mom van snel nog even een bood­schap doen. De ach­ter­blij­vers con­fron­te­rend met de nood­zaak van een her­o­ver­we­ging aan­gaan­de hun kan­sen op een onge­wil­de ‘extre­me make over’.

Na het afre­ke­nen trok ik mijn jas aan en over­zag de scha­de die later al bezig was aan te rich­ten. Gro­te pluk­ken haar vlo­gen door de lucht. Nij­dig han­teer­de zij de schaar zon­der aan­ziens des kapsel.
Opge­lucht ver­liet ik de kap­pers­zaak. Mijn ver­plich­te snoei­beurt was, hoe­wel wat later dan gepland, goed verlopen.