Eerder deze ochtend hadden mijn 3‑jarige kleinzoon en ikzelf de volgende conversatie in de supermarkt:
Noah: Asjeblief? Koop jij die sjippies?
Ik: Waarom wil je die sjippies hebben?
Noah: Ik kan die sjippies eten bij de tv.
Ik: Wat ga je dan op de tv kijken?
Noah: Dora en John Mayer.
Ik: John Mayer? Wie is John Mayer?
Noah: Die zingt liedjes.
Ik: Oh. En zingt hij mooie liedjes?
Noah: Ja.
Ik: Kun je er eentje zingen, dan? Misschien ken ik hem toch wel.
Vervolgens begint hij te zingen met z’n heldere stem. Het liedje herken ik niet, maar ben verbaasd door hoe mooi hij zingt. En ik ben niet de enige. De paar mensen die met hun karretjes bij ons in de buurt zijn, wachten even met winkelen en luisteren ook mee.
Plots stopt hij, kijkt me aan en zegt: Ga je de sjippies nog kopen?
[…]
Nu ben ik bezig ruimte vrij te maken in de voorraadkast om de aangeschafte zakken chips op te kunnen bergen.
Ge-wel-dig.. das nou mijn jochie.. 🙂 (L)
Dat belooft wat voor de toekomst.Elke avond is er wel zo’n talentenjachtprogramma.En dan het publiek maar met zakken chips gooien.Geweldige reclame.En wat een lief en slim kind.Vriendelijke groet uit Amsterdam-ZuidOost.
@Rob: Noah is zeker een lief en slim kind. Maar voorlopig hoop ik dat hij nog niet aan een talentenjacht gaat meedoen. Dan gaat hij gegarandeerd winnen en moet dan overal gaan optreden. En dan ga ik ‘m ontzettend missen.
Geweldig! :D(Monique)(ik snap nog niet helemaal hoe ik hier kan reageren zonder meteen allemaal websites in te moeten vullen ;))