Woord van de dag: Zielsverwantschap.
Waarom?
Gewoon, omdat ik het wil.
Zielsverwantschap dus.
Stukken mooier dan het Engelse equivalent ‘soulmates’. Dat zit te dicht tegen het misselijkmakende ‘maatjes’ aan. Laat staan de depressief stemmende associatie met een voormalig leidinggevende die me tijdens een exitgesprek toefluisterde hoe jammer hij het vond dat ik wegging. Tenslotte waren we door de jaren heen echte soulmates geworden. Althans, volgens hem.
Alsof je soulmates kunt worden.
Kenmerkend voor een zielsrelatie is dat die met het hart herkend wordt, maar niet met de illusies en valse voorstellingen van het verstand. Het hart is in staat door een aanraking of een vertrouwd gebaar de sluier van de tijd weg te rukken en de ander te herkennen als een ziel die het al sinds tijden kent. Dan draait iemands maag zich om, hij of zij krijgt kippenvel op de armen en de omgeving lijkt niet meer te bestaan. Dat ogenblik wordt dan een alles omvattend besef en is het enige wat nog telt! Iemand weet, herkent en voelt: wij horen bij elkaar!
Zomaar een willekeurig citaat gekozen uit de ontelbare hits die je krijgt bij het googelen naar zielsverwantschap. Het sluit treffend aan bij het lied ‘Dit is echt’ van JW Roy. Uit volle borst zing ik regelmatig de beginregels van elk couplet terwijl ik over de hei rij:
Nog voordat ik jou kende bestond de fantasie
Nog voordat ik jou kende had jij me dit voorspeld
Al voordat ik jou kende zo vaak aan ons gedacht
Ik knijp nogmaals in mijn arm. De pijn geeft aan: Dit is echt.