Slow down…

Je ver­wacht het niet in een gespon­sord tijd­schrift met als onder­ti­tel ‘Kwar­taal­ma­ga­zi­ne over finan­ci­ë­le dienst­ver­le­ning en de toe­komst’, maar er stond toch echt een kort arti­kel in dat mijn aan­dacht trok.  Het ging over een ‘hot topic’ dat momen­teel de IT’ers van Sili­con Val­ley bezig­houdt. En mij ook. Al tij­den. Een onder­werp van frus­tra­tie is het. Omdat ik er elke dag opnieuw mee te maken heb. Maar er geen afdoen­de oplos­sing voor heb. Waar­door ik me gaan­de­weg steeds schul­di­ger ga voe­len. Zowel rich­ting die­ge­ne of dat­ge­ne wat om aan­dacht vraagt, als­ook rich­ting die­ge­ne of dat­ge­ne waar­aan ik aan­dacht wil geven.

Want ik lijd aan ‘con­ti­nuous par­ti­al atten­ti­on’.
Althans dat is het eti­ket wel­ke door schrijver/adviseur Lin­da Sto­ne op mijn toe­stand van toe­pas­sing is. In plaats van na te den­ken, te dag­dro­men of dom­weg iets bevre­di­gen­ders te doen, zijn we voort­du­rend half afge­leid. We wor­den over­spoeld door teveel infor­ma­tie, die con­ti­nu over ons wordt uit­ge­strooid. De zoge­naam­de ‘Infor­ma­ti­on Over­load’.

Wat zeker niet helpt, is het stop­zet­ten van alle soci­al media acti­vi­tei­ten. En ik kan dat uit eigen erva­ring (na enke­le half­slach­ti­ge pogin­gen) bevestigen.
Dat zou impli­ce­ren dat er slechts twee keu­zes zijn. Of een afge­schermd plek­je IRL ver weg van elke ver­lei­ding tot de snel­le wereld van het inter­net, of total expo­su­re op die­zelf­de digi­tal high­way en op vol­le snel­heid meedoen.
Maar er is, zoals altijd, een mid­den­weg. Ten­min­ste, vol­gens neu­ro­we­ten­schap­per Phi­lip­pe Gol­din van de Stan­ford Uni­ver­si­ty. Hij zoekt de oplos­sing in het bewust lang­za­mer omgaan met tech­no­lo­gie. Een poging om mid­dels bewus­ter adem­ha­len con­tro­le te krij­gen over ons­zelf en onze eer­ste reac­tie op nieu­we impul­sen van­uit de ons over­al omrin­gen­de elec­tro­ni­sche gad­gets. Een plei­dooi wat veel over­een­kom­sten ver­toont met de mij toen al sym­pa­thiek in de oren klin­ken­de oproep tot ont­haas­ting van enke­le jaren geleden.

Laat al die mel­din­gen maar wach­ten of zelfs hele­maal ach­ter­we­ge. Negeer jen­gel­toon­tjes, popups, push­be­rich­ten, etce­te­ra en maak dat­ge­ne af waar­mee je bezig was. In je eigen tem­po. Spring niet met­een in de hou­ding voor de dic­ta­tuur van de aan­dacht­vra­ger. Beter is het om jezelf te bescher­men tegen teveel prikkels.
Pas bij­voor­beeld de refresh tijd van je Tweet­deck appli­ca­tie aan. Log alleen op vast­ge­zet­te tij­den in op Hyves, Facebook en der­ge­lij­ke. En log op tijd weer uit.
Op deze manier bepaal je zelf de invul­ling van je tijd in plaats van altijd alert te wil­len zijn om een zo ad rem moge­lij­ke snel­le reac­tie te wil­len plaat­sen. Om alles te wil­len bij­hou­den. Dat houdt nie­mand vol. En geeft uit­ein­de­lijk ook geen vol­doe­ning meer. Alleen maar stress en schuld­ge­voel omdat je denkt iemand tekort te heb­ben gedaan.

Dus: voeg in op de digi­ta­le snel­weg, kies voor de rech­ter rij­baan en hou je aan de mini­mum snel­heid voor je eigen en ander­mans vei­lig­heid. Maar laat je niet opja­gen door de snel­heids­dui­vels op de ande­re rij­ba­nen. Geniet van het rit­je en het uit­zicht. Ook hier geldt: de reis is het doel, niet de bestemming.
Want er is geen eindbestemming.
Wan­neer dat besef er is zul je gaan zien hoe mooi de omge­ving is. Hoe ze con­ti­nu anders is. Stop eens bij een par­keer­ge­le­gen­heid. Stap uit, strek de benen en snuif de bui­ten­lucht met vol­le teu­gen in. Maak een ont­span­nen praat­je met ande­re reis­ge­no­ten die ook de moei­te heb­ben geno­men even te stop­pen. Geef alles de aan­dacht die het verdient.
Doe vol­doen­de ener­gie op om op enig moment je reis weer te hervatten.
Als je er klaar voor bent. Zin in hebt.

Veel ple­zier en take care!

~ ~ ~

P.S.: Het arti­kel heet ‘Out of office/Twitter/Facebook/RSS/Buzz/Reply’ en staat op pagi­na 34 van de Novem­ber uit­ga­ve van het maga­zi­ne Q uit­ge­ge­ven door Del­ta Lloyd groep. Het the­ma is ‘Een bete­re wereld’.
Ik heb het blad deze mid­dag van begin tot eind gele­zen omdat het the­ma me aan­sprak. Het lag al meer dan een week te wach­ten. Zon­der aan­dacht te trekken.
Om mezelf de rust te geven die ik nodig heb om iets goed te lezen, heb ik lap­top en iPad uit­ge­scha­keld en een stuk­je klas­sie­ke muziek opgezet.
Dat is me goed beval­len, en smaakt naar meer…

~ ~ ~