Zondag, 2 januari 2011

Ava­tar en de ver­dwij­nen­de hutongs van Beijing

In de film Ava­tar van regis­seur James Came­ron zijn we getui­ge van de strijd tus­sen een neer­ge­stre­ken groep weten­schap­pers en mili­tai­ren op een ver­re pla­neet en de inheem­se bevol­king aldaar.

Het blijkt dat diep in het oer­woud waar deze blau­we wezens van het ras Na’­vi zich schuil­hou­den een erg kost­ba­re grond­stof (het mine­raal unob­ta­ni­umin) in de grond zit. Wan­neer onder­han­de­lin­gen niet de gewens­te resul­ta­ten ople­ve­ren (name­lijk dat de Na’­vi bereid zijn te ver­hui­zen naar ver­der gele­gen gebied, zodat de men­sen de grond kun­nen ont­gin­nen), besluit men het leger in te zet­ten. Het plan is om de hei­li­ge plek van de Na’­vi (Tree of Souls) plat te bom­bar­de­ren om zo hun moreel te breken.

Deze boom is voor de Na’­vi het com­mu­ni­ca­tie­mid­del met hun god Eywa. Het is ver­ge­lijk­baar met een net­werk, waar men niet alleen con­tact kan krij­gen met deze op Moe­der Natuur lij­ken­de god, maar zelfs met alle voor­ou­ders. Op de Ava­tar Wiki site staat de vol­gen­de omschrijving:

“The Tree of Souls, besi­des being a con­nec­ti­on to Eywa, also works as a way for her to direct­ly inter­act with the world through the see­ds of the tree. The tree has the capa­bi­li­ty to con­nect direct­ly to the ner­vous sys­tem of all living things and is not limi­ted to the queue that Pan­do­ran wild­li­fe possesses.”

Ik moest den­ken aan een bericht uit de NRC van 29 decem­ber 2010 wat ik die­zelf­de dag gele­zen had. Het ging over het dicht­slib­ben van de snel­we­gen in de Chi­ne­se hoofd­stad Beij­ing. Van­we­ge de toe­ge­no­men wel­vaart wil iede­re Chi­nees tegen­woor­dig niet meer gezien wor­den op een fiets, maar zich alleen nog maar ver­plaat­sen in een auto. Inmid­dels is Chi­na de VS voor­bij gegaan v.w.b. de groot­ste afzet­markt voor auto’s. Files van meer dan hon­derd kilo­me­ter die enke­le dagen aan­hou­den zijn geen uit­zon­de­ring. In het arti­kel ver­telt een geïn­ter­view­de taxi­chauf­feur dat het bou­wen van een nieu­we hoofd­stad de bes­te reme­die is. Iets wat men in Chi­na als een van de vele moge­lij­ke scenario’s ziet. Want wat dui­de­lijk niet gehol­pen heeft is het tegen de vlak­te gooi­en van gro­te delen van de oude bin­nen­stad die ooit gevormd werd door de zo ken­mer­ken­de hutongs. Dit unie­ke stuk­je cul­tu­reel erf­goed is nu zo goed als bij­na ver­dwe­nen en heeft plaats moe­ten maken voor ontel­ba­re wol­ken­krab­bers en acht- of zelfs tien­baans­snel­we­gen (diver­se lagen over elkaar). Toen ik in 2008 Beij­ing bezocht, maak­te onze gids de opmer­king dat met het ver­dwij­nen van de hutongs er ook een direc­te lijn met de geschie­de­nis dreig­de te ver­dwij­nen. Op wiki­pe­dia staat de vol­gen­de omschrijving:

“Hutong repre­sents an impor­tant cul­tu­re ele­ment of Beij­ing city. Thanks to Beijing’s long his­to­ry and sta­tus as capi­tal for six dynas­ties, almost eve­ry hutong has its anec­do­tes, and some are even asso­ci­a­ted with his­to­ric events. In con­trast to the court life and eli­te cul­tu­re repre­sen­ted by the For­bid­den City, Sum­mer Pala­ce, and the Tem­ple of Hea­ven, the hutongs reflect the cul­tu­re of grass­roots Beij­in­gers. The hutongs are resi­den­ti­al neigh­bor­hoods which still form the heart of Old Beijing.”

De over­een­komst tus­sen de func­tie van de Tree of Souls in Ava­tar en de hutongs in Beij­ing vind ik tref­fend. In de film zijn de Na’­vi in staat om de aan­val van het leger (tij­de­lijk?) af te slaan. Voor de inwo­ners van Beij­ing ben ik bevreesd dat zij hun hutongs niet kun­nen behou­den tegen de ver­nie­ti­gen­de kracht van de vooruitgang.