The Kil­ling

Met veel zaken loop ik con­stant ach­ter de fei­ten aan. Zo ook met het ‘ont­dek­ken’ van The Kil­ling. Het eer­ste sei­zoen van deze Deen­se poli­tie­se­rie stamt al ergens uit 2007, maar pas sinds gis­ter ben ik er aan begon­nen. En met­een in één ruk twee van de in totaal vijf dvd’s ver­slon­den. Wat bete­kent dat ik nog 3 x 4 = 12 uur te gaan heb voor­dat ik weet wie Nan­na Birk Lar­sen heeft ver­moord. Als men ten­min­ste niet de euve­le moed heeft om de 20-deli­ge serie te laten ein­di­gen zon­der de iden­ti­teit van de moor­de­naar te ont­hul­len. Net zoals dit tot mijn gro­te frusta­tie lang gele­den wel werd gepres­teerd bij het over­be­ken­de Twin Peaks.

Daar liep ik niet ach­ter de fei­ten aan, maar zat elke zon­dag­avond trouw voor de buis (niet nadat ik eer­der op de dag de vori­ge opge­no­men aflevering(en) nog eens nauw­ge­zet had bestu­deerd) om tot het uiter­ste gecon­cen­treerd een nieu­we epi­so­de te aan­schou­wen. Groot was mijn ver­bijs­te­ring toen bij het vor­de­ren van het laat­ste deel steeds dui­de­lij­ker werd dat de oplos­sing van het ultie­me raad­sel waar ieder­een over sprak mee­ge­no­men werd naar een twee­de ver­volg­se­rie. Ik weet nog goed dat ik dagen bezig ben geweest met het terug­zien van oude afle­ve­rin­gen en recon­struc­ties van het gebeur­de op te stel­len. Het werd bij­na een obses­sie om zelf uit te vin­den wie de moor­de­naar was. Wat me van­zelf­spre­kend niet gelukt is. Teveel niet ter zake doen­de aflei­den­de aan­wij­zin­gen gecom­bi­neerd met boven­na­tuur­lij­ke krach­ten maak­ten dit een onmo­ge­lij­ke opga­ve. Onmo­ge­lijk, maar verslavend.

En die­zelf­de aan­zui­gen­de kracht, waar­van ik dacht ‘m nooit meer mee te maken, onder­ga ik nu bij The Kil­ling. Van­nacht wer­den mijn dro­men gevuld door de vele per­so­na­ges en hun res­pec­tie­ve­lij­ke motie­ven (want zoet­jes­aan lijkt nie­mand onschul­dig) om Nan­na te ver­moor­den. Ik weet (en accep­teer) dat ik een speel­bal ben in de han­den van een vaar­dig regis­seur. De komen­de tijd zal ik met me laten spe­len. En mocht op het eind van de serie nog steeds niet dui­de­lijk zijn wie Nan­na zoveel gru­we­lijks heeft aan­ge­daan, dan ligt de dvd-box met het twee­de sei­zoen al te wach­ten. Deze keer kan er niets mis­gaan! Soms heeft het zo z’n voor­deel om ach­ter de fei­ten aan te lopen.