Lief dagboek,
het is alweer lang geleden dat… Nee! Laat ik maar gewoon de waarheid neerschrijven. Waarom die arrogantie dat ik meen rekening te moeten houden met het feit dat deze verslaglegging van een leven nooit geleefd ooit door iemand gelezen zal gaan worden. De hoogmoed! Dus waarom die schijn? Juist hier op deze plek die dat niet nodig heeft. Weg met die onzin! Laat ik maar gewoon eerlijk zijn.
Het is vandaag de eerste keer dat ik eindelijk eens iets over mijn trieste troosteloze leven op papier ga zetten. Geen leugens over een prettig dagje met vrouw en kinders in de Efteling. En pannenkoeken na. Plus een grappige anekdote met de jongste in de hoofdrol. Niets van dat al.
~ ~ ~