Lang gele­den, toen ik mijn eer­ste schre­den op het Twit­ter­pad zet­te, was @2525 (Fran­cis­co van Jole) een van de eer­ste per­so­nen die ik actief ging vol­gen. Al snel was ik ver­slaafd aan zijn dage­lijk­se zzz afslui­ting (muziek­clip­jes-voor-het-sla­pen-gaan). Niet altijd mijn smaak, wel altijd origineel.

Later, toen ik inmid­dels weer eens opnieuw begon­nen was met mijn aar­ze­len­de schre­den op het Blog­pad, ging ik op zoek naar een pas­send stuk­je muziek als onder­steu­ning voor een vers ver­haal­tje. Een deun­tje dien­de zich al snel aan, maar geen naam van artiest en/of titel van lied. Het blog par­keer­de ik, en bij­na obses­sief ging ik op zoek naar de clip die ik in mijn hoofd glas­hel­der voor me zag, maar waar­bij ik van de ove­ri­ge infor­ma­tie ver­sto­ken bleef => een jong stel tegen­over elkaar aan tafel geze­ten die elkaars hand vast­hou­den en een gevoe­lig lied als voi­ce-over, door de jon­gen geplay­backt. Zo ging het, maar meer wist ik niet.

Hoe deze zoek­tocht te star­ten? Via Goog­le en You­Tu­be natuur­lijk. Met aller­lei zoek­ter­men begon ik metho­disch op basis van tri­al and error het inter­net in kaart te bren­gen. Een ondoen­lij­ke zaak, ware het niet dat na een aan­tal dagen een nieuw stuk­je info uit mijn ver­sle­ten geheu­gen omhoog bor­rel­de. Ik was er vast van over­tuigd dat de clip ooit door @2525 als zzz-tje gepost was. Met die extra infor­ma­tie in de zoek­ter­men kwam ik bij From Gra­ce van Tho­mas Dyb­dahl terecht.

Ik was opnieuw ver­kocht! Deze clip blijft me elke keer weer boei­en van begin tot eind. En de muziek is beto­ve­rend. Grap­pig genoeg is er een soort cult­sta­tus ont­staan rond deze clip en zwer­ven er zeer veel rema­kes rond op You­Tu­be door stel­le­tjes die in ver­schil­len­de set­tings de sce­ne naspe­len. Er zit­ten zeer mooie exem­pla­ren tus­sen voor wie de moei­te neemt er eens naar te gaan zoe­ken. Hier zomaar een voor­beeld.

Gaan­de­weg raak­te ik ook gefas­ci­neerd door de ove­ri­ge muziek van Tho­mas Dyb­dahl. Het bleek dat hij op het moment dat ik hem ‘ont­dek­te’ net een nieu­we ver­za­mel-cd had uit­ge­bracht. Impuls­mens die ik ben als het op muziek aan­komt heb ik die met­een besteld en het was nog meer lief­de op het eer­ste gehoor. De aan­schaf van een high-end cd-spe­ler plus dito luid­spre­kers die ik al jaren voor me uit­schoof is mede door (en met) de muziek van die cd nog dat­zelf­de jaar gedaan. Nadat de nieu­we appa­ra­tuur aan­ge­slo­ten was klonk het als­of Dyb­dahl een pri­vé-con­cert in de huis­ka­mer gaf. Bij­na echt!

Gis­ter kreeg ik het bewijs gele­verd dat die thuis-erva­ring hele­maal niet zo ver bezij­den de rea­li­teit is, want in Doorn­roos­je (Nij­me­gen) stond ik oog in oog met deze fabu­leu­ze artiest en zijn band.

Echt fan­tas­tisch! Echt over­rom­pe­lend! Echt indrukwekkend!

Hier was een muziek­dier aan het werk die er zin in had, waar het ple­zier van afspat­te, die con­tact zocht met het publiek, grap­jes maak­te, zich te bui­ten ging op zijn gitaar en ban­jo om er alles uit te halen wat er in zat, en die de band een rust­mo­ment­je gaf ter­wijl hij­zelf aan de pia­no plaats­nam om een een inge­to­gen bal­lad te zin­gen. Een alles­kun­ner. Een charmeur.

Ik was opnieuw verkocht.

 Nu weet ik alleen niet meer voor welk blog ik ook alweer op zoek was gegaan naar de From Gra­ce clip, en of ik het blog + clip eigen­lijk ooit wel heb gepu­bli­ceerd… *drif­tig zoe­kend gaat bin­nen eigen blogsite*