“Men­sen heb­ben toen heel erge din­gen gedaan. Ze heb­ben elkaar kapot gemaakt. Kapot, ja. Net zoals je een pop kapot kunt maken. Door er de arm­pjes uit te trek­ken. Of de been­tjes. Met een hamer de pop in elkaar slaan. Ze hele­maal stuk te snij­den. Je kunt ook een pop­pen­fa­mi­lie in een pop­pen­huis stop­pen. Om dan dat huis in brand te ste­ken.
Wacht, geef eens even­tjes een pop uit je ver­za­me­ling. Nee, die ande­re. Je lie­ve­lings­pop. Kijk, die maak ik nu hele­maal kapot. En nu ook al je ande­re pop­pen. En ook die van je vrien­din­ne­tjes. Van ieder­een die je kent.
Snap je? Maar dan niet met pop­pen. Maar met men­sen. Ja, nu ben je wel even twee minu­ten stil.”