Boodschappenlijstje — Vakantie:
Bijna dreigde het mis te gaan. Tijdens het verlaten van het pompstation waar ze zojuist haar tank geheel gevuld had met diesel, stak ze onoplettend de bovenste cd in de speler. Al bij de eerste klanken van het nummer schoten de tranen haar in de ogen. Nog voordat de zangstem van Jon Allen een zoveelste keer haar hart zou verschrompelen had ze de cabrio abrupt aan de kant gezet en de cd-speler met een klap uitgezet.
Met diezelfde klap was ze een jaar terug. Een laatste verwensing had ze hem toegeslingerd, daarna had ze haar gereedstaande koffer opgepakt en was vertrokken nadat ze deur met alle kracht die in haar zat achter zich had dichtgeworpen.
Ze wist dat de buren ongetwijfeld nieuwsgierig door de ramen zouden gluren. Hongerig naar sensatie. En er morgen schande over zouden spreken in de buurtsuper. Maar diezelfde buren hadden een oogje dichtgedaan toen haar dierbare echtgenoot bezoek aan huis ontving terwijl zij naar de sportschool was. Tenslotte was hij er eentje van hier. En was zij slechts import. Nou, ze konden haar rug op. Nooit had ze zich thuis gevoeld in dit dorp. Ze ging terug naar huis.
Ze staarde voor zich uit. Langsrazend verkeer deed haar haren alsnog wapperen in de wind. Af en toe klonk er een claxon vanuit een passerende wagen. Niet dat ze het merkte. Ze was weer thuis. Waar haar ouders niet stonden te springen om haar onderdak te bieden. De bitterheid was nog lang niet verdwenen na haar plotselinge onaangekondigde huwelijk en gelijktijdige vertrek naar de provincie. Natuurlijk was ze welkom om de nacht door te brengen maar al de volgende ochtend lag de krant opzichtig opengeslagen bij de advertentiepagina met huurwoningen. Dezelfde dag had ze haar koffer weer opgepakt en een hotelkamer betrokken. Alleen met haar verdriet. En alleen Jon Allen om haar te troosten. Wat had ze gehuild die eerste weken. Verscheidene keren had ze haar echtgenoot gebeld omdat ze hem miste, maar zijn stem bracht altijd weer de beelden terug van hem in bed met zijn vroegere jeugdliefde. Elke keer eindigde zo’n gesprek dan in een flinke ruzie. Nadat hij bij een zoveelste lijmpoging probeerde alle schuld bij haar neer te leggen had ze het genoeg gevonden. Hij had definitief afgedaan. Dit hoofdstuk diende afgesloten te worden. Hierna had ze haar oude leven weer opgepakt. Zonder al teveel moeite had ze haar baan bij het mediabureau weer terug. Een woning was daarna snel gevonden.
Nu, enkele maanden na dit definitieve besluit was ze toe aan een welverdiende vakantie. Een reis naar Zwitserland zou het gaan worden, met verschillende campingplaatsen al geboekt. Lekker op haar gemak er naar toe rijden, onderweg genietend van de wisselende landschappen en de vele indrukken. Helemaal openstellen voor de overweldigende natuur waar ze vroeger ook zo van onder indruk was. ’s Ochtends vroeg op pad voor een tocht door de bergen, om later op de dag een klein rustiek stadje op te zoeken voor een heerlijk diner op terras. Ze had er zin in. En geen zin in melancholie vanwege Jon. Onrustig rommelde ze in haar handschoenenvak op zoek naar een cd met vrolijke vakantiemuziek. Bovenaan lag een notitieblokje wat ze gister nog aangeschaft had om haar gevoelens en gedachtes tijdens deze reis te beschrijven. Iets wat ze vroeger ook altijd op vakantie had gedaan. Ze vloekte binnensmonds toen ze de enige aantekening zag. ‘Iets lekkers’, als reminder om wat zoetigheid voor onderweg te kopen. Vergeten. Onder het blokje lag een cd van Wolfmother. Dat zou beter zijn. In een impuls zocht ze naar het nummer ‘Woman’ en drukte op play. Onmiddellijk dreunde de aanzwellende gitaarmuziek uit de geluidsinstallatie. Met hernieuwde energie duwde ze haar zonnebril steviger op haar neus, keek in het achterruitkijkspiegeltje en stoof met volle vaart de snelweg op.
Enkele kilometers verder parkeerde ze opnieuw op de vluchtstrook. Het bovenste blaadje van het notitieblokje scheurde ze af om er daarna een propje van te maken. Lachend keek ze de lifter aan die plaatsnam op de passagiersstoel.