Fluitend staat Sjef door de pannen te roeren. Hij is in zijn nopjes. Wat een toeval dat hij op het juiste moment op de juiste website met het juiste recept was gestuit. Eindelijk lacht het leven hem toe. En hoe simpel was het geweest om zijn leven kleur te geven. Van inhoud te voorzien. De lethargie te doorbreken. Hij kan er soms nog verbaasd om zijn. Maar hij is daar niet te vaak mee bezig. Sjef houdt niet meer zo van omkijken. De toekomst begint vandaag. Alles wat je overkomt heb je zelf in de hand. Dat was de essentie zoals hij het geleerd had. Slechts één masterclass had hij nodig gehad om het te begrijpen en direct toe te passen op zijn eigen pathetische leventje. Allereerst was hij op zichzelf gaan wonen. Weg bij zijn dominante moeder.
Daarna had hij zich een hobby aangeleerd: koken. Als laatste had hij de stoute schoenen aangetrokken en een lidmaatschap aangevraagd bij een datingsite. Tijdens de registratie voor de chatruimte had hij eventjes geaarzeld bij het aanmaken van een gebruikersnaam. Hij wist dat zijn naam nogal als oubollig overkwam, maar om nu een nepnaam te verzinnen, dat ging hem te ver. Ineens wist hij het! Een humorvolle link naar zijn kookhobby, dat zou het worden. Hij moest er zelf om lachen toen hij het voor zich op het scherm zag. Het duurde niet lang voordat hij een match had.
[Keukenmeid] Expert aanwezig die wel raad weet met gember en spaanse peper?
[MeesterSjef] Zeker weten!
[Keukenmeid] Om misverstanden te voorkomen graag indicatie wat je ermee gaat doen?
[MeesterSjef] Mosselen verwennen!
[Keukenmeid] 😉
[MeesterSjef] 🙂
[Keukenmeid] Mag ik dan je keuken schoonmaken…
[MeesterSjef] Zeker weten!
Lichtjes hijgend zit ze in de auto. Nog steeds kan ze niet geloven iemand gevonden te hebben die haar passie deelt en daar onomwonden voor uitkomt. En hoe makkelijk het was gegaan. Wonderbaarlijk. Al die tijd was ze nooit verder gekomen om haar fantasie ergens anders dan thuis uit te leven. In haar eentje. Sinds ze bij toeval op een website terecht gekomen was die de onorthodoxe toepassing van gember in detail beschreven had, was ze gaan experimenteren. Het was hemels. Het was een logische stap geweest in haar zoektocht naar extreme vormen van genot.
Gaandeweg raakte ze er aan verslaafd. Maar gaandeweg sloop er ook iets van onbehagen in. Ze voelde dat er iets ontbrak. Ze voelde dat het tijd werd naar buiten te treden. Te gaan delen. Zich te geven. Overleveren. Tijdens het verzinnen van een gebruikersnaam voor de chatruimte had ze even getwijfeld. Uiteindelijk had ze gekozen voor een gematigde naam. Ze wilde niet meteen als te extreem overkomen. Toen haar meester gekozen had en plaats en tijd vastgesteld had, kon ze niet meer terug. Nu was het dan zover. Met knikkende knieën stak ze de straat over. Voor de zekerheid had ze zelf toch ook maar de basisattributen aangeschaft. Met trillende vingers belde ze aan. Hopelijk zou ze hem niet teleurstellen.
~ ~ ~