Het was ver na middernacht toen Eric wakker schrok. Een tijdlang bleef hij liggen. Op z’n rug en met de ogen wijd open.
Langzaam begon de donkerte in de kamer enkele geheimen prijs te geven. Het lukte hem om de lamp aan het plafond te onderscheiden. Door z’n hoofd iets op te tillen kon hij over z’n tenen de kast met daarop de tv rechtsachter het bed zien. Iets dichterbij naast hem, het nachtkastje met de wekkerradio. Die gaf 03:52 uur aan.
Met z’n linkerarm voelde hij naast zich. Het lichaam van zijn vrouw. Voorzichtig liet hij z’n hand over haar rug glijden tot aan haar billen. Daar liet hij z’n hand even rusten. Hij durfde niet te knijpen of verder te gaan. Zwaar ademend stelde hij zich voor hoe donker bloed traag stroomde onder de gladde huid. Het kloppen van haar hart was voelbaar in z’n vingertoppen.
Moeizaam kwam hij overeind, kuste haar zacht in de nek en stapte uit bed. Verbeeldde hij het zich, of hoorde hij zijn vrouw geluid maken? Even bleef hij staan. Maar liep toen de slaapkamer uit zonder nog om te kijken.
De zoldertrap daalde hij af op de tast zonder het licht aan te doen. Op de overloop aangekomen keek hij voorzichtig in beide kinderkamers. Zijn kinderen waren in diepe slaap. Bij allebei liet hij de deur op een kier. Met een van geluk vervuld hart liep hij zachtjes verder.
In zijn studeerkamer op de begane grond deed hij de deur achter zich dicht. Op een stoel in de hoek lagen zijn kleren. Op de enige andere stoel in de kamer zat hij. Eric deed het licht aan. Afwezig liet hij z’n blik gaan over zijn naakte vastgebonden lichaam. Een doodgewoon lichaam. Bleek door te weinig zonlicht. Slap door te weinig beweging. Nat door teveel zweet. Eric gooide zijn kleren op de grond en ging in de stoel zitten. Ernaast stond een tafeltje met daarop een aantal boeken. Zijn boeken. Eric pakte het bovenste boek en ging wat gemakkelijker zitten. Hij begon te lezen.
Na een tijdje legde hij het boek weg en keek op z’n horloge. Bijna half vijf. Tijd om te vertrekken. Met tegenzin stond Eric op. Altijd weer was dit het moment waar hij het meest tegenop zag. Het afscheid nemen. Slechts een korte tijd was hem gegund om zijn leven te leiden. Weken, soms zelfs maanden voorbereiding. Allemaal voor een kortstondig geluksmoment. Het leven van een echt gezinsleven.
Een half uur later sloot Eric de voordeur achter zich. Onderweg naar huis zou hij zijn sleutels wel ergens in een prullenbak gooien.
Het begon al licht te worden toen Eric de auto voor z’n huis parkeerde. Nu pas zag hij in de achteruitkijkspiegel dat er bloedspatjes op z’n gezicht zaten. Best wel veel, bij nader inzien. Met een zakdoek maakte hij z’n gezicht schoon. Hij knipoogde naar zichzelf via het spiegeltje en stapte uit.
Eenmaal binnen liep hij rechtstreeks naar de badkamer en kleedde zich uit. Na het douchen stopte hij z’n kleren in de wasmachine en stelde het juiste programma in. Op de overloop bleef hij staan voor de deur van de slaapkamer. Het was stil. Totdat hij het zachte gesnurk van z’n vrouw hoorde.
Zijn vrouw had niet gesnurkt. Zijn vrouw had harde ronde billen. Zijn vrouw had alles wat z’n eigen vrouw niet had. Was dat misschien de reden dat hij zich iets teveel had laten gaan in zijn studeerkamer. Elke keer hield hij zich voor dat een simpele snee door de keel voldoende was. Maar ook vannacht was hij daartoe weer niet in staat geweest. Hij hoopte maar dat zijn kinderen niet als eerste beneden zouden komen deze ochtend.
Eric wierp een laatste blik in de wandspiegel, zag dat hij inmiddels een erectie had en opende de deur van de slaapkamer. Het licht van de overloop viel naar binnen en wekte z’n vrouw. Voordat ze iets kon zeggen sloeg Eric het dekbed weg en greep haar bij de keel. Woest trok hij haar nachtjapon omhoog en duwde zich een weg naar binnen. Al snel kwam z’n ontlading, waarna hij zich naar de andere kant van het bed liet rollen.
Z’n laatste gedachte voordat hij insliep was of hij zich zorgen moest maken over het feit dat hij in slaap was gevallen bij die vrouw.
Dat moest natuurlijk ooit fout gaan.
~ ~ ~
Dit is het eerste verhaal met Eric in de hoofdrol. Oorspronkelijk gepost op 1 maart 2009 als een op zichzelf staand verhaal over een man die redelijk obsessief en gewelddadig te werk gaat om zich een tijdlang in een ander leven te begeven. Op veler verzoek daarna een aantal vervolgverhalen geschreven. Om verrassend genoeg op een gegeven moment verder te gaan als een soort van duo-verhaal samen met ’the mistress of horror’ Jolka, die het personage Sofie introduceerde. Totdat het stil werd rondom Eric en Sofie.
Tot de dag van vandaag. Want er is goed nieuws te melden (niet noodzakelijkerwijs voor alle toekomstige slachtoffers). Weblog Dondersteeg heeft Eric en Sofie een nieuw podium gegeven. Heet ze welkom en vergezel hen op hun nietsontziende bloeddorstige moordtocht.
De komende weken worden de oude verhalen afgestoft en opnieuw gepost om daarna gevolgd te worden door een aantal nieuwe verhalen. Overdosis bloed gegarandeerd!
~ ~ ~