Blogcentrisch

Eer­der deze avond las ik een blog­post van Karin Rama­ker met als titel Je blog als cen­tra­le punt. Ik kan me hele­maal in die titel vin­den. En in de strek­king van haar blog. Gewoon ‘back to basic’. Mijn eigen plek­je op het wereld­wij­de net waar ik de ver­ha­len, erva­rin­gen, foto’s en films deel die ik de moei­te waard vind. En laat de men­sen dan maar tot mij komen.

Niks geen gedoe meer met het aan­ma­ken van aller­lei accounts om op aller­lei plek­ken foto’s en video’s te kun­nen pos­ten, die je dan weer moet zien te lin­ken naar ver­schil­len­de pro­fie­len op de vele beschik­ba­re soci­a­le media plat­forms. En dat je dan ver­vol­gens niet meer kunt inlog­gen bij je favo­rie­te foto­dienst omdat die onlangs is over­ge­no­men door die ambi­ti­eu­ze video­si­te waar je nog geen account had, wel­ke op zijn beurt inge­lijfd gaat wor­den door een nog ambi­ti­eu­ze­re soci­a­le media gigant. Die mis­schien hei­me­lijk het plan heeft opge­vat om hoge muren op te rich­ten tegen soort­ge­lij­ke soci­a­le media gigan­ten waar­door je de kans loopt afge­sne­den te wor­den van je ‘vrien­den’.

Nee. Dan geef ik toch de voor­keur aan een eigen domein waar je zelf de regels kunt bepalen.

Altijd aan­we­zig. Als een rots in de bran­ding. Waar ik kan doen en laten wat ik wil. Een beet­je als in mijn eigen huis. Waar het ieder­een vrij staat om op bezoek te komen. Net zoals ik graag bij jul­lie op bezoek kom. Mits ik daar zon­der account wel­kom ben.