Schaamteloos

“Hoi!” Ze zei het als­of het de nor­maal­ste zaak was voor haar. En mis­schien was het dat ook wel. Maar niet voor mij. Ik liet van schrik de zeep uit mijn han­den glip­pen. Ver­bou­we­reerd keek ik haar aan.

“Raap je die zeep niet op?” vroeg ze ter­wijl ze zich­zelf begon uit te kle­den. Het blok­je zeep lag bui­ten de dou­che­ca­bi­ne, op de keu­ken­vloer. Ik keek van de zeep naar haar en weer terug naar de zeep. En weer naar haar. Ze was bezig een soort van nacht­hemd over haar hoofd te sjor­ren. Daar­on­der was ze naakt, op een minus­cu­le slip na. Blijk­baar bleef het kle­ding­stuk ergens vast zit­ten in haar haar, waar­door ze iet­wat voor­over­ge­bo­gen moest staan om er meer grip op te krij­gen. Snel stap­te ik uit de cabi­ne om de zeep te pakken.

De dou­che­ca­bi­ne stond in dezelf­de ruim­te als waar een pro­vi­so­ri­sche keu­ken was aan­ge­legd. Het was op de eer­ste eta­ge boven een klei­ne win­kel gespe­ci­a­li­seerd in naai­spul­len. De zaken gin­gen slecht en de eige­naar had nood­ge­dwon­gen beslo­ten om de boven­ver­die­ping te ver­hu­ren aan stu­den­ten. In dit geval aan twee mei­den die bei­den vier­de­jaars stu­dent Lite­ra­tuur­we­ten­schap waren. Van een­tje wist ik dat ze hier woon­de. Met haar was ik gis­ter wezen stap­pen. Van de ander werd ik me pas deze och­tend bewust van haar bestaan.

“Zeg, kun je me niet beter even hel­pen in plaats van naar m’n tie­ten te sta­ren. Ik heb je wel door, man­ne­tje.” Haar stem klonk gedempt van­on­der haar nacht­ge­waad, maar haar woor­den waren dui­de­lijk te horen. Opnieuw stap­te ik van­on­der de dou­che van­daan, sloeg een hand­doek om mijn mid­del en liep op haar toe. Met deze extra hulp was ze bin­nen de kort­ste keren ver­lost van het onwil­li­ge over­si­zed man­nen­shirt. Want dat was het wat ik nu in mijn han­den had. Hof­fe­lijk gaf ik het aan haar terug met de ver­wach­ting dat zij het zou gebrui­ken om haar naakt­heid te bedek­ken nu we zo tegen­over elkaar stonden.

“Leg maar op het aan­recht, jon­gen. Ik ga ook effe dou­chen. Of ben jij nog niet zover? We kun­nen anders ook wel samen, hoor. Die bak is groot genoeg.” In hoog tem­po ratel­de ze haar zin­nen af. Haar slip had ze inmid­dels van haar bil­len gestroopt en zelf op het aan­recht gelegd.

Enke­le uren eer­der had ik tegen dat­zelf­de aan­recht een onhan­di­ge poging gedaan om mijn date van die avond van haar beha te ont­doen. Ter­wijl zij bezig was om haar tan­den te poet­sen stond ik ach­ter haar. Met mijn dron­ken kop in haar nek hij­gend, druk­te ik zwaar met mijn onder­lijf tegen haar bil­len. Mijn han­den had ik onder haar shirt gewron­gen waar ik eerst op zoek was gegaan naar haar bor­sten. Toen ik voel­de dat die vei­lig opge­bor­gen zaten in een beha, pro­beer­de ik het slui­tin­kje op haar rug los te peu­te­ren. Tevergeefs.

Niet lang daar­na werd ik wak­ker in bed. Het was don­ker. Ik hoor­de haar zwaar ade­men naast mij. Zelf was ik dui­ze­lig. “Slaap je al?” vroeg ze. Haar kou­de knieen had ze tegen mijn ach­ter­ste gedrukt. Aar­ze­lend ging haar hand rich­ting mijn kruis. We waren alle­bei naakt nu. Ze had dro­ge, ruwe hand­pal­men. Alles bleef maar draai­en. Zowel bin­nen als bui­ten mijn hoofd. “Rus­tig, rus­tig” zei ik. Met­een trok ze haar hand weer terug.

“Hé! Ben jij besne­den? Dat is gaaf! Laat eens zien. Ik heb nog nooit een vriend­je gehad die besne­den was. Goh, die Anja weet ook wel wat ze aan de haak slaat.” Zon­der gene had ze haar hand onder mijn bal­zak gesto­ken en woog het geheel waar­de­rend als­of het een tros drui­ven was. “Niet slecht. Jam­mer alleen van die bos haar erom­heen.” Mis­prij­zend keek ze me aan. “Hier. Kijk dan bij mij.” Met haar ene hand druk­te ze haar schaam­streek wat strak­ker ter­wijl ze mij met de ander nog steeds vast­hield. Ik had vol zicht op haar don­ker­brui­ne schaam­lip­pen. “Zie je? Geen haar­tje meer te zien. Dat is toch veel mooi­er. Ook veel hygi­ë­ni­scher. En zon­der dat oer­woud komt je hele zaak­je ook nog eens veel beter tot zijn recht. Dan weet Anja hele­maal niet wat ze ziet van­avond.” Ze lach­te nu weer breeduit.
Het was in de begin­da­gen van het kale tijd­perk en ik trof hier een ear­ly adopter.

We rom­mel­den nog een tijd­je aan, maar het werd niks. Alle­bei deden we ons best er iets van te maken. Zij zon­der erva­ring en geremd in haar spon­ta­ni­teit door een zwaar reli­gi­eu­ze opvoe­ding. Ik met teveel beel­den in mijn hoofd, maar net zo wei­nig erva­ring. Ver­schil­len­de keren dreig­de ik in slaap te val­len tus­sen haar benen. Voor mijn gevoel duur­de het een eeu­wig­heid voor­dat ze ker­mend klaar kwam. Nadat ik met moei­te een con­doom had omge­daan luk­te het me niet meer om in haar te gera­ken. Zelfs het glij­mid­del bood geen soe­laas. Onbe­hol­pen begon ze me af te trek­ken. In het ver­bor­ge­ne van het voor­be­hoeds­mid­del fake­te ik een orgas­me om aan dit treur­spel een ein­de te maken. Bin­nen de kort­ste keren viel ze in mijn armen in slaap. Niet nadat ze gezegd had hoe­veel ze van me hield en hoe gewel­dig het was geweest. Ik vroeg me af of we nu ver­ke­ring had­den. De don­ker­te in de bedomp­te kamer was overweldigend.

Zon­der veel omhaal had ze een klein kruk­je uit de kamer ernaast gehaald. De dou­che liet ze aan staan, maar de straal richt­te ze op mijn rug. Uit een keu­ken­kast­je haal­de ze een schaal en maak­te daar­in met lauw water een sop­je. In mijn toi­let­tas had ze al scheer­schuim en scheer­mes­jes gevon­den. “Je moet je wel een beet­je ont­span­nen en geen stij­ve krij­gen want dan heb je kans dat ik je af en toe ga snij­den. Denk maar aan iets stoms. Zolang je maar niet opge­won­den raakt.”

Al die tijd was ik blij­ven staan. Vol­ko­men pas­sief. Ik had geen idee waar dit naar toe zou gaan. Wie was die meid? Hoe goed gin­gen zij en Anja met elkaar om? Zij was het vol­sla­gen tegen­over­ge­stel­de van Anja. Ik dacht aan Anja. Ik dacht aan haar gro­ve han­den. Aan de vol­sla­gen dor­heid tus­sen haar benen.

“Goed zo,” klonk het. “Dat gaat vlot­jes. Je zou niet zeg­gen dat ik dit voor de eer­ste keer doe. Bij een ander bedoel ik dus. Mis­schien moet ik er wel mijn beroep van maken. Wat zou je hier­voor kun­nen vra­gen? Tien gul­den? Vijf­tien gul­den? Of is dat teveel voor een scheer­job?” Ze keek me even vra­gend aan. Ik keek terug en zag een glimp van de kaal­slag die in gang gezet was. Ik besloot voor­lo­pig niet meer naar bene­den te kijken.

Een paar uur later wer­den we gewekt door de wek­ker. Het eer­ste och­tend­licht viel naar bin­nen. Anja stap­te uit bed om zich te gaan opfris­sen. Ze had een bij­baan­tje in de super­markt iets ver­der­op. Ik zag dat ze al eer­der wak­ker moest zijn geweest want ze had haar onder­goed alweer aan­ge­trok­ken. Ik draai­de me om en deed als­of ik sliep. Ook toen ze over me heen boog om me te kus­sen. Ze zei nog iets voor­dat ze vertrok.

“Klaar!” Ze pak­te de dou­che­kop van de haak om het hele zaak­je goed te kun­nen afspoelen.“Ben je er blij mee? Ik hoop het wel want er is geen weg terug. Althans niet voor­lo­pig. Ik vind het in ieder geval heel mooi. Laat je me ook weten wat Anja er van vindt. Die zal wel opkij­ken van­avond.” Ze had alle spul­len nu opge­ruimd en begon me zacht­jes de dou­che uit te wer­ken. “Als je het niet mooi vind, dan is er geen man over­boord. Het groeit van­zelf wel weer aan. Maar het zal in het begin wel gaan jeu­ken. Geen paniek. Gewoon af en toe insme­ren met van die baby­o­lie. Dat ken je toch wel?”

Ik zocht mijn spul­len bij elkaar en ver­trok naar de kamer van Anja. Voor de spie­gel staand zag ik mijn vol­sla­gen kaal­heid. Die avond zou ik naar voet­bal­trai­ning moe­ten. Na de trai­ning moesten we ver­plicht geza­men­lijk onder de dou­che. Op de rand van het bed geze­ten vroeg ik me af wat te doen. Van­uit de keu­ken klonk luid gezang. Zo vals als maar kon zijn. Ik wist dat Anja ergens baby­o­lie had staan. Tegen haar schra­le huid.

~ ~ ~

De inspi­ra­tie voor dit blog kwam in eer­ste instan­tie tij­dens het lezen van het blog ‘Goud­haar­tje’ door Lau­ren San­ne Hart­e­veld. Het begon met­een te jeu­ken, zeg maar. 
Toen ik daar­na te horen kreeg dat Goud­haar­tje opge­no­men was in een zoge­naam­de spe­ci­al op Fron­taal Naakt, genaamd ‘Schaam­haar’, besloot ik nog die­zelf­de dag zelf een blog met dit the­ma te schrij­ven. En dit is het resultaat.
Inmid­dels heb ik het inge­zon­den voor de spe­ci­al en hoop dat het een plaats­je krijgt tus­sen die ande­re ‘schaam­haar­te­lo­ze’ blogs.

Upda­te don­der­dag 8 sep­tem­ber 2011: Mijn blog is nu ook geplaatst op Fron­taal Naakt => http://www.frontaalnaakt.nl/archives/schaamteloos.html