20111018

Al een week ben ik nu lid van een voor mij nieuw en onbe­kend soci­aal plat­form. Het zit nog in de ont­wik­kel­fa­se, en wat ik er zo mooi aan vind is dat ik er geen bal van snap. Dat zal zon­der twij­fel aan mij lig­gen, maar het geeft me onte­gen­zeg­ge­lijk het gevoel weer in de begin­da­gen van het inter­net­ge­bruik te ver­ke­ren. Ook toen zat ik soms uren te sta­ren naar het zwar­te gat wat het ‘world wide web’ voor mij was. Los van het feit dat het ‘get con­nec­ted’ al een uit­da­ging op zich vorm­de, werd het daar­na niet mak­ke­lij­ker gemaakt om uit te vin­den hoe je waar moest zijn om de veel­be­lo­ven­de din­gen te doen en te zien die op inter­net schijn­baar aan­we­zig waren. Wat een ver­schil met hoe sim­pel en intu­ï­tief het inter­net­ge­bruik van­daag de dag is.

Zo niet Dias­po­ra*, het pri­va­cy-vrien­de­lijk alter­na­tief voor Facebook en Google+

Dias­po­ra is an open-sour­ce and dis­tri­bu­ted com­mu­ni­ty of soci­al net­works run by users that ena­bles you to own your own per­so­nal data, con­trol with whom you sha­re, and dis­co­ver cool stuff throug­hout the Web.

Tot zover is het me gelukt om:

• in te loggen
• een pro­fiel aan te maken
• iets te posten
• ergens een com­men­taar ach­ter te laten
• een like (in de vorm van een hart­je) te doen
• en een eer­ste nieu­we vriend(in) te vin­den, die me inmid­dels ook al terug­volgt en een post van mij geli­ked heeft!

Ver­der blijft het stil.

Op het gevaar af dat deze wel­da­di­ge rust van kor­te duur is, ga ik hier toch wat recla­me maken voor dit sym­pa­thie­ke initiatief:

JOIN DIASPORA*

Heb­ben jul­lie gezien dat ik hier­on­der nu al een mooie sha­re but­ton heb om deze post op Dias­po­ra* te delen? Moet je natuur­lijk wel even lid wor­den. (Maak ik toch alweer reclame…)