20111113

Making the Difference…

Ver­scho­len ach­ter het tab­blad gela­beld met ‘Act with Urg­en­cy’ vind ik mijn actie­lijst terug. Inmid­dels zijn drie dagen ver­stre­ken sinds ik de lijst heb opge­steld. In de tus­sen­tijd heb ik er wel over nage­dacht maar de map ver­der niet meer open­ge­sla­gen om te zien met wel­ke actie(s) ik eens zou begin­nen. Zou de urgen­tie nu al zijn weg­ge­ëbd? Ter­wijl ik direct na afloop van de work­shop een nog­al over-the-top sta­te­ment via Twit­ter de wereld in stuur­de. Was ik tij­de­lijk gevan­gen in het moment? Bevan­gen door het enthou­si­as­me van Mark McG­re­gor?

De waar­heid is dat ik wel dege­lijk voel, dus nog steeds, dat de twee dagen inten­sie­ve trai­ning iets teweeg heb­ben gebracht. Ook bij de ande­re deel­ne­mers (col­le­ga’s). Op het werk heb­ben we er de afge­lo­pen don­der­dag en vrij­dag al vaak over gespro­ken. En er is in ieder geval één col­le­ga die heeft aan­ge­kon­digd de komen­de tijd regel­ma­tig een paar dagen vrij te nemen om zich te gaan bezin­nen over hoe hij nu in het leven staat. Over urgen­tie gesproken.

Wat doet het dan bij mij? Tot dus­ver merk ik dat het geleer­de in die twee dagen veel lan­ger reso­neert dan bij ver­ge­lij­ke work­shops. Het uit zich in het feit dat ik meer dan anders de nei­ging voel om het te delen met ande­ren. Niet alleen op het werk, maar ook thuis.
Tevens wordt het me ook dui­de­lij­ker dat het belang­rijk is om er daad­wer­ke­lijk een actie­ve draai aan te geven wil het geleer­de op de lan­ge duur beklij­ven. Het mag niet bij alleen woor­den blij­ven. En in die zin snap ik mijn col­le­ga wel door ons allen deel­ge­noot te maken van zijn eer­ste stap op weg naar ver­an­de­ring. Op deze manier laat hij zien dat de urgen­tie die hij voel­de nog steeds daar is. Boven­dien laat hij zien dat zo’n eer­ste stap oncon­ven­ti­o­neel of afwij­kend kan zijn. Wan­neer hij hier­mee een ver­an­de­ring in gang kan zet­ten, dan is het een logi­sche stap. Dan mag je je niet lan­ger ver­schui­len ach­ter rede­nen waar­om het alle­maal niet kan.

De laat­ste reden om zijn dras­ti­sche stap publie­ke­lijk te maken is mis­schien wel gele­gen in de soci­a­le con­tro­le die hij zo over zich afroept. Gega­ran­deerd dat mede-cur­sis­ten hem zul­len vra­gen hoe het uit­pakt. Of hij er baat bij heeft. Of er daad­wer­ke­lijk iets ver­an­dert is. Hij zal zich moe­ten ‘ver­de­di­gen’ en intro­du­ceert op deze manier wat extra moti­va­tie om aan de gang te gaan, en aan de gang te blij­ven. Want mak­ke­lijk zal het niet zijn. Althans vol­gens onze coach. Niets komt vanzelf.

Daar­om ga ik het mezelf ook maar eens niet al te mak­ke­lijk maken, en ga ik bij deze mijn geno­teer­de acties met jul­lie delen. Ik zal pogen onder woor­den te bren­gen wat ik er op die woens­dag­avond, toen ik nog vol­op in de flow zat, bij voor ogen had. En dan de komen­de tijd regel­ma­tig ver­slag doen van waar ik sta in deze ons opge­leg­de ‘100 days chal­len­ge’. Ofte­wel, wat ga ik de komen­de 100 dagen doen om een ver­an­de­ring bij mezelf en mis­schien wel bij mijn omge­ving teweeg te brengen?

Aller­eerst in ’t kort wat over de work­shop (via mijn actie­lijst geef ik meer ach­ter­grond). Hoofd­za­ke­lijk ging het om bewust­wor­ding over de ver­schil­len­de rol­len die we dage­lijks heb­ben (mana­ger, coach, net­wer­ker, lei­der, ver­ko­per op je werk, en bv. vader, zoon, part­ner, vriend, buur­man, blog­ger tij­dens je pri­vé-leven). Hoe­veel tijd je in deze rol­len stopt, hoe je de wereld ziet, of je denkt dat je zelf in staat bent om ver­an­de­rin­gen teweeg te bren­gen wan­neer je niet tevre­den bent, of wan­neer je denkt dat het anders beter zou kun­nen. En voor­na­me­lijk over hoe je een lei­der kunt zijn. Lei­der in de zin van voor­beeld, rol­mo­del, ‘voor­gan­ger’, visi­o­nair, weg­be­rei­der, etc. En dat zowel in de werk- als in de pri­vé-sfeer.
Op het eind van deze work­shop kre­gen we de taak om een A4 in te vul­len n.a.v. de vol­gen­de stelling:

Within the next three months I’d like to act on and rea­li­ze the fol­lo­wing ideas:

Wat kwam er ver­vol­gens uit mijn koker?
Benieuwd? Lees verder…

BEGIN MET EEN WEEKPLANNING
Om te voor­ko­men dat je op de dag zelf over­val­len wordt om bepaal­de zaken op te pak­ken waar­van je eigen­lijk niet weet hoe belang­rijk ze echt zijn, is het beter een week­plan­ning te maken. Zo over­zie je beter waar je aan wil gaan wer­ken en ver­mijd je acti­vi­tei­ten die teveel van­uit de waan van de dag ont­staan. Deze plan­ning is voor zowel je werk- als je pri­vé-leven. Het helpt je bij het onder­schei­den van hoofd- en bij­za­ken. Wan­neer je weet waar je naar toe wil, dan wordt het mak­ke­lij­ker te kie­zen waar je dan aan moet wer­ken.
‘It’s not about doing things right, but about doing the right things.’

DRINK MEER WATER — BETERE BALANS IN VOEDING
Het sim­pe­le feit dat ik totaal geen ver­stand heb van wat ik eet en drink houdt me dus onwe­tend­heid over de effec­ti­vi­teit van mijn voe­dings­pa­troon. Ik voel me over het alge­meen sterk genoeg om de din­gen te doen die ik doe. Maar is dat ondanks of dank­zij wat en hoe ik eet? In de cur­sus kre­gen we tips over het zui­ve­ren­de effect van water, maar ook over het ver­kwik­ken­de effect wat het heeft op de hel­der­heid van je den­ken op het eind van een lan­ge dag. Onzin of zit er een kern van waar­heid in? Ik ga me er de komen­de tijd in ieder geval meer in ver­die­pen. Niet alleen in ‘water­ma­na­ge­ment’, maar in mijn tota­le voe­dings­ge­woon­tes. Wie weet valt er hier veel te winnen.

VAKER SPORTEN EN DAGELIJKSE WORK-OUT
Het is niet alleen IQ en EQ wat belang­rijk is, maar ook PQ. Waar­in de P staat voor Phy­si­cal. Wan­neer je een denk­beel­di­ge lijn trekt van links naar recht, en je stelt je aan de lin­ker­kant alle nega­tie­ve zaken voor zoals dood, ziek­tes, onge­mak enz., dan ligt aan de rech­ter­kant het gebied van licha­me­lij­ke gezond­heid en alle posi­tie­ve bij­kom­stig­he­den. De mees­te men­sen zijn zich bewust van die nega­tie­ve lin­ker­kant, maar doen in de prak­tijk niet veel meer dan uit de buurt blij­ven van die geva­ren­zo­ne. Ben je niet ziek, dan ben je gezond. Dat is te sim­pel gere­de­neerd. In de cur­sus heb­ben we een lijst met pun­ten gekre­gen waar­aan we kun­nen wer­ken om onze licha­me­lij­ke con­di­tie op een hoger peil te krijgen.

LEG VISIE EN MISSIE VAST
Wil je beter in staat zijn om de juis­te keu­zes te maken, dan moet je voor ogen heb­ben wat je uit­ein­de­lijk wil berei­ken. Kijk ik naar mezelf dan geef ik altijd aan geen ambi­ties te heb­ben, maar tege­lij­ker­tijd wil ik van alles. Dat kan een ver­lam­mend effect heb­ben dat je niet meer weet wat te doen en dus niets doet. Of dat je inder­daad van alles doet, maar dat het geen bevre­di­ging geeft. Sta stil bij hoe je jezelf in de toe­komst ziet en pro­beer dat te con­cre­ti­se­ren. Het zal hel­pen om je week­plan­ning vorm te geven, en tege­lij­ker­tijd zal het je gemoeds­rust te geven bij je keu­zes. Het wordt dui­de­lij­ker waar­om je het ene laat lig­gen ten kos­te van het andere.

PRESENTEER JEZELF ALS LEIDER
Een lei­der kun je zijn op aller­lei vlak­ken en momen­ten. Het is geen for­me­le posi­tie die je eerst moet inne­men voor­dat je lei­der­schap kunt tonen. Wil ik iets berei­ken dan zal ik aller­eerst ini­ti­a­tief moe­ten tonen om die eer­ste stap­pen te kun­nen zet­ten. Daar­na zal ik ande­ren om mij heen moe­ten laten zien waar­heen ik wil gaan en zien of ik hen daar­in mee kan krij­gen. Dat doe je door het inves­te­ren in rela­ties en door te geven en nemen.

MAAK EEN BETERE TIJDSVERDELING BINNEN JE ROLLEN
Een week bestaat uit 168 uur. Dat geldt voor ieder­een. Met die 168 uur moet je het doen. Het is dus belang­rijk een goe­de afwe­ging te maken in de ver­de­ling van de uren die je aan je ver­schil­len­de rol­len besteedt. Nemen we het voor­beeld van de rol­len op het werk (mana­ger, coach, net­wer­ker, lei­der, ver­ko­per), en heb ik het idee dat het voor mijn ont­wik­ke­ling beter is dat ik meer ga coa­chen, dan moet dat ergens anders van­daan gehaald wor­den. Wees dus bewust van je hui­di­ge rol­ver­de­ling en waar je naar­toe zou wil­len groei­en. En bepaal dan een plan hoe daar te komen. Denk aan waar­mee je moet begin­nen, en waar­mee te stop­pen. Wat je meer moet doen in een bepaal­de rol, en wat min­der. En zet dan een eer­ste stap op weg naar verandering.

~~~~~

Zo, terug­kij­kend is het een flink blog gewor­den. Maar het moest er uit. Er is nog steeds urgen­tie om te begin­nen. En dit was de eer­ste stap. Het delen met jul­lie dat ik de komen­de 100 dagen (en hope­lijk lan­ger) aan de slag ga met mezelf. Waar ik ga uit­ko­men en of het me lukt er ooit te komen zal moet blij­ken. Voor­als­nog zal het voor­al de zoek­tocht wor­den waar ik hier regel­ma­tig over ga berich­ten.
Ten­min­ste als jul­lie hier­in geïn­te­res­seerd zijn? Iemand bezwaar?
Of iemand zin om mee te doen?
Meer dan anders ben ik benieuwd naar jul­lie reacties.