Zondag, 25 december 2011

Making the Dif­fe­ren­ce — 7

Sinds ik mid­den 2007 wat actie­ver en fre­quen­ter ben begon­nen met blog­gen (nadat ver­schil­len­de pogin­gen van­af begin 2000 tel­kens weer vroeg­tij­dig wer­den gestaakt) heb ik altijd het voor­ne­men gehad om dage­lijks te gaan blog­gen. Een seri­eu­ze poging daar­toe heb ik in de zomer van 2009 onder­no­men, maar was geen lang leven bescho­ren. Al snel ebde het blog­gen weg naar gemid­deld 2 tot 3 blogs per week. Ook niet slecht, maar het blijft dage­lijks kna­gen. Mooi is daar­om het ini­ti­a­tief van @elja1op1 waar ik eer­der deze week al over schreef => #iede­re­dag­blog­gen

Gre­tig heb ik met­een van de gele­gen­heid gebruik gemaakt en mezelf aan­ge­meld om mee te gaan doen. Niet van­af 1 janu­a­ri 2012, maar met­een. Geen getreu­zel. Instap­pen op 23 decem­ber en blog­gen maar! Zou ik wil­len ver­za­ken, dan staan daar de ove­ri­ge #iede­re­dag­blog­gers klaar om mij op het rech­te blog­pad te hou­den. Geef ons heden ons dage­lijks blog! Een nieu­we man­tra is geboren.

Waar­om? Waar komt deze fas­ci­na­tie van­daan om elke dag mijn gedach­ten­spin­sels wereld­kun­dig te maken? Zit daar iemand op te wach­ten? Denk ik er iets door te kun­nen ver­an­de­ren? Heb ik zul­ke inte­res­san­te menin­gen te ver­kon­di­gen?
Troost u, niets van dat al. In essen­tie is het niets meer dan gebruik maken van de moge­lijk­heid om al dat­ge­ne wat zich gedu­ren­de de dag in mijn hoofd ophoopt op een mak­ke­lij­ke manier over te heve­len naar een plek waar het mij min­der las­tig valt. En waar ik het altijd weer terug kan vin­den om er later ver­der over door te mijmeren.

Want er gaat wat om in mijn hoofd. U moest eens weten…

Natuur­lijk kan het ook door elke dag in een dag­boek te schrij­ven. Wat niet wil zeg­gen dat ik dit nooit heb gedaan. Maar dat ging me tegen­staan. Het heeft teveel weg van in jezelf pra­ten. Tegen jezelf pra­ten. En in het erg­ste geval tegen jezelf terug­pra­ten. Of, het kan altijd toch nog erger, naar jezelf terug­schrij­ven. Dan weet je dat het tijd wordt om er even­tjes mee te stop­pen en een lan­ge wan­de­ling te maken. Ergens waar ande­re men­sen zijn. Zodat je con­tact kunt leg­gen. Com­mu­ni­ca­tie kunt opstarten.

Net zoals met een blog.

Van­daar.

Dus uit­ein­de­lijk doe ik het niet alleen voor mezelf. Ook voor jul­lie. Om jul­lie de moge­lijk­heid te geven iets moois te kun­nen lezen wan­neer je over de inter­webs surft. En dat je daar dan een reac­tie op kunt geven.
Wel­ke ik dan weer tot mij kan nemen in mijn ver­de­re over­pein­zin­gen voor een vol­gend blog.

Geven en nemen.
Is dat nu geen pas­sen­de afslui­ting zo op de eer­ste kerst­dag van 2011?
Ik dacht van wel.

En het sluit ook nog eens per­fect aan bij prin­ci­pe 6 — I give and take / The fair­ness-prin­ci­ple in nego­ti­a­ti­on, sel­ling and in life [zie tekst hieronder]

Goed gedacht van mij.

~ ~ ~

Naar aan­lei­ding van de twee­daag­se work­shop ‘Making the Dif­fe­ren­ce’, waar­bij we afslo­ten met een 100 dagen actie­plan om te zien in hoe­ver­re we in staat zijn ver­an­de­rin­gen door te voe­ren, geef ik hier weke­lijks reken­schap af van mijn vorderingen. 

Hier nog eens de 10 prin­ci­pes die ik eer­der heb toe­ge­licht. Het is een set van ver­schil­len­de lei­dra­den die los van elkaar, maar zeker in samen­hang met elkaar een krach­tig mid­del kun­nen zijn om rich­ting te geven aan je leven:

  1. I am res­pon­si­ble / I choose
  2. I cla­ri­fy my valu­es / My foundation
  3. I have a visi­on / The prin­ci­ple of leadership
  4. I live my mis­si­on / The prin­ci­ple of execution
  5. I stri­ve for life balan­ce / Put­ting more living in our life
  6. I give and take / The fair­ness-prin­ci­ple in nego­ti­a­ti­on, sel­ling and in life
  7. I focus on empa­thy / Under­stan­ding is the key
  8. I belie­ve in invol­ve­ment and diver­si­ty / A small com­mit­ted group of peo­p­le can chan­ge the world
  9. I make rela­ti­ons­hip depo­sits / It’s the small things
  10. I re-ener­gi­ze wee­kly / You can’t mana­ge time, but you can mana­ge your ener­gy
    [copy­right: Mark McG­re­gor — Being on a mission]

Het 100 dagen actie­plan dat ik voor mezelf heb opge­steld, ziet er ver­vol­gens als volgt uit:

  • Begin met een weekplanning
  • Drink meer water – Meer balans in voeding
  • Vaker spor­ten – Dage­lijk­se workout
  • Leg visie en mis­sie vast
  • Pre­sen­teer jezelf als leider
  • Maak een bete­re tijds­ver­de­ling bin­nen je rollen

Reacties

  1. Marjolein

    Her­ken­baar, en tege­lijk ver­ras­send. Je schrijft zo soe­pel­tjes… Maar ik her­ken in jouw blog ook al mijn over­we­gin­gen om deze uit­da­ging aan te gaan. We gaan elkaar daar­bij ondersteunen!

    1. Peter

      Ik zou nog ‘soe­pe­ler­tjes’ wil­len schrij­ven 😉 en hoop dat te berei­ken door de dage­lijk­se blogoefening.
      En zeker gaan we elkaar daar­bij onder­steu­nen! Daar­om heb ik ook zoveel ver­trou­wen in een goe­de afloop deze keer.

  2. Dina-Anna

    And I’ll be wat­ching you :-))))))))))))))))))

  3. Jacob Jan

    even een reac­tie om te laten weten dat ik mee lees
    je schrijft niet in de leegte
    wan­de­len is trou­wens ook een mooie manier om je hoofd leeg te krijgen.

    Nee

    dat lieg ik.

    Tij­dens wan­de­lin­gen komen er juist mooie din­gen in mijn hoofd die ik juist weer wil opschrij­ven en delen

    toch blog­gen dus, naast dat wandelen

    1. Peter

      Ook bij mij komt er tij­dens het wan­de­len vanal­les naar boven. Mijn hoofd raakt niet echt leeg tij­dens zo’n wan­de­ling, maar eer­der over­zich­te­lij­ker. Er komt ruim­te vrij voor nieu­we gedach­tes. En daar­na moet ik dus bloggen 😉

  4. Elja

    Ja, ik her ken het ook. Ook die wor­ste­ling (toch wel) van of ik het nou voor mezelf doe of voor iemand anders? In eer­ste instan­tie voor mezelf. Maar met een the­ma waar­van ik hoop dat ande­ren er ook iets aan hebben.
    Mis­schien dat dit de reden is dat ik het nu kan, dage­lijks blog­gen. Dat ik ein­de­lijk beslo­ten heb dat de doel­groep die ik voor ogen had, zake­lijk, niet mijn doel­groep is. Zake­lijk dan. Als je begrijpt wat ik bedoel. Het is nog steeds mijn doel­groep, in de zin van dat het de men­sen zijn waar­voor ik wil schrij­ven. Maar niet in de zin van dat ik me daar zake­lijk op richt.
    Any­way. Nu ben ik alweer bij­na een blog aan het schrij­ven! Op jouw blog. Het moet niet gek­ker worden!

    1. Peter

      Ik begrijp je hele­maal. En indien je zelf ook steeds hel­der­der krijgt waar­voor en voor wie je schrijft, gaat het alle­maal een stuk mak­ke­lij­ker. (dan tik je zomaar een lap tekst als reac­tie bij iemand anders z’n blog…)

  5. Fabiola

    Heel erg inspi­re­rend, Peter. Ik ga je ‘dage­lijks blog­gen expe­ri­ment’ zeker volgen.

    1. Peter

      Dank je! Je bent dage­lijks welkom 😉

  6. Lauradenkt

    Leuk dat je dage­lijks gaat blog­gen! Bij mij is het voor­al om te zor­gen dat ik zoveel moge­lijk schrijf en zo ook beter word. En ook als oefe­ning met inspi­ra­tie. Men­sen den­ken dat inspi­ra­tie een inge­ving is, maar het is eigen­lijk iets wat je op kunt wek­ken en dage­lijks blog­gen helpt je daarmee 🙂

    Dus suc­ces! 🙂

    1. Peter

      Ik zie het ook als een vorm van oefe­nen. Bezig blij­ven. Niet bang zijn dat het een keer­tje niet hele­maal is zoals je voor ogen had. Een vol­gen­de keer beter. En het voor­deel is dat je het alle­maal later eens op je gemak kunt ana­ly­se­ren vwb voor­uit­gang, ver­an­de­ring, stij­len, onder­wer­pen, etc. Kort­om, leer­zaam in meer­de­re opzichten.