Zondag, 15 januari 2012–2

Making the Dif­fe­ren­ce — 10

Aan­ge­zien ik mijn blogkruit eer­der van­daag al ver­scho­ten heb door een Work­shop — Blo­groll pagi­na te schrij­ven,  hou ik het deze zon­dag kort voor wat betreft de weke­lijk­se update.

Om eerst maar met het gezond­heids­as­pect te begin­nen. Ik heb het gevoel dat de ‘ver­sto­ring’ door de trap­val gelei­de­lijk aan onder con­tro­le is. Door de weke­lijk­se fysio-ses­sies is de beknel­de zenuw in mijn nek zo goed als vrij­ge­maakt en func­ti­o­neert mijn rech­ter­arm weer naar beho­ren. Met die aan­te­ke­ning dat dui­de­lijk is gewor­den dat er nog een hoop werk door mij­zelf ver­richt zal moe­ten wor­den om de nek- en schou­der­par­tij soe­pe­ler te maken en te hou­den. En daar­door heb ik nu ein­de­lijk een (in mijn ogen) Tell-Sell-ach­tig appa­raat in huis: De Backstretcher!

Het was­bord­ge­lij­kend voor­werp is aan­be­vo­len door mijn fysi­o­the­ra­peut, en afge­lo­pen vrij­dag heb ik het mee moe­ten nemen, zodat hij mij kon uit­leg­gen hoe ik het mar­tel­werk­tuig op de juis­te wij­ze dien te gebrui­ken. Want geloof me men­sen, het is met mijn bol­le rug voor­waar geen pret­je om je neer te vlij­en op de onschul­dig lij­ken­de hou­ten dwars­lat­jes. Met niet min­der dan drie kus­sens onder mijn hoofd is het enke­le secon­den goed ver­toe­ven, tot­dat ik geacht word mijn armen naar ach­ter te strek­ken. Als op com­man­do schie­ten dan tege­lij­ker­tijd de pijn­scheu­ten door mijn boven­rug en de tra­nen in mijn ogen. Moest ik een beken­tis moe­ten afleg­gen voor wel­ke mis­daad dan ook, ik zou het met alle ple­zier in bloed onder­te­ke­nen als ik maar met­een van die rug­gen­bre­ker ver­lost zou worden.

De bedoe­ling is dat ik het gebruik in de eer­ste weken voor­zich­tig opbouw. Eerst maar eens begin­nen met slechts 10 minu­ten door­bren­gen op dat ding. Tien minu­ten! Want twin­tig minu­ten is best wel lang, zei de fysi­o­the­ra­peut er nog bij. Tot nu toe heb ik er al bij­na acht minu­ten op gele­gen. Ver­spreid over drie dagen.

Geluk­kig was daar op het eind van het week­end een mooie belo­ning voor al dat afzien. “Kijk opa! Ik kan zelf mijn naam schrij­ven!” Een hel­de­re stem die door de kamer schal­de. Aan tafel zat hij, ruim vier jaar, gecon­cen­treerd met de pen in zijn han­den en een bloc­no­te voor zijn neus. “Zal ik jouw naam ook schrijven?”

Van die klei­ne din­gen die pas echt het gro­te ver­schil maken. Wan­neer je ze wil zien en de tijd neemt om er van te genieten.

~ ~ ~

Naar aan­lei­ding van de twee­daag­se work­shop ‘Making the Dif­fe­ren­ce’, waar­bij we afslo­ten met een 100 dagen actie­plan om te zien in hoe­ver­re we in staat zijn ver­an­de­rin­gen door te voe­ren, geef ik hier weke­lijks reken­schap af van mijn vorderingen. 

Hier nog eens de 10 prin­ci­pes die ik eer­der heb toe­ge­licht. Het is een set van ver­schil­len­de lei­dra­den die los van elkaar, maar zeker in samen­hang met elkaar een krach­tig mid­del kun­nen zijn om rich­ting te geven aan je leven:

1. I am res­pon­si­ble / I choose
2. I cla­ri­fy my valu­es / My foundation
3. I have a visi­on / The prin­ci­ple of leadership
4. I live my mis­si­on / The prin­ci­ple of execution
5. I stri­ve for life balan­ce / Put­ting more living in our life
6. I give and take / The fair­ness-prin­ci­ple in nego­ti­a­ti­on, sel­ling and in life
7. I focus on empa­thy / Under­stan­ding is the key
8. I belie­ve in invol­ve­ment and diver­si­ty / A small com­mit­ted group of peo­p­le can chan­ge the world
9. I make rela­ti­ons­hip depo­sits / It’s the small things
10. I re-ener­gi­ze wee­kly / You can’t mana­ge time, but you can mana­ge your energy
    [copy­right: Mark McG­re­gor — Being on a mission]

Het 100 dagen actie­plan dat ik voor mezelf heb opge­steld, ziet er ver­vol­gens als volgt uit:

• Begin met een weekplanning
• Drink meer water – Meer balans in voeding
• Vaker spor­ten – Dage­lijk­se workout
• Leg visie en mis­sie vast
• Pre­sen­teer jezelf als leider
• Maak een bete­re tijds­ver­de­ling bin­nen je rollen