Dinsdag, 24 januari 2012

Werel­den van verschil

Zes uur ’s och­tends. De wek­ker gaat. Met één fer­me klap acti­veer ik de snooze-func­tie. Naast me klinkt ondui­de­lijk gemom­pel. Ik mom­pel wat terug en draai me de ande­re kant op. Drie snooze-klap­pen later rol ik dan toch uit bed. Ondanks dat ik van­daag niet op kan­toor hoef te zijn zie ik geen nut in het onno­dig lang in bed blij­ven lig­gen. Lie­ver pro­be­ren zoveel moge­lijk van de dag mee te pak­ken. Ook vandaag.

Bene­den tref ik mijn vrien­din aan de keu­ken­ta­fel met een mok kof­fie en een siga­ret. Haar och­tend­ri­tu­eel. We kus­sen elkaar wat ver­der wak­ker. Ter­wijl ik een mok voor mezelf inschenk is zij inmid­dels naar boven gegaan. Niet veel later ver­schijnt ze vol­le­dig opge­tut en met een gro­te tas vol spul­len in de keu­ken. Nog een laat­ste mok voor­dat ze in de auto stapt om een trai­ning te ver­zor­gen ergens niet zo ver bij ons vandaan.

Wan­neer ik met haar mee loop naar bui­ten om de spul­len naar haar auto te dra­gen, zien we dat het flink gevro­ren heeft. Ik maak snel haar auto­rui­ten ijs­vrij zodat ze niet teveel tijd ver­liest. Een­maal bin­nen draai­en de poe­zen om mijn benen. Het is etens­tijd. Omdat ik toch bezig ben ga ik ook de kat­ten­bak schoon­ma­ken. Bui­ten zie ik dat de vogels al het voer heb­ben opge­ge­ten. De vis­sen zwem­men ondanks het kou­de weer hon­ge­rig door de vij­ver. Daar­na is het ein­de­lijk tijd voor mijn eigen ont­bijt. Gebak­ken eieren.

Onder­tus­sen start ik mijn lap­top die op de keu­ken­ta­fel staat. Hier­na log ik in op het bedrijfs­net­werk. Met tus­sen de lap­top en mij­zelf in een bord vol eie­ren en brood begin ik de nieu­we emails door te scan­nen. Een half uur­tje later pak ik de lap­top en ver­huis naar mijn werk­ka­mer. Inmid­dels is het na ach­ten. Op kan­toor zul­len nu wel de eer­ste pro­ject­me­de­wer­kers gear­ri­veerd zijn. Via een chat­pro­gram­ma zoek ik con­tact met enke­len en bespreek wat zaken die van­daag op de agen­da staan. Dan ga ik me sche­ren en spring onder de douche.

Aan­ge­kleed en wel schuif ik daar­na weer ach­ter de lap­top. Ik heb nog een hoop pro­ject­do­cu­men­ta­tie door te lezen. Hoe­wel ik regel­ma­tig merk dat ik niet altijd mijn con­cen­tra­tie bij de taaie stof kan hou­den, lukt het me toch enke­le hoofd­stuk­ken te bestu­de­ren en van com­men­taar te voor­zien. De och­tend vliegt voorbij.

Dan gaat de tele­foon. Plot­se­ling bonkt mijn hart me in de keel. Ik kijk op de klok. Twaalf uur. Dat moet een of ander bedrijf zijn dat me iets wil aan­sme­ren via de tele­foon. Maar op het dis­play zie ik een erg bekend num­mer. Nog meer hart­klop­pin­gen. Dit is te vroeg. Dan is de con­clu­sie snel gemaakt. Geen goed nieuws. Toch neem ik op. Ik moet wel.

“Hoi,” zeg ik.
“Hoi,” zegt ook de stem van mijn moe­der. “Ik heb goed nieuws.”

IN DE ANDERE WERELD:

06.00 uur — de boom wordt gewekt
08.00 uur — de boom is gereed en onder nar­co­se
11.45 uur — de boom heeft een nieu­we hart­klep en een omlei­ding
13:30 uur — de boom ont­waakt uit zijn nar­co­se
15.00 uur — de boom ont­vangt zijn eer­ste bezoek van die dag

de boom heeft goed nieuws


Reacties

  1. laura

    Mooi, ik zie het hele­maal voor me!

    1. Peter

      En geluk­kig was het goed nieuws 🙂

  2. Robert Keizer

    Knap stuk­je hout­snij­werk dus van die bomendokters.
    Hou’t bij hout!

    1. Peter

      Ja, over dat hout­snij­werk niets dan lof. Er ging af en toe wat mis in het zie­ken­huis, maar zeker niet vwb de ope­ra­tie zelf. Wat een specialisten!