Hans

“Voor veel men­sen is kie­zen net zoiets als het nade­ren van een T‑splitsing. Wordt het links? Of rechts?

Met aan­ge­pas­te snel­heid ste­vent men af op de con­fron­ta­tie met de twee opties. Men wikt, weegt en neemt een beslis­sing. Zeker wan­neer je in de geluk­ki­ge omstan­dig­heid ver­keert dat je enig idee hebt waar de reis naar­toe gaat, is het een een­vou­di­ge han­de­ling. Waar­na men ver­der gaat op weg naar een vol­gend keu­ze­mo­ment. Omzien gebeurt zelden.

Dat beeld werkt ech­ter niet voor mij.
Behal­ve links of rechts kun je in mijn bele­ving name­lijk ook stop­pen en omke­ren. En als ik nog ver­der door­denk, dan is een weg in een land­schap, wel of niet geas­fal­teerd, niets anders dan een afspraak. Een con­ven­tie. Een streep op een stuk­je papier. Nie­mand die me tegen­houdt om recht­door te gaan (mits er geen spra­ke is van een die­pe greppel).
Ik bedoel maar. Ik ben een tobber.

Kie­zen staat voor mij eer­der gelijk aan het beslui­te­loos rond­rij­den op een roton­de. Alle opties staan open. Om mijn beslui­te­loos­heid te camou­fle­ren voer ik de snel­heid steeds ver­der op. Niet zel­den vlieg ik dan uit de bocht omdat ik de macht over het stuur ver­lies. Door dui­ze­lig­heid bevan­gen…”

~ ~ ~

Alweer bij­na drie jaar gele­den begon ik mee te schrij­ven aan een ver­volg­se­rie op Hyves. Het cen­tra­le the­ma was een fic­tie­ve reü­nie van oud-leer­lin­gen van een mid­del­ba­re school. Ieder die mee­deed kreeg een per­so­na­ge toe­ge­we­zen en had slechts één opdracht: van­uit dit per­so­na­ge mee­schrij­ven aan de niet voor­af vast­ge­leg­de bele­ve­nis­sen van deze oud-leer­lin­gen. Mijn per­so­na­ge werd Hans. En zijn ach­ter­grond was een mis­luk­te rela­tie met een ande­re leer­lin­ge, wel­ke op het eind­exa­men­feest vol­le­dig uit de hand liep.
Boven­staan­de over­den­king is typisch voor Hans. Al van­af mijn eer­ste bij­dra­ge waar­in ik Hans intro­du­ceer is dui­de­lijk hoe hij niet in staat is om zelf een beslis­sing te nemen. Hans laat het lot voor hem beslissen.

Ik moest hier met­een aan den­ken toen ik het #wot-woord van van­daag onder ogen kreeg.
Nood­ge­dwon­gen door het ver­plicht bij­wo­nen van een work­shop deze avond met mijn ame­ri­kaan­se collega’s is het niet geheel mijn eigen keu­ze om een oude tekst te recy­clen als inzen­ding voor de #wot. Bij voor­baat mijn excuses.

~ ~ ~

Mijn bij­dra­ge voor #wot dd 16/2/2012

Wat is wot? => Wri­te on Thursday

Deze week is het woord KEUZE:
ver­kie­zen van één orgaan of gedrags­lijn uit meer­de­re moge­lijk­he­den, over­een­kom­stig de uit­slag van een bepaal­de test of gestel­de voorwaarde.