Twijfel
Ik twijfel.
Een doorsnee werkdag voor mij ziet er als volgt uit:
06.00 uur — opstaan
07.00 uur — vertrek richting kantoor in Ede
07.45 uur — start werkdag
18.15 uur — einde werkdag
19.00 uur — weer thuis
Dit betekent dat ik zo rond 21.00 uur een begin kan maken met mijn doordeweekse vrijetijdsactiviteiten. Douchen, koken en eten zijn dan afgehandeld.
Wat te doen? Twijfel.
Behalve over één ding: er gaat in ieder geval een blog geproduceerd worden!
Dat is me vanaf 23 december 2011 zonder al te veel moeite iedere dag gelukt. De inspiratie komt op de meest vreemde momenten en n.a.v. de meest doodnormale zaken. Om in de meeste gevallen zijn beklijf te krijgen na 23.00 uur in de gewenste vorm.
Vandaag zag mijn werkdag er ongeveer hetzelfde uit. Met het verschil dat ik op en neer naar hotel Dorinth bij Schiphol ben geweest voor een vergadering met enkele collega’s uit Europa. Dat betekende dat ik iets eerder moest vertrekken en nog wat later thuis was.
Resultaat: pas om 22.00 uur kon ik aan mijn vrijetijdsactiviteiten beginnen. Slechts twee uur om vanalles en nog wat te doen. En, oh ja, ook nog een blogje.
Ik twijfel.
In mijn hoofd is het momenteel een drukte van jewelste. De informatie die ik vandaag te verstouwen heb gekregen moet verwerkt worden. Morgen wordt van mij verwacht dat ik het in hapklare brokken weet te presenteren en voor sommige geïdentifeerde probleemgebieden meewerk aan mogelijke oplossingen.
Men zou kunnen zeggen, ‘schrijf er een blog over’. Maar ik heb mij voorgenomen zo weinig mogelijk over mijn werk te bloggen, zeker niet over de inhoudelijke kant. Het is hoogstwaarschijnlijk te saai, kan slechts gedeeltelijk vanwege ‘company confidential’ aspecten en uiteindelijk vind ik het niet thuishoren op dit blog. Hier hoort fictie, informatie over film, muziek en literatuur, en natuurlijk af en toe een persoonlijke ontboezeming. Dat is petepel.nl zo als ik het voor ogen heb.
Ik kan natuurlijk de tips ter harte nemen die ik de afgelopen weken van andere #iederedagbloggers heb gelezen wanneer je even in tijdnood of zonder inspiratie zit, zoals:
Plaats een blog over wat je vandaag gedaan hebt:
Valt af wegens bovenvermelde reden.
Plaats een foto die je vandaag gemaakt hebt, en vertel er eventueel wat bij.
Een flog:
Ik had natuurlijk een foto onderweg naar Schiphol en terug kunnen maken, maar in de auto heb ik op de heenweg een conference call gehad, en op de terugweg mijn mobiel in mijn tas laten zitten. Dan maar een foto van één van mijn blogplekken thuis. Hier schrijf ik het beste fictie. Wanneer ik informatief blog, dan zit ik normaal gesproken op mijn studeerkamer. Met alles bij de hand. Op beide plekken lukt het me een persoonlijk blog te tikken. Vandaag dus op deze plek.
Plaats een blog over iets wat je op de tv hebt gezien:
Dan moet dat wel over iets gaan wat recent op tv is geweest, en helaas heb ik al een hele tijd geen tv meer gekeken. Als ik kijk, kijk ik naar het journaal.
Plaats een blog over iets wat nu in het nieuws is:
Zit iemand te wachten op mijn mening over prins Friso…
Plaats een link naar een ander blog en vertel er kort iets bij:
Gister stuitte ik op een blog met de (voor mij) aansprekende titel ‘The wonderful and terrible habit of buying too many books’. Ik denk dat ik me in eerste instantie aangesproken voelde omdat ook ik (diezelfde zaterdag ervoor nog) de onbedwingbare behoefte voel om almaar boeken te blijven aanschaffen, ondanks dat er nog stapels ongelezen boek liggen te wachten eindelijk eens gelezen te worden. Gelukkig werd in het blog al snel duidelijk dat dit niet iets is waarvoor ik me hoef te schamen (iets wat ik gelukkig al niet deed):
A library of mostly unread books is far more inspiring than a library of books already read. There’s nothing more exciting than finishing a book, and walking over to your shelves to figure out what you’re going to read next.
Plaats een reeds eerder geschreven blog:
Tot nu toe is het me nog niet gelukt in ‘het vooruit’ te schrijven. Eerst moet ik bijvoorbeeld nog ongelezen boeken lezen.
Maar stel dat het me zou lukken één van bovenstaande tips om te vormen in een blog. Wat dan? Dan zou ik voldaan hebben aan waar #iederedagbloggen voor staat: een blog produceren.
Maar ik twijfel.
En dan voornamelijk over de blogs die ik de afgelopen weken heb geproduceerd. Zijn het wel de blogs die thuishoren op dit blog? Voor mezelf heb ik bewezen dat ik het redelijk makkelijk voor elkaar krijg om dagelijks te bloggen. Ik schrijf voor mijn gevoel vlotter. Zit niet meer zolang te pielen en te klooien voordat ik eindelijk tevreden ben over een zin of een alinea. Plaats een blog eerder dan ik het voorheen zou hebben gedaan (als ik het al geplaatst zou hebben).
Maar ben ik tevreden over de blogs? En over de kwaliteit? Daar twijfel ik over.
Ik zie dat mijn blogs korter zijn geworden. Maar krachtiger? Meer ’to the point’?
Ik schrijf nog steeds fictie. Maar zit het goed in elkaar? Is het ‘literair’ genoeg?
Ik schrijf steeds minder informatief. Omdat teveel tijd gaat naar bloggen? In plaats van lezen en studeren?
Ik lees steeds minder bij mijn medebloggers. Terwijl ik dat juist zo belangrijk vind.
Ik twijfel dus.
Tijdens het eten vanavond, bladerde ik door de krant. In mijn geval is dat NRC Handelsblad. In de rubriek Zap (welke ik lees om op de hoogte te blijven van allerlei op tv wat ik niet heb gemist) staat een uitspraak van Aad van den Heuvel:
Weet u wat het is? Ik vind twijfel een mensenrecht.
Dat vind ik mooi. Dat de twijfel bij mij over de geproduceerde blogs een mensenrechtenkwestie is geworden. Dat maakt de afweging om er wel of niet mee door te gaan, een zeer belangwekkende. Ik kan me er niet al te lichtzinnig van af maken.