Zondag, 11 maart 2012

Roe­pa­en Podi­um — Ottersum

Die­ge­nen onder jul­lie die mij al wat lan­ger vol­gen, weten mis­schien dat ik een zwak heb voor de Noor­se muzi­kant Tho­mas Dyb­dahl. Vorig jaar mei ben ik voor de eer­ste keer naar een con­cert van hem geweest en in het blog wat ik nader­hand heb geschre­ven doe ik uit de doe­ken hoe die lief­de is ontstaan.

Eind vorig jaar hoor­de ik dat hij Neder­land opnieuw zou bezoe­ken, en wel naar aan­lei­ding van het 10-jarig bestaan van zijn debuut­al­bum uit 2002: …that gre­at Octo­ber sound. Vol­gens het tour­sche­ma zou­den het vier con­cer­ten wor­den: in Rot­ter­dam, Den Bosch, Otter­sum en Amster­dam.
Otter­sum? Ik moest even naden­ken voor­dat ik wist welk pop­po­di­um daar gesi­tu­eerd is. Toen wist ik het weer: Roe­pa­en.

Al een paar keer had ik daar naar toe wil­len gaan, maar het was er tot nu toe nog nooit van geko­men. Geluk­kig waren er nog kaart­jes beschik­baar, dus nu was het slechts een kwes­tie van aftel­len voor­dat het zover was. Gis­ter­avond arri­veer­den we ruim op tijd bij het his­to­risch land­goed Roe­pa­en wat door de eeu­wen heen van boer­de­rij, via kloos­ter tot vol­waar­dig eve­ne­men­ten­cen­trum is getransformeerd.

Ondanks de duis­ter­nis waren we met­een onder indruk van de gewel­di­ge loca­tie. En een­maal bin­nen was het nog meer genie­ten. Alles ging lek­ker infor­meel, het per­so­neel was erg gast­vrij en het podi­um in de kapel was beto­ve­rend mooi. Er was vol­doen­de ruim­te om te zit­ten of te staan. Over­al waren kaar­sen geplaatst die de sfeer alleen nog maar gezel­li­ger maak­ten. En door­dat het een ruim­te was met een pla­fond op zeer gro­te hoog­te zat het met de akoes­tiek ook hele­maal goed. Iets wat de optre­den­de arties­ten zelf ook benadrukten.

Het voor­pro­gram­ma werd gevormd door de Lon­den­se band Smo­ke Fea­thers. Ik had er nog nooit van gehoord, en ook voor­af geen tijd gezien om wat van hun muziek op te zoe­ken en te beluis­te­ren. Maar de eer­ste ken­nis­ma­king beviel erg goed. In het half uur­tje dat ze speel­den brach­ten ze een aan­tal num­mers die vol­doen­de geva­ri­eerd waren om nieuws­gie­rig te blij­ven naar hun eer­ste cd.

Na afloop heb­ben we nog een tijd­je met de drum­mer Paul Everest staan pra­ten (de zan­ger Matt Fal­loon werd bezig­ge­hou­den door een of ande­re dron­ken niets­nut, die tij­dens het con­cert van Tho­mas Dyb­dahl uit de zaal werd ver­wij­derd). Het was voor hen de eer­ste keer dat ze optra­den in Neder­land, en ze waren erg posi­tief over deze zaal en het publiek. De band is een vier­mans for­ma­tie, maar voor deze kor­te tour waren ze slechts met z’n twee­ën. Als het aan hen ligt, dan komen ze heel graag nog eens terug, en dan met de vol­le­di­ge bezet­ting. Wan­neer dat het geval is, dan ga ik er zeker weer naar toe.

Ben je nieuws­gie­rig gewor­den naar hun muziek, dan kun je sam­ples down­lo­a­den van­af facebook.com/smokefeathers

Om elf uur ver­scheen dan ein­de­lijk Tho­mas Dyb­dahl op het podi­um. Zijn bege­lei­ding bestond uit Lars Horn­veth (gitaar, lap­steel en auto­harp) en Per Zanus­si (bas). Dat was een ver­ras­sing voor mij, want tot dat moment dacht ik dat hij deze keer in zijn een­tje zou komen om solo een akoes­ti­sche ver­sie van zijn debuut­al­bum te verzorgen.

De twee­de ver­ras­sing was dat hij na het spe­len van het ope­nings­num­mer ‘From Gra­ce’ er voor koos om ook ande­re num­mers te spe­len dan alleen van die eer­ste cd. Zelfs vol­le­dig nieuw werk (zo nieuw, dat hij zich bij voor­baat excu­seer­de voor het feit dat een num­mer nog niet hele­maal af was) kwam voorbij.

De der­de, en meest over­rom­pe­len­de ver­ras­sing waren de vol­le­dig nieu­we arran­ge­men­ten waar­in hij zijn bekend werk had gesto­ken. Deels natuur­lijk van­we­ge de aan­ge­pas­te bezet­ting waar­mee hij naar Otter­sum was geko­men, maar ook omdat hij inmid­dels met ande­re instru­men­ten is gaan spe­len dan in zijn eer­de­re peri­o­de. Zoals hij­zelf in een inter­view in de Gel­der­lan­der aan­geeft bie­den deze nieu­we arran­ge­men­ten “een ande­re kijk op de lied­jes”.

En daar­in was het con­cert in mijn ogen (oren) hele­maal geslaagd. Elk num­mer klonk als­of het de kans had gekre­gen een keer­tje te mogen shop­pen in een com­pleet ande­re kle­ding­kast. Het klonk op een vreem­de manier ver­trouwd en toch anders. Ner­gens ver­veel­de het.

De bei­de gast­mu­zi­kan­ten kre­gen vol­op gele­gen­heid hun kun­nen te eta­le­ren en Dyb­dahl zelf liet in alles wat hij deed zien dat hij een ras­ar­tiest is. Vol­op gecon­cen­treerd speel­de hij zijn muziek om tus­sen­door oprecht geïn­te­res­seerd con­tact met het publiek te zoe­ken. Het was genie­ten tot de laat­ste minuut, met nog twee mooie toegiften.

Ook met Tho­mas Dyb­dahl heb­ben we na afloop even kun­nen pra­ten. Hij wist zich het optre­den in Nij­me­gen van vorig jaar (de aftrap van zijn Euro­pee­se tour) nog goed te her­in­ne­ren. De komen­de tijd gaat hij zich weer rich­ten op stu­dio­werk om mis­schien nog dit jaar een nieu­we cd uit te bren­gen. Met dat nieu­we mate­ri­aal wil hij dan heel snel weer gaan tou­ren. De voor­proef­jes die hij deze avond had laten horen klon­ken in ieder geval veelbelovend.

De mer­chan­di­sing die ik dit­maal niet kon weer­staan te kopen, bestaat uit het volgende:

• cd Libe­ra­ti­on van de Smo­ke Feathers
• gesig­neer­de cd …that gre­at Octo­ber sound door Tho­mas Dybdahl
• gesig­neer­de pos­ter (ex 2/50) …that gre­at Octo­ber sound door Tho­mas Dybdahl

 ~ ~ ~

Het eni­ge sme­tje op dit con­cert is dat ik voor de zoveel­ste keer gezwicht ben om mijn Facebook account te acti­ve­ren. Zowel Smo­ke Fea­thers, Tho­mas Dyb­dahl als Roe­pa­en zijn allen aan­we­zig op dit soci­al media plat­form, en ze blij­ken daar wat actie­ver te zijn dan op Twit­ter. Eens zien hoe lang ik het dit keer vol weet te houden…