Een dief van zijn eigen por­te­mon­nee. Zo zal menig huis­arts zich voe­len wan­neer hij opnieuw een pati­ënt advi­seert te stop­pen met roken. Want het zal hem onder­tus­sen beroeps­hal­ve wel dui­de­lijk zijn dat het de gezond­scheid ern­stig schaadt. Maar tege­lij­ker­tijd, indien de pati­ënt zo ver­stan­dig is om de wij­ze raad ter har­te te nemen, ont­neemt hij zich­zelf op deze manier een gezond appel­tje voor de dorst. Ten­min­ste wan­neer hij is aan­ge­slo­ten bij de Stich­ting Pen­si­oen­fonds voor Huis­art­sen. Deze heeft name­lijk het onfat­soen om te beleg­gen in tabaks­fa­bri­kan­ten en via de ver­koop van aan­de­len Luc­ky Stri­ke onlangs nog € 140.000,- te innen.

Er was een peri­o­de dat ik veel gezag voor auto­ri­tei­ten had, en de huis­arts viel zeer zeker in die cate­go­rie. Ik draag nog altijd het beeld met me van die sta­ti­ge man ach­ter zijn impo­san­te bureau geze­ten, waar je slechts naar toe ging wan­neer het echt niet anders kon. Want je kon zo’n belang­rijk man niet voort­du­rend met elk wis­se­was­je las­tig val­len. Doch dat was lang gele­den. Stam­mend uit de tijd dat het de nor­maal­ste zaak van de wereld was dat niet alleen een huis­arts gere­geld een flin­ke teug nico­ti­ne innam, maar zelfs klei­ne kin­de­ren een siga­re­tje opsta­ken. Echt waar, zie bij­ge­voeg­de clip (van­af 1:10) wel­ke ik bij toe­val van­daag onder ogen kreeg.

Tegen­woor­dig weet ik beter. Auto­ri­teit is geen syno­niem voor het geven van het goe­de voor­beeld. Toen al niet, en nu nog steeds niet.

—

De clip “Oh Susan­nah” is de eer­ste clip die uit­ge­ko­men is van het nieu­we album ‘Ame­ri­ca­na’ door Neil Young & Cra­zy Hor­se. Het album komt offi­ci­eel op 5 juni uit.