Het ging niet verder waar het ooit, jaren geleden was opgehouden. Nee, het begon bij het begin.
Men zou het een hernieuwde kennismaking kunnen noemen. Maar daar zouden zij zich niet in kunnen vinden. Want daarin was het einde besloten van hun eerste poging. Een smet. Ze wilden er niet van weten.
Dus begonnen ze bij het begin. En stelden ze zich netjes aan elkaar voor. Als compleet vreemden. Met alle bijbehorende nervositeit en opfladderende vlinders. Maar ook met het gevoel dat ze elkaar al door en door kenden. Waardoor het meteen goed voelde.
Er was weer hoop.
Tegen beter weten in.
~ ~ ~
Elk einde is een nieuw begin …
… van een volgend einde.
Hmm. Zonde. Laat ze toch geloven, eventjes nog. 😉
Ik laat hen zolang het kan geloven in een goede afloop. Ik ben geen liefdesspelbreker.
Reacties zijn gesloten.