Zacht­jes sloot Mark de deur van de hotel­ka­mer ach­ter zich. Een laat­ste blik ver­ze­ker­de hem er van dat ze nog sliep. Uit­ge­teld lag ze op de bank. Een straal­tje speek­sel had hij eer­der nog voor­zich­tig van haar wang geveegd. Ze mom­pel­de iets onver­staan­baars maar was niet wak­ker gewor­den. Het laken dat hij uit de slaap­ka­mer had gepakt om haar toe te dek­ken lag nog steeds op de grond.

In de lift op weg naar het res­tau­rant voor een ste­vig ont­bijt bekeek hij zich­zelf in de spie­gel­wand. De die­pe wal­len onder zijn ogen waren nog goed zicht­baar. Een afwis­se­lend kou­de en hete dou­che had daar niets aan kun­nen ver­an­de­ren. Veel had hij ook niet gesla­pen. Hoe laat waren ze naar zijn kamer gegaan? Twee uur? Drie uur? Hij kon het zich niet meer pre­cies voor de geest halen. Wel hoe ze elkaar een paar uur eer­der had­den ont­moet aan de hotelbar.

Onge­loof­lijk toe­val! Als­of het zo moet zijn. Een teken. Alle­maal woor­den van haar die ze in hoog tem­po afraf­fel­de als­of ze bang was dat hij anders zijn inte­res­se zou ver­lie­zen. Nooit had ze gedacht hem ooit nog te ont­moe­ten. Wist hij niet wie ze was? Her­ken­de hij haar dan niet? Ze was zijn buur­meis­je van ver­der­op in de straat. Waar hij tot zijn zeven­tien­de had gewoond. Net zo oud als zij nu was. Begon het al te dagen? Nee? Hij had nog een tijd­je geschar­reld met haar zus. Ja? Inder­daad! Zij was haar jon­ge­re zus­je. En ze had altijd al een oog­je op hem gehad. Ondanks het leef­tijds­ver­schil van acht jaar. Dus toen ze hem hier zo plot­se­ling zag staan. Nou, toen moest ze wel opnieuw haar kans wagen. Het was nu of nooit! Dit liet ze zich niet meer afpak­ken. Niet door haar zus. Die er toch niet bij was. Niet door haar vrien­din­nen. Die inmid­dels alle­maal aan een of ande­re plaat­se­lij­ke macho hin­gen. En niet door zijn vrien­den die van een afstand­je alle­maal thumbs up en vet­te knip­ogen ston­den te geven. Zal ik nog een bier­tje voor je halen?

Enke­le uren later ston­den ze hevig zoe­nend in de lift. Zij op haar tenen. De armen om zijn nek gesla­gen. Hij ach­ter­over geleund tegen de spie­gel­wand. Over haar schou­ders heen keek hij in de spie­gel en zag haar klei­ne wit­te slip­je toen hij haar kor­te jurk­je ver­der omhoog licht­te. Ze slik­te hoor­baar en hij voel­de hoe haar hart opge­won­den tekeer ging. Ook hij deed geen enke­le moei­te zijn har­de opge­wond­heid voor haar te ver­ber­gen. Tus­sen het zoe­nen door bleef ze maar her­ha­len hoe blij ze was. Dat haar vakan­tie niet meer stuk kon. Dat ze mor­gen met­een haar zus ging bel­len. Ze maak­te geen bezwaar ter­wijl hij onder­tus­sen haar slip­je met een hand ver­der naar bene­den trok. De ande­re hand bewoog hij tus­sen haar bil­len op en neer. Haar adem­ha­ling werd onregelmatiger.

Op de gang hup­pel­de ze ach­ter hem aan. Uit­ge­la­ten. Een spraakwaterval.

Een­maal op zijn kamer werd ze iets min­der spraak­zaam. Ze keek hem niet meer de hele tijd aan. Zeker niet toen hij reso­luut al zijn kle­ren had uit­ge­trok­ken en daar­na ruw begon haar ook uit te kle­den. Na wat aar­ze­ling kwam het hoge woord er uit. Ze had nog niet zoveel erva­ring. En of hij wat voor­zich­tig kon doen. Mis­schien dat hij eerst een dou­che moest nemen. Wat moest sla­pen. Een beet­je nuch­ter wor­den. Zal ik wat water voor je inschenken?

Lachend had hij haar op de bank gegooid. Ver­baasd was hij allang niet meer om geen tat­toos, pier­cings, gescho­ren kut­je of iets anders extra­va­gants aan te tref­fen. Het was hem al met­een opge­val­len maar ze viel vol­le­dig uit de toon op dit kin­ky par­ty eiland. Wat ze hier deed was hem een raad­sel. Hoogst­waar­schijn­lijk mee­ge­troond door een zoge­naam­de vrien­din die haar wel kon gebrui­ken om zelf beter tot recht te komen. Of om alle logis­tie­ke zaken te rege­len. Hoe dan ook, ze had een fan­tas­tisch lichaam. Dat kon nie­mand ontkennen.

Wat hij wel kon ont­ken­nen was het feit dat ze nog niet zoveel erva­ring had. Ze had hele­maal geen erva­ring! Maar oh, wat was ze dap­per. En mee­gaand. Geen enke­le keer had ze hem weg­ge­duwd toen hij haar onbe­heerst van ach­ter nam. Zon­der mede­do­gen was hij als een razen­de in haar tekeer gegaan. Zoveel onschuld. Zoveel maag­de­lijk­heid. Dan ook maar met­een de eer­ste keer een onuit­wis­ba­re indruk ach­ter­la­ten. Onver­moei­baar ont­hei­lig­de hij haar waar hij maar kon. Niets was hem te gek. Alles liet zij gela­ten gebeu­ren. Alleen bij het bruut pene­tre­ren diep in haar keel moest ze flink kok­hal­zen. Maar kla­gen deed ze niet. En de blik in haar ogen toen hij luid kreu­nend op haar gezicht klaar­kwam was onbetaalbaar.

Het ont­ging hem dat ze zacht­jes huil­de nadat hij niet veel later zwaar en zuch­tend op haar in slaap was geval­len. Voor­zich­tig pro­beer­de ze zon­der hem wak­ker te maken of hem van zich af te schud­den haar jurk­je van de grond te pak­ken om zo haar gezicht wat schoon te kun­nen vegen. De ver­de­re uren van wat inmid­dels och­tend was gewor­den bleef ze stil­le­tjes onder hem lig­gen. Uit­ein­de­lijk viel ze toch nog uit­ge­put in slaap. Het ont­ging haar dat hij ietjes later ont­waak­te en weer iets­jes later uit­ge­breid foto’s van haar nam.

In de ont­bijt­zaal zaten zijn vrien­den nog aan tafel. “Ein­de­lijk, ouwe ruk­ker. Waar bleef je nou? Heb je die teef nog naar je kamer geno­men voor een uit­ge­brei­de neuk­beurt? Of heb je d’r met­een al in de lift een veeg gege­ven en gedumpt? Wat was dat trou­wens voor een sim­pe­le doos. Je hebt toch wel foto’s geno­men? Hé, luis­ter je wel naar me? Je hebt toch wel die gleuf digi­taal te gra­zen geno­men? Of op z’n minst die har­de boo­bies, want die had ze wel. Laat eens zien! Geef hier die foon! Wow, gozert, wat is dat voor een rare chick met zo’n struik­ge­was. Heb jij ‘m daar inge­sto­ken? Toch geen doorn­roos­je mag ik hopen voor je. Och wat de fuk. Opla­den die foto’s. Heb­ben wij ook al gedaan. Hier, zie.”

De duim van Mark hing een kor­te tijd boven de send-knop voor­dat hij zijn zoveel­ste onher­roe­pe­lij­ke daad bin­nen vier­en­twin­tig uur vol­bracht. Slet, dacht hij nog, zomaar met­een de eer­ste avond met iemand in bed dui­ken. Dan vraag je er toch om?

“Ver­geet je niet de juis­te hashtag erbij te zetten!”

~ ~ ~

Bent u geïn­te­res­seerd geraakt, en over­weegt u mor­gen­vroeg ook een bij­dra­ge te leve­ren, lees dan eerst hier nog wat meer ach­ter­grond over deze nieu­we rage in aso­ci­aal media­land. Hope­lijk bedenkt u zich dan…

Geschre­ven n.a.v. een tweet door @LSHarteveld  * ofte­wel de onbe­twis­te Queen of Ero­ti­ca van de Lage Lan­den *  waar­in zij gewag deed van de hashtag #bedofs­ha­me, iets wat mij de rest van die och­tend niet meer los liet. 

 ~ ~ ~