Ze zaten een tafel­tje ver­der­op. Met z’n twee­tjes. Van­uit mijn posi­tie keek ik op de rug van de man. Zij zat niet tegen­over hem, maar rechts van hem. Ik her­ken­de hen niet als hotel­gas­ten. Mis­schien kwa­men zij van­uit de stad hier eten. Of werk­ten ze op het nabij­ge­le­gen indu­strie­ter­rein. Ik had niet het idee dat ze zich spe­ci­aal voor deze avond had­den omgekleed.

Al die tijd had­den ze alleen maar oog voor elkaar. De man had het hoog­ste woord. Bij­na gea­gi­teerd werd er een lan­ge mono­loog afge­sto­ken die de vrouw adem­loos over zich heen liet komen. Wat ik van haar kon zien, leek het als­of ze vol bewon­de­ring naar de man zat te kij­ken. Met klei­ne knik­jes op het juis­te moment, moe­dig­de ze hem aan almaar door te gaan. Af en toe pak­te ze zijn hand vast en dan viel het gesprek stil. Met haar ande­re hand pak­te ze dan haar wijn­glas en nip­te er voor­zich­tig aan. Over het glas heen bleef ze hem aan­kij­ken van­on­der haar lan­ge wimpers.

Van het eten at ze nau­we­lijks. Een klein hap­je van de aard­ap­pels. Een stuk­je vlees. Wat groen­te. Haar wijn­glas was nog voor de helft gevuld. De man daar­en­te­gen wist gro­te por­ties voed­sel die hem wer­den aan­ge­dra­gen in vlot tem­po weg te wer­ken, zon­der dat daar­door noe­mens­waar­dig het gesprek stil­viel. Het zal niet altijd een sma­ke­lij­ke aan­blik zijn geweest. Maar ik zag aan haar geen ver­an­de­ring in de manier waar­op ze hem bleef aanstaren.

Na het hoofd­me­nu stond de man op en liep rich­ting toi­let­ten. Snel pak­te zij de fles wijn, schonk haar glas tot de rand vol en dronk het ver­vol­gens in één teug hele­maal leeg. Met de rug van haar lin­ker­hand veeg­de ze haar lip­pen schoon, ter­wijl ze gelij­ker­tijd haar glas weer voor de helft vul­de. Haar eten liet ze onaan­ge­roerd. Hier­na haal­de ze een make-up set­je uit haar hand­tas en bekeek haar gezicht in het spie­gel­tje. Toen de man terug­keer­de borg ze de spul­le­tjes weer op. Hij bleef ach­ter haar staan en mas­seer­de licht­jes haar schou­ders. Opnieuw pak­te ze zijn hand. Ze liet haar hoofd wat naar ach­ter hel­len. De man kus­te haar op haar kruin en ging weer zitten.

Bij het beta­len van de reke­ning, her­haal­de zij haar actie. De man was mee­ge­lo­pen naar de kas­sa, ter­wijl zij nog even was blij­ven treu­ze­len bij hun tafel­tje. Opnieuw vul­de ze snel haar glas om het met­een weer leeg te drin­ken. Maar dit­maal leeg­de zij ook een twee­de maal een vol­ge­schon­ken glas tot op de bodem. Smak­kend met haar lip­pen stond ze op en liep naar de man die op haar stond te wach­ten. Gearmd lie­pen ze rich­ting receptie.

~ ~ ~

Zomaar een van de vele obser­va­ties vori­ge week in Lei­ces­ter waar ik een week­je voor mijn werk verbleef.

~ ~ ~