Al vanaf dag 1 (in den beginne…) dat ik het in mijn hoofd haalde om regelmatig de wereld te verblijden met een blogpost, lukt het me niet om ‘zomaar’ de belevenissen van de dag neer te pennen. Ik maak wat mee (niet heel veel, maar toch) op een dag, variërend van het ontbijt overslaan in de ochtend tot het vergeten te kijken naar volksvermaak op de kijkbuis waar de volgende ochtend veel over gesproken wordt in de kantine. En elke keer weer neem ik me voor daar dan uiterst leesbaar over te bloggen ergens in de avonduurtjes wanneer het tijdstip van reflectie aanbreekt. Zodat er hopelijk een kroniek ontstaat van mijn belevenissen en gedachten. Misschien dat er zelfs wel een soort van ontwikkeling in valt te ontdekken.
Helaas, het lukt me niet. Al na de eerste zinnen voel ik dat het ook deze keer weer niet gaat worden wat ik wil. Dan weer heb ik het idee dat het relaas niet bij mijn andere blogposts past, een andere keer denk ik dat de blogpost niets toevoegt. Dat het blijft bij een vlakke opsomming van de dingen van de dag. Wie zit daar nu op te wachten? (Niemand denk ik dan, en wis de blogpost alsnog). Ik wil het literair maken. Een originele insteek zien te vinden. Zodat het in mijn ogen meer betekenis krijgt. Terwijl die duiding er hoogstwaarschijnlijk ook wel komt wanneer ik die drempel overwin en alsnog vastleg wat mij heeft beziggehouden. Waarom gaat het dan niet?
Zou het te maken hebben met het feit dat ik misschien geen echte blogger (en wat zou dat dan weer zijn?) ben? Ben ik niet eerder iemand die per toeval (en alsjeblieft niet beginnen over dat toeval niet bestaat!) ook maar een eigen website heeft aangemaakt. Omdat dat nu eenmaal zo makkelijk kan. Zodat ik er mijn schrijfsels (want schrijven doe ik graag, ook zonder dat het gepost kan of hoeft te worden) kan delen met wie het wil lezen. Wie het weet mag het zeggen. Dus zei Elja:
…dat hij inderdaad een bloggende schrijver is in plaats van een schrijvende blogger…
Een bloggende schrijver. Ik proef het en het smaakt goed. De gène die ik voel bij het label van schrijver zal wel altijd blijven, maar een schrijver die blogt, dat spreekt me wel aan. Je zou kunnen zeggen dat ik hier op deze website de vrijheid heb om te bloggen over van alles waar ik aandacht aan zou willen besteden. Het schrijven zelf, en de resultaten daarvan hoef ik niet per se hier te posten. Die horen in een boek (ebook?) thuis. Maar bijvoorbeeld het proces van mijn schrijven, of wat ik zoal op een dag heb gedaan, dat kan ik hier gewoon met jullie delen. Daar hoef ik niet moeilijk over te doen. Dat doen alle bloggers (ook bloggende schrijvers).
Dus ging ik er vanavond eens goed voor zitten om dat eerste bevrijdende blog te schrijven!
Heb ik verdorie vandaag helemaal niets meegemaakt…
~ ~ ~
Afgelopen vrijdag ging ik naar de #tweetup van #blogpraat en heb daar een geweldige avond gehad tussen bloggers van divers pluimage! Het was super inspirerend voor mij om te horen hoe zij met hun blog en alles wat daarmee gepaard gaat, bezig zijn. Natuurlijk krijg ik het dan weer niet voor elkaar om daar dan diezelfde avond of desnoods de ochtend erna een ervaringsblog over te schrijven. Dat kunnen alleen echte bloggers! Ik heb me voorgenomen om er maar mee (en van) te leren leven.
Oh ja, vanochtend ben ik een rondje gaan hardlopen. Het is een niet bestaande oude hobby die ik weer voorzichtig heb opgepakt. Nadat de eerste weken het rennen nogal tegenviel en het sjokken de overhand had, begon er toch de laatste tijd iets van progressie merkbaar te worden. Ook deze ochtend ging het een stuk soepeler weer dan de voorgaande keren. Ik kan bijna per week verder en harder dan de keer ervoor. Alleen kreeg ik later vandaag steeds meer last van pijn over mijn scheenbeen. Het werd zo erg dat ik nu bijna de trap niet meer op of af kan. Gelukkig hoef ik zodadelijk alleen maar op en morgenvroeg pas weer af. Misschien dat het dan minder is.
En verder ben ik bijna klaar met het redigeren van de vijftig verhalen die in de nieuwe verhalenbundel ‘Keerpunt’ gaan verschijnen. Morgen probeer ik de laatste set af te handelen zodat ik er tijdens mijn vakantie verder geen omkijken meer naar heb. Want die is dit weekend dan toch echt begonnen. Er is van uitstel geen afstel gekomen, mocht daar nog iemand aan getwijfeld hebben.
Maar wie zit hier nu allemaal op te wachten?