Om maar meteen met de afgebladderde deur in huis te vallen: ik vind er dus geen zak aan! Verven. Verwacht van mij dan ook geen mooie metafoor over dit tijdrovende strijkwerk. Het is gewoon duf saai werk. Wat gedaan moet worden. Helaas vaak tijdens vakanties omdat je de klus maar voor je uit blijft schuiven totdat de (in dit geval) houten schuur dreigt weg te schimmelen wegens een zoveelste te lang aanhoudende regenperiode. Dus trok ik de hard geworden kwasten maar weer eens tevoorschijn deze middag om een eerste laag grondverf op de kale planken aan te brengen.
En terwijl ik zo zwetend en wel in het benauwde hok de uren stond weg te vegen moest ik denken. Omdat ik niet anders kan. Omdat het altijd maar door gaat. Als vanzelf. Als vanzelf dacht ik weer aan de blogpraat tweetup vorige week in Den Haag. Dacht ik nog steeds aan de karakteristiek (bloggende schrijver) die Elja van mij gegeven had in haar weerslag van diezelfde bijeenkomst. En dacht ik voor de eerste keer deze week aan wat twee zeer dierbare vrienden mij afgelopen maandag op een Utrechts terras toevertrouwden met betrekking tot mijn blog- cq schrijfkunsten terwijl op datzelfde moment de blogpraters zich bogen over de vraag voor wie zij nu eigenlijk denken te schrijven.
Zo dacht ik heel wat af gehuld in de bedwelmende dampen van de onverdunde verf in de kleine ruimte om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat de tijd rijp was om het onvermijdelijke onder ogen te zien. Ik ben een schrijver. Waarom nog langer ontkennen wat anderen je continu proberen duidelijk te maken? Blijkbaar spreekt mijn stijl en onderwerpkeuze de lezers aan. Laat ik aldus niet moeilijk doen en meteen de volgende stap zetten als newbie schrijver: mijn eerste roman!
Die gaat rond deze tijd volgend jaar als manuscript richting diverse uitgevers om hopelijk nog voor mijn 50ste verjaardag door de beste bieder opgenomen te worden in hun nieuwe voorjaars assortiment. Dit schema geeft mij ruim de tijd om de komende weken te werken aan een korte synopsis die structuur moet bieden voor de schrijfactiviteiten die ik vervolgens in de herfst- en wintermaanden ga ontplooien. Zodat er in het voorjaar een eerste volwassen opzet ligt, welke ik dan een tijdje kan laten rijpen, waarna het betere schaaf- en schuurwerk kan beginnen.
Het lijkt me een haalbaar plan. En passend bij de ambitie van een schrijver op mijn niveau. Hier op mijn blog zal ik zeer regelmatig verslag doen van de wederwaardigheden die een echte schrijver zoal ondergaat gedurende dit intensieve schrijfproces. En ik moedig jullie aan regelmatig met vragen te komen, want ik weet zeker dat ik nuttige tips voor jullie heb. Schroom ook niet om mij te blijven betrekken in jullie sociale media leven, want hoewel ik dan wel een echte schrijver ben wil dat nog niet zeggen dat ik me boven jullie verheven voel. Ik weet heel goed waar mijn roots liggen en wat ik aan jullie te danken heb. Maar val me svp niet lastig met verzoekjes voor Boekenbal kaartjes!
Oh ja, een idee heb ik al voor wat betreft de hoofdpersoon in mijn eerste roman. Het is een uiterst intelligente man die er gaandeweg het verhaal achterkomt dat hij in het verkeerde lichaam is geboren. In toenemende mate gefrustreerd rakend als blogger kan hij net op tijd de transformatie voltooien naar een rasechte schrijver om weliswaar op late leeftijd maar nog met het volle verstand de Nobelprijs voor de literatuur te winnen. De werktitel: Een arrogante kwast.
Wordt vervolgd…