Vanaf mijn

Van­af mijn plek­je op de stoel bij het voe­t­eind van zijn bed keek ik nog eens goed. Ik zag hem dui­de­lijk. Maar toch zag ik hem niet. Zoals hij er tege­lij­ker­tijd wel was en ook weer niet. Uit mijn broek­zak haal­de ik een pak­je met papie­ren zak­doek­jes en begon mijn bril schoon te maken. Het haal­de niet uit. Ik zag hem nu nog dui­de­lij­ker. Maar toch zag ik hem nog steeds niet.

Al die tijd dat ik hem zat te bekij­ken kri­oel­de het om hem heen. Van de men­sen. Van de onder­zoe­ken. Van de appa­ra­tuur. Van de des­kun­di­ge advie­zen. Het hield niet op. Een dui­ze­lig­ma­ken­de draai­kolk met hem in het mid­del­punt. Waar­in hij onver­moei­baar stand hield en alles wil­de begrij­pen. Net als wij. Maar alles was ver­pakt in ondoor­gron­de­lijk jar­gon. Alles elke keer weer net iets anders. Alles was ongrijpbaar.

Ik vroeg me af of het die hem omcir­ke­len­de medi­sche stof­wolk was die mij het zicht ont­nam. Waar­door ik hem steeds min­der scherp ging zien. Maar dat was het niet. Tus­sen alle druk­te door kon ik hem tel­kens opnieuw even­tjes goed ont­wa­ren. En toch weer niet. Hij was er wel. En niet.

Toen de erg­ste druk­te voor een kor­te tijd wat was afge­no­men, vroeg ik hem of hij opzag tegen de onze­ke­re peri­o­de die hem te wach­ten stond.
“We zien wel”, was zijn ant­woord. “Wat moet dat moet.” Ik kreeg er een knip­oog bij en een sche­ve lach. Het luk­te me om ook terug te lachen.

In de auto op weg naar huis zag ik hem al die tijd hel­der voor me in dat zie­ken­huis­bed lig­gen. En plots wist ik wat ik had gezien. En wat niet. Snel gaf ik extra gas. Door de voor­ruit heen keek ik omhoog de don­ke­re lucht in en con­cen­treer­de me op de vol­le maan.

De maan. De vol­le maan. Zie hem daar staan. Hoog boven alles ver­he­ven. Neer­kij­kend op ons. Nie­ti­ge mens­jes voort­ra­zend in zui­ni­ge autootjes hard onder­weg, weg van alles wat ze niet wil­len zien.
Maar wat ze nooit meer kun­nen ver­ge­ten. Hoe korston­dig ze het ook gezien hebben.

~ ~ ~

Mijn bij­dra­ge voor #wot dd 30/8/2012
Wat is wot? => Wri­te on Thurs­day, een blo­gi­ni­ti­a­tief van Karin Ramaker

Deze week is het woord ZIEN:
aan­schou­wen, kij­ken, beschou­wen, bezich­ti­gen, bij­wo­nen, erva­ren, waar­ne­men, over­we­gen, let­ten, uit­staan, proberen