Geen vlog op mijn blog! Toch?
Gisteravond heb ik de documentaire over Colin Benders (aka Kyteman) zitten kijken. Binnenkort ga ik ‘m vast nog eens bekijken. Leve het gemak van Uitzending Gemist. Na afloop van de documentaire was het opzetten van de meest recente Kyteman cd een logische stap. Tenslotte ging de hele uitzending over de onstaansgeschiedenis er van. Tijdens het beluisteren van de opera kon ik op m’n gemak verwerken wat ik gezien had.
De camera zat Benders zowat dag en nacht dicht op de huid om op deze manier een inkijkje in het creatieve proces van het muzikaal genie te krijgen. Eén ding werd duidelijk, de productie van een nieuwe cd was geen gemakkelijke bevalling. Benders is wars van herhaling en heeft een broertje dood aan het blijven bewandelen van gebaande paden. Een tweede cd uitbrengen in lijn van zijn eerste zou in zijn ogen een soort van stilstand zijn. Hij wil zich continu ontwikkelen, niet een bestaand kunstje opnieuw uitvoeren. Wat deze keuze voor hem en zijn omgeving betekent werd pijnlijk duidelijk, want het bewust opgeven van iets wat men in de vingers heeft leidt automatisch tot onzekerheid. Benders moet zichzelf opnieuw uitvinden zonder te weten of hij op het juiste spoor zit. Lastig wanneer er ondertussen een soort van bedrijf rondom het merk ‘Kyteman’ in elkaar wordt getimmerd, en de naamgever zelf besluit het merk in twijfel te trekken.
Interessante materie dus en fascinerend in beeld gebracht. Ademloos heb ik zitten kijken. Wat me ook nu nog bezighoudt is hoe Benders zich schijnbaar niet bewust is van de camera en in veel gevallen ook niet van de mensen om hem heen. En mocht hij zich daar wel van bewust zijn, dan kan het hem ogenschijnlijk niets schelen. Hij heeft andere zaken aan zijn hoofd. In zijn hoofd. Hij is pure concentratie.
Hij is bezig met een kunstwerk, en het kunstwerk is hij zelf. Zo zie ik het.
Zelf vind ik mijzelf niet bijster creatief, heb ik moeite om me dagelijks te concentreren om te schrijven en schrappen aan een nieuw blogje, en moet ik er niet aan denken andere richtingen in te slaan dan waar ik vandaag de dag al de nodige inspanningen voor moet verrichten om iets uit mijn vingers te krijgen. Ondanks dat ik eigenlijk best wel anders zou willen. Maar ergens verschuil ik me achter de weinige tijd die ik per dag beschikbaar heb om mezelf niet verder te ontwikkelen. Òf ik ben te moe, òf ik ben te lui. De schrik sloeg me dan ook om het hart toen ik deze week laat op de donderdagmiddag de wekelijkse #wot-opdracht onder ogen kreeg: Vlog.
Een video blog! En dat moest ik, -Moi! De bloggende schrijver…- in elkaar draaien!? Dacht het niet. Zo koos ik de weg van de minste creatieve weerstand. Met het excuus van laat thuis, hard gewerkt, nog zoveel te doen, en wie zou mij nou willen zien, suste ik mijn opspelende geweten in slaap. Terwijl ondertussen, in mijn hoofd, er vanalles ging borrelen. Maar ik bleef in de ontkenning. Op mijn blog geen vlog!
Ondertussen is het zondag. En heb ik nog steeds geen vlog op mijn blog. Wel denk ik er nu anders over. Mede vanwege die documentaire gister. Die ik iedereen kan aanraden om ook te gaan zien. Dat gaat heel makkelijk via Uitzending Gemist. Of had ik dat al gezegd? Hoe dan ook, vanwege de getoonde experimenteerdrift door Colin Benders om nieuwe bronnen in zichzelf aan te boren, en eigenlijk nog meer door diverse moedige collega-bloggers die het wel aandurfden om de stap naar een vlog te maken, heb ik mezelf voorgenomen om op deze plaats wat van mijn eerdere schroom te laten vallen. Niet dat ik er meteen een heel vlog tegenaan knal, maar de bedoeling is wel (en ik heb het al meerdere malen aangekondigd…) dat ik hiet wat meer van mezelf ga laten zien. Niet dat ik mezelf zo interessant vind. Wel omdat het me misschien helpen om via gevarieerdere blog/vlog/flog-uitingen de ideeën die zich in mijn hoofd ophouden wat eerder vorm te geven. Om te zien hoe ze zich buiten mijn hoofd ontwikkelen. Of hoe er op gereageerd wordt.
Laat ik dan als afsluiting meteen maar een eerste stap zetten op voor mij onbekend terrein en een foto van mijzelf plaatsen. Ja, inderdaad. Van mijzelf. Dan weten jullie ook eens wie er achter deze site verborgen zit. En is de schok bij het openen van een eventueel toekomstig vlog alhier niet al te heftig.
