Serieus!
Een jaar geleden schreef ik op 23 december het blog Iedere dag bloglezen, over mijn kleine ergernis dat zoveel bloggers altijd maar naarstig op zoek zijn naar nog meer lezers voor hun blog, terwijl ze zelf (in mijn ogen) verzaken om andere blogs te lezen of een reactie achter te laten. De titel was een verwijzing naar het initiatief van @Elja1op1 om bij aanvang van het nieuwe jaar met een aantal #blogpraat-enthousiastelingen iedere dag te gaan bloggen. Op 25 december schreef ik het blog Making the Difference — 7, waarin ik stoer aangaf ook mee te gaan doen met het iedere dag bloggen. Met als geheime agenda tevens het voornemen om ook iedere dag te gaan bloglezen. Ik kon mijn eigen terechtwijzing richting medebloggers tenslotte niet naast me neerleggen. Sterker, ik zou het goede voorbeeld gaan geven.
Zonder het startsein van 1 januari af te wachten begon ik meteen aan de mij opgelegde taak. Waarom wachten? Ik had de tijd aangezien het kerstvakantie was. De blogs kwamen de volgende dagen als vanzelf. Ook de weken daarna. Althans, in mijn hoofd vormden zich continu onaffe gedachtes en fragmenten van korte verhalen. Alleen ontbrak het mij steeds vaker aan voldoende tijd om het op een voor mij acceptabele manier uit te werken. Na ruim twee maanden gaf ik het op. De rest van het jaar heb ik iedere week geblogd. Meerdere keren zelfs. Totdat hier zelfs op het eind van het jaar de klad in kwam. Ik laat hier maar in het midden hoe het met het bloglezen bij anderen is vergaan.
Het blog dat ik vorig jaar op 24 december schreef, Ken je beperkingen, bleek achteraf redelijk omineus te zijn geweest. Als titel dan, verder had het niets met bloggen te maken.
In totaal heb ik dit jaar tot nu toe meer dan 150 blogs geschreven. Een aantal waar ik op zich best wel trots op ben. Ook op de kwaliteit. Maar het wordt weer tijd dat ik er meer aandacht aan ga besteden. Het schrijven is er ongemerkt teveel bij ingeschoten. Dus ga ik mezelf opnieuw het strakke ritme van een dagelijks blog opleggen. Omdat het mij begin dit jaar in slechts twee maanden toch geholpen heeft om enkele nieuwe blogpaden te bewandelen. Wanneer de deadline nadert kun je soms verrassend creatief uit de hoek komen. En soms ook niet. Maar heb je weer wel iets over jezelf geleerd.
Daarom begin ik er aan. En zie wel waar het schip strandt. Ik ken mijn beperkingen ondertussen. Net zoals de dj’s van Radio3 elk jaar opnieuw het glazen huis betreden voor hun periode van vasten voor een goed doel, zo stap ik in het avontuur van iedere dag bloggen om er later wijzer en gelouterd uit te komen.
Wish me luck en volg me in mijn glazen bloghuis!