Tijdens het avondeten zat ik wat kranten door te bladeren. Normaal doe ik dat niet, maar ik was alleen thuis. Dus ik vond dat het nu wel kon. Ook omdat ik nog steeds een flinke stapel oude kranten heb liggen die toch echt eens een keertje weggewerkt moest worden. Mijn oog viel op een artikel waar de bijgevoegde illustratie en de wervende titel meteen mijn aandacht trokken. De inleidende alinea begon met een vraag. In gedachten gaf ik eerlijk antwoord. En nam een hap zuurkool met spekjes.
Ik las verder. Er werd nogal droogkomisch stilgestaan bij wat de meeste mensen in het algemeen als antwoord zouden geven wanneer hen deze vraag gesteld zou worden in aanwezigheid van anderen. Bijna verslikte ik me. Al was ik dan alleen in huis, mijn antwoord zou niet hebben misstaan wanneer ik gedwongen was geweest antwoord te geven in een vol voetbalstadion. Staande op de middenstip en met een microfoon in de hand.
In gedachten herzag ik mijn eerlijke antwoord. Maakte het iets eerlijker. Tevreden nam ik een nieuwe hap zuurkool met stukjes ananas.
Ik las verder. Ditmaal werden eerlijke antwoorden (in volledige isolatie en anoniem gegeven) uit verschillende onderzoeken met betrekking tot de inleidende vraag geanalyseerd. Het bleek best wel erg gesteld. Vond ik. Dat kon toch niet waar zijn. Met moeite kon ik een opkomend minzaam lachje onderdrukken. Dat vind ik namelijk te ver gaan. Hardop lachen wanneer je alleen thuis bent. Wat moet men daar wel niet van denken. Afijn. Ik geloofde het niet. Aangezien het NOS journaal begon legde ik de krant aan de kant. Het bord zuurkool was nu een bord dat de vaatwasser in kon.
En terwijl ik de nieuwsberichten aan me voorbij liet gaan heb ik toch nog in gedachten mijn oorspronkelijke en best wel eerlijke antwoord diverse malen bijgesteld totdat ik vond dat het goed genoeg was. Ik moet mezelf tenslotte wel in de spiegel kunnen blijven aankijken.
Maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik zelfs voor mezelf niet het echt eerlijke antwoord durf te geven. Niet hardop (want dat vind ik namelijk te ver gaan wanneer je alleen thuis bent, of had ik dat al gezegd?). Niet in gedachten. Zelfs niet in gedachten. Hoe triest is dat?
Eerlijker dan dit kan ik niet zijn. Wie weet ooit later.