Gastblog geschreven als bijdrage voor vraag 2 van #50books door Heleen die tevens met het idee kwam.
~ ~ ~
De manier van leven bij Romeinse keizers. Een onderwerp dat mij sinds mijn jeugd interesseert en inspireert, en toch…
Mijn eerste grote liefde was een boekenworm. Hij heeft me in alle genres meegenomen en mij geleerd om van boeken te houden. Toen uiteindelijk na veel goede jaren de relatie werd verbroken, werd de boedelscheiding snel en zonder discussie bepaald: ik de huisraad, hij de zorgvuldig samen opgebouwde bibliotheek. Een prachtige metafoor over het waarom wij uit elkaar gingen. Na een tijdje ging ik de boeken missen. De aankopen in de eerste jaren die volgden waren met name gebaseerd op herhalingsaankopen. Maar er was één boek dat ik het meest miste: Neropolis van Hubert Monteilhet. Het was mee geweest op vakanties, lag maanden naast de bank in de kamer, maar ik was nooit ver gekomen.
Maar Neropolis was uitverkocht, werd ook niet meer herdrukt. Het werd een ware obsessie. Gelukkig ben ik dol op boekhandels, want in elke stad bezocht ik de boekhandels en antiquaritaten. Een zoektocht op internet behoorde toen nog niet tot de mogelijkheden. Uiteindelijk vond ik een tweedehands exemplaar op de gracht in Utrecht. Vanaf toen ging het weer mee op vakanties, lag het maanden naast mijn bed, en telkens wanneer ik weer een stukje gelezen had had ik weer een quote die me bezighield, een mooi beeld van een kasteel (ruine) dat ik op ging zoeken op de Via Appia in Rome of een levenswijsheid waar ik een tijdje op kon kauwen.
Sindsdien pak ik het elk jaar wel een keer vast. Gaat het nog steeds mee op vakantie, of ligt het op plekken waar ik de rust denk te kunnen pakken: alles, alles, echt alles in het boek interesseert me, maar ik kom er niet doorheen. Quotes gebruik ik op heel veel verschillende plekken. In mijn trouwbelofte, inmiddels een man verder, vertelde de ambtenaar van de burgelijke stand over de fijne zenuw van het hart naar de ringvinger: een ontdekking van de romeinen en beschreven op pagina 71 van Neropolis. In mijn werk onderbouw ik de praktische aanpak door inzichten uit het boek.
Wanneer je de Romeinen kent kun je aan de gekozen plaats van het bidet zien waar je hem voor moet gebruiken. Als het een voetenwasbak was, zouden de Romeinen hem naast de voordeur hebben geplaatst.
En toch: ik kom er niet doorheen. Vandaag heb ik het boek een aantal keer opengeslagen. Welke pagina ik ook lees: het interesseert me allemaal. Misschien is dat wel de manier: niet alles van voor naar achter, maar pagina’s als losse inspiratiebronnen…
