Zondag, 27 januari 2013 (deel 2)

Dooi

De afge­lo­pen dagen had ik mijn ren­schoe­nen tij­de­lijk bin­nen gepar­keerd. Sinds de sneeuw de stra­ten wit bedekt had ach­ter­ge­la­ten koos ik het zeke­re voor het onze­ke­re. Hoe­wel ik rede­lijk gewend was geraakt aan 2x per week ’s avonds een rond­je ren­nen (met soms een lan­ger tocht­je op de zon­dag­och­tend) besloot ik tij­de­lijk deze acti­vi­teit te sta­ken. Al te vaak was ik van­af de dag dat ik de smaak van het ren­nen goed te pak­ken had, geplaagd door bles­su­res. Het zou de goden ver­zoe­ken zijn om op de onge­twij­feld glad­de wegen in het duis­ter enke­le kilo­me­ters af te leg­gen in de hoop ver­schoond te blij­ven van een onver­hoed­se glij­par­tij met alle gevol­gen van dien.

Van­daag keek ik met opluch­ting uit het raam en zag de regen gestaag de sneeuw ons woon­erf doen weg­spoe­len. Al snel begon het te krie­be­len en deze namid­dag kon ik niet lan­ger wach­ten. De laat­ste drup­pels vie­len nog naar bene­den toen ik al de straat uit­ren­de. Toch viel het niet mee. Er stond een onver­wacht gure wind die het groot­ste gedeel­te van de rou­te recht in mijn gezicht blies. En de paden. Die waren helaas min­der ijs­vrij dan ik gehoopt had. Het bleef oppas­sen tot op het laatst, maar zon­der onge­luk­ken en hele­maal opge­frist had ik drie kwar­tier later mijn 7+ kilo­me­ter er op zit­ten. Nu maar hopen dat de dooi door­zet. Hier geen elfstedenkoorts.

~ ~ ~

Ik kan natuur­lijk ook vol­staan met een enke­le tweet en een link naar mijn run­tas­tic account waar jul­lie mijn spor­tie­ve vor­de­rin­gen kun­nen vol­gen. Maar dit is leu­ker (vind ik) en op deze manier kan ik later nog eens terug­le­zen onder wel­ke omstan­dig­he­den ik zoal bui­ten ga ren­nen en wat voor pres­ta­tie ik neer zet. Dus eigen­lijk is het meer voor mij­zelf dan voor jullie…