Walk­tas­tic

Afge­lo­pen don­der­dag was ik veel te laat thuis om nog een rond­je te gaan ren­nen. Deze och­tend stond ik op met een flin­ke hoofd­pijn, iets wat me zel­den over­komt. Ik besloot aldus mijn weke­lijk­se sport­school­ses­sie een keer over te slaan. Prompt kreeg ik rond 10 uur een mel­ding van mijn Run­tas­tic app: Eén acti­vi­teit is een goe­de start, pro­beer er twee vol­gen­de week. De bood­schap was dui­de­lijk. Ik moest in bewe­ging komen ondanks mijn belab­ber­de staat. Het alter­na­tief was een wan­de­ling rich­ting Rij­kers­woerd­se Plas­sen. Kon ik met­een enke­le foto’s schie­ten van het beto­ve­ren­de sneeuwlandschap.

Ach­ter het huis was de inval­len­de dooi al vol­op bezig de sneeuw te doen ver­dwij­nen. Het zorg­de voor een merk­waar­dig beeld, door­dat de sneeuw zich via de voe­gen tus­sen de tegels leek terug te trekken.

Hier­door ont­stond een soort van wafelpatroon.

Een­maal het woon­erf ach­ter me gela­ten steek ik de Rivie­ren­sin­gel over en neem het pad naar de Rij­kers­woerd­se Plas­sen. Afge­te­kend tegen de blau­we lucht en bedekt met laag sneeuw valt me opnieuw op hoe mooi de boom is die waakt over het klei­ne speel­ter­rein­tje bij de ingang van het pad.

Het pad zelf is ook al flink door de dooi onder han­den geno­men maar heeft toch nog iets fee­ë­rieks over zich al zal dit niet lang meer duren. Bin­nen de kors­te keren zijn mijn schoe­nen door­weekt (natuur­lijk had ik niet de moei­te geno­men om mijn wan­del­schoe­nen te pak­ken, maar gewoon mijn door­de­week­se kan­toor­schoe­nen aan­ge­trok­ken).

Bij het recre­a­tie­ter­rein aan­ge­ko­men zie ik hoe een groep kin­de­ren door hun trai­ner onder han­den geno­men wordt. Ze moe­ten alle­maal loop­spel­le­tjes uit­voe­ren om goed warm te wor­den en te blij­ven in het open veld waar de oos­ten­wind de tem­pe­ra­tuur een stuk kou­der doet aan­voe­len. Het gejoel van de jon­ge atle­ten in spé doet keer op keer klei­ne vlok­jes sneeuw van de bomen trillen.

Wan­neer ze met z’n allen vol­doen­de zijn opge­warmd mogen ze opdruk­oe­fe­nin­gen in de sneeuw uit­voe­ren. Als altijd zijn er enke­len bij die dat niet zien zit­ten, maar de groeps­dwang is groot en even later ligt ieder­een lang­uit op de grond. Niet veel later rol­len de mees­ten stoei­end en proes­tend over elkaar heen in een poging de ander eens flink met sneeuw in het gezicht te wrij­ven. De trai­ner moe­digt hun lachend aan tot­dat hij zelf plot­se­ling belaagd wordt door de vol­tal­li­ge groep.

Ik loop ver­der en volg de weg die om de Rij­kers­woerd­se Plas­sen heen leidt. De lucht nog steeds hel­der­blauw en het uit­zicht adembenemend.

Toch wel han­dig zo’n Run­tas­tic remin­der hoe­wel ik van­daag geko­zen heb voor een Walk­tas­tic invulling.

~ ~ ~

Ik kan natuur­lijk ook vol­staan met een enke­le tweet en een link naar mijn run­tas­tic account waar jul­lie mijn spor­tie­ve vor­de­rin­gen kun­nen vol­gen. Maar dit is leu­ker (vind ik) en op deze manier kan ik later nog eens terug­le­zen onder wel­ke omstan­dig­he­den ik zoal bui­ten ga ren­nen en wat voor pres­ta­tie ik neer zet. Dus eigen­lijk is het meer voor mij­zelf dan voor jullie…