Slecht drie dagen bezig en ik vraag me nu al af waar ik eigenlijk aan begonnen ben. Zat ik eerst vooral vrijblijvend door mijn blogposts te scrollen, nu moet ik opeens verplicht op zoek naar de blogposts in voorgaande jaren met dezelfde datum als vandaag. Om te zien of ik daar op een gegeven moment een lijn in kan ontdekken. Een rode draad. Maar wil ik die wel ontdekken? En stel dat ik ‘m vind. Wat dan? Moet ik dan bij elke volgende blogpost mijzelf afvragen of het wel past binnen het thema van mijn blog? Of ging dat al vanzelf omdat er tenslotte een rode draad gevonden was? Dat voelt ook weer zo vreemd aan. Net alsof je zogenaamd vrij zit te bloggen terwijl je uiteindelijk telkens hetzelfde zit te schrijven. Maar dan elke keer anders. Moet ik me hier überhaupt wel druk over maken? Voorlopig parkeer ik het zoeken naar de rode draad en ga ik weer vrijblijvend genieten van blogposts die uit mijn vingers zijn gekomen. En ik nodig jullie uit om mee te genieten.
TOEN OP 27 MAART
Gelijkheidsbeginselverklaring — 27 maart 2011
Er zijn van die dagen dat ik moeite heb om iets te geloven wat in het nieuws voorbij komt. Zeker naarmate de datum van 1 april dichterbij komt heb ik geleerd om zeer wantrouwig te zijn. Dus geloofde ik niet dat het echt was toen ik het bewuste fragment voor de eerste keer zag. Dit kon niet waar zijn. Dit was in scene gezet. Maar helaas, het was waar. Verschillende keren heb ik met stijgende verbazing het filmpje op youtube opnieuw bekeken. Ze meent het echt. Geen spoor van twijfel te ontdekken. Ik zie hoe ze vanuit een soort innerlijke overtuiging maar duidelijk tegen haar zin, herhaaldelijk poogt uit te leggen waarom alle kamerleden er zo verschrikkelijk naast zitten. Terwijl het zo simpel is. Zo voor de hand ligt. Appels zijn geen peren. Laat dat duidelijk zijn, mevrouw de voorzitter.
Zomertijd — 27 maart 2012
Ha! De r is weer in de tijd. En wat voor een r!
Een tijdlang heb ik meegedaan aan #phot (photo on tuesday), zoals ik aan zoveel dingen een tijdlang heb meegedaan. Hier was het de bedoeling om elke dinsdag een foto te posten. Met daarbij een stukje tekst. Of niet. Geheel vrijblijvend. En dan maar zien wat er van komt. Voor mij was het een leuke manier om toch iets te posten op die dagen of weken wanneer gebrek aan inspiratie of vrije tijd, mij verhinderden een kant en klaar blog op te leveren. Gemak dient de mens, zo denk ik maar. En velen met mij, getuige de vele fotoblogs die ik op zo’n dinsdag de revue zag passeren.
~ ~ ~