Er zijn weinig zaken waar ik niet over blog. Natuurlijk bedoel ik niet dat ik over alles geblogd heb. Maar wel dat ik in potentie geen onderwerpen uit de weg ga. Hoewel daar natuurlijk de bekende uitzondering op de regel bij hoort. Zoals daar zijn: mijn familie en mijn werk. Daar blog ik in principe weinig over. Vooral mijn familie probeer ik zoveel mogelijk uit beeld te houden. Niet omdat ze het niet waard zijn, maar eerder omdat het hun privacy is, en niet de mijne. Natuurlijk kan ik het als trotse opa af en toe niet laten om wat te delen met betrekking tot mijn kleinkinderen. Ook ik heb mijn zwakke plekken. En verder niet over mijn werk (en dan bedoel ik het inhoudelijk aspect ervan) omdat het voor mijn gevoel te ver af staat van de onderwerpen waar ik over wil bloggen. Hooguit geef ik af en toe een inkijkje in de mechanismen van het kantoorleven. Zonder namen en rugnummers. Zonder specifieke duiding van waar en wanneer. Zodat de enkele collega die per ongeluk op mijn blog komt zichzelf (of een bepaalde situatie) niet zal herkennen (hoewel ik ook daar weer zo mijn uitzonderingen op maak). Blijft het toch leuk op kantoor.
Moeten ze wel die vergaderingen afschaffen.
TOEN OP 29 MAART
Intreding gemist — 29 maart 2011
Het zal iedereen bekend in de oren klinken. Een vergadering die maar duurt en duurt. Waarbij iedereen verveeld voor zich uit zit te staren of bezig is met email checken. Saai. Ontzettend saai. Zonder dat je het in de gaten hebt dwalen je gedachten af. In je dagdroomwereld is het goed toeven. Maar pas op. Voor je het weet…
~ ~ ~