50books – vraag 12

Geplaatst op Gepubliceerd
Deze blogpost is deel 12 van 50 in de serie 50books - 2013

Vraag 12:
Welk dierenboek is je altijd bijgebleven?

Het is Pasen vandaag. Volgens traditie gaan we deze ochtend met z’n allen op zoek naar eieren verstopt door de paashaas. We vinden het normaal dat een dier wat verder het hele jaar door in een kleine hokje rondhupt (hoewel Ruud Ketelaar daar zijn vraagtekens bij zet) en hooguit het huis binnenkomt om in de pan te belanden, rond deze tijd plots op twee benen loopt en een mandje met eieren op de rug draagt. Niemand die daar vreemd van opkijkt. En waarom zouden we ook? Van jongs af aan lezen we boeken waarin de dieren rondom ons heen een grote rol spelen. Vaak zijn het beroemde sprookjes en fabels op maat geschreven voor de jeugdige lezer en van veel mooie illustraties voorzien. Een genot om nog steeds op terug te grijpen.

Maar ook in ons latere leesleven blijven dieren boeken bevolken. Niet altijd meer om met menselijke trekjes ons een spiegel voor te houden, maar gewoon, als hun eigen zelf. Ik hoef hier maar verschillende dieren te noemen, en ik weet zeker dat jullie er zonder problemen een boek bij weten te verzinnen. Alsmede de naam van het dier. Vooruit, hier volgen slechts enkele voorbeelden:

  • een paard
  • een walvis
  • een hond

Wat zei ik jullie? Je hoeft je ogen maar dicht te doen en daar duiken ze al op. Alsof je het boek gister nog gelezen hebt. Waarbij ieder zo zijn eigen favoriet heeft. De een loopt weg met ‘wild animals’ die ons ontzag inboezemen en waar de relatie tussen mens en dier altijd op gespannen voet staat waarbij vooral het aspect van vrijheid een grote rol speel. Terwijl de ander het liever bij de ‘huis-tuin-en-keuken-dieren’ om ons heen houdt en hun onvoorwaardelijke trouw die wij zo vanzelfsprekend vinden. Wanneer je er op let, dan zul je zien dat dieren vaker een rol spelen in de boeken die we lezen dan dat je dat op het eerste gezicht door hebt. Niet altijd de hoofdrol. Net zoals ze in het dagelijkse leven niet altijd op de voorgrond treden. Maar er wel altijd zijn.

Daarom mijn vraag. Welk boek is jullie altijd bijgebleven waarin één of meerdere dieren een rol speelden? En waarom nu juist dit specifieke boek? Had je misschien in het ‘echte leven’ ook een band met eenzelfde dier uit het boek? Droomde je van het leven in een ver exotisch land bij het lezen van ‘Jungle Book’? Laat het ons weten en beleef het zelf opnieuw wanneer je je antwoord uitwerkt in een mooie blogpost. En jullie weten, alles is geoorloofd. Verhaal, foto, tekening, collage. Waar jij zin in hebt.

Veel plezier!

P.S.: Misschien heb je het al gedaan, maar zo niet, check de sidebar hoe je je kunt aanmelden zodat je elke keer bij een nieuwe blogpost een email ontvangt. Dan mis je in ieder geval nooit de wekelijkse #50books vraag. Het is maar een tip 😉

~ ~ ~

blader terug
blader vooruit

34 antwoorden op “50books – vraag 12”

  2. Pingback: #50books vraag 12: Snuf de hond - Blog 2

  5. Te kort voor een blog vandaag: “De aaibaarheidsfactor”, vanwege de blijvertjes: “Een katvormige leegte” en “De eend die de poes onder de vogels is”. En natuurlijk omdat het zo’n mooi aaibaar fluwelen boekje was.

    Beantwoorden
  8. Pingback: Dieren lees je niet | Wat nou, sociaal!?
  11. Pingback: #50 books vraag 12 | Jacob Jan Voerman

  13. Een van mijn favoriete boeken is dat van Gerald Durrell, ‘My family and other animals’. Hij was een man die zijn hele leven gefascineerd was door dieren. Later is hij een eigen dierentuin gestart. Daarvoor bestond zijn werk uit het verzamelen en terugbrengen van dieren voor andere dierentuinen (een praktijk die tegenwoordig overigens niet meer als wenselijk wordt gezien!!)
    In ‘My family & other animals’ reist Gerald als kleine jongen (7? 10?) met zijn moeder en broers en zus af naar een eiland in Griekenland om daar te gaan wonen. Het is de jaren 30, denk ik. Of is het de jaren 50? Geen idee. Gefascineerd als hij is door dieren klein en groot is zijn tijd daar een soort droom waar zowel mensen als dieren in en uitlopen.
    Ook zijn andere boeken zijn een aanrader als je van dieren en de natuur houdt. En het is, heel knap, geschreven door de ogen van de jonge Gerald. Altijd met veel respect voor zowel dieren als mensen, hoe bijzonder ze ook zijn. Dat is ook het mooie aan de dierenwereld vind ik, dat er geen dier bestaat dat niet iets bijzonders heeft. Net als mensen.
    PS En natuurlijk: Nijntje. Iconisch. Lees ik nu weer voor mijn jongens, en met net zoveel plezier.
    PS2 (ik zat even te denken aan mijn favoriete boek allertijden, The Power of One, maar hoewel je ook daar door de ogen van een jongentje naar de prachtige natuur kijkt, gaat het meer over landschap, planten en mensen dan over dieren).
    PS3 Een van de leukste dingen aan Sneeuwwitje vond ik dat alle dieren naar haar toe kwamen, in de film. Dat leek me wel wat… Nog steeds, trouwens. 🙂

    Beantwoorden
  16. Pingback: #50books – vraag 12 | Communicatie met zonder beperking

    1. Toon Tellegen. Hoe heb ik die nu kunnen vergeten? Het boek dat je beschrijft ken ik niet maar zoals je er over verhaalt is het direct herkenbaar als van de hand van Toon Tellegen. Pachtig.

      Beantwoorden
  26. Pingback: #50books (12): Dierenmanieren | Tistje

Laat een reactie achter op Paul van der Werf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *