50books — vraag 12

Deze blog­post is deel 12 van 50 in de serie 50books — 2013

Vraag 12:
Welk die­ren­boek is je altijd bij­ge­ble­ven?

Het is Pasen van­daag. Vol­gens tra­di­tie gaan we deze och­tend met z’n allen op zoek naar eie­ren ver­stopt door de paas­haas. We vin­den het nor­maal dat een dier wat ver­der het hele jaar door in een klei­ne hok­je rond­hupt (hoe­wel Ruud Kete­laar daar zijn vraag­te­kens bij zet) en hoog­uit het huis bin­nen­komt om in de pan te belan­den, rond deze tijd plots op twee benen loopt en een mand­je met eie­ren op de rug draagt. Nie­mand die daar vreemd van opkijkt. En waar­om zou­den we ook? Van jongs af aan lezen we boe­ken waar­in de die­ren rond­om ons heen een gro­te rol spe­len. Vaak zijn het beroem­de sprook­jes en fabels op maat geschre­ven voor de jeug­di­ge lezer en van veel mooie illu­stra­ties voor­zien. Een genot om nog steeds op terug te grij­pen.

Maar ook in ons late­re lees­le­ven blij­ven die­ren boe­ken bevol­ken. Niet altijd meer om met men­se­lij­ke trek­jes ons een spie­gel voor te hou­den, maar gewoon, als hun eigen zelf. Ik hoef hier maar ver­schil­len­de die­ren te noe­men, en ik weet zeker dat jul­lie er zon­der pro­ble­men een boek bij weten te ver­zin­nen. Als­me­de de naam van het dier. Voor­uit, hier vol­gen slechts enke­le voor­beel­den:

  • een paard
  • een wal­vis
  • een hond

Wat zei ik jul­lie? Je hoeft je ogen maar dicht te doen en daar dui­ken ze al op. Als­of je het boek gis­ter nog gele­zen hebt. Waar­bij ieder zo zijn eigen favo­riet heeft. De een loopt weg met ‘wild ani­mals’ die ons ont­zag inboe­ze­men en waar de rela­tie tus­sen mens en dier altijd op gespan­nen voet staat waar­bij voor­al het aspect van vrij­heid een gro­te rol speel. Ter­wijl de ander het lie­ver bij de ‘huis-tuin-en-keu­ken-die­ren’ om ons heen houdt en hun onvoor­waar­de­lij­ke trouw die wij zo van­zelf­spre­kend vin­den. Wan­neer je er op let, dan zul je zien dat die­ren vaker een rol spe­len in de boe­ken die we lezen dan dat je dat op het eer­ste gezicht door hebt. Niet altijd de hoofd­rol. Net zoals ze in het dage­lijk­se leven niet altijd op de voor­grond tre­den. Maar er wel altijd zijn.

Daar­om mijn vraag. Welk boek is jul­lie altijd bij­ge­ble­ven waar­in één of meer­de­re die­ren een rol speel­den? En waar­om nu juist dit spe­ci­fie­ke boek? Had je mis­schien in het ‘ech­te leven’ ook een band met een­zelf­de dier uit het boek? Droom­de je van het leven in een ver exo­tisch land bij het lezen van ‘Jun­gle Book’? Laat het ons weten en beleef het zelf opnieuw wan­neer je je ant­woord uit­werkt in een mooie blog­post. En jul­lie weten, alles is geoor­loofd. Ver­haal, foto, teke­ning, col­la­ge. Waar jij zin in hebt.

Veel ple­zier!

P.S.: Mis­schien heb je het al gedaan, maar zo niet, check de side­bar hoe je je kunt aan­mel­den zodat je elke keer bij een nieu­we blog­post een email ont­vangt. Dan mis je in ieder geval nooit de weke­lijk­se #50books vraag. Het is maar een tip 😉

~ ~ ~

34 reacties op “50books — vraag 12”

  2. Pingback: #50books vraag 12: Snuf de hond - Blog 2

  5. Dominga

    Te kort voor een blog van­daag: “De aai­baar­heids­fac­tor”, van­we­ge de blij­ver­tjes: “Een kat­vor­mi­ge leeg­te” en “De eend die de poes onder de vogels is”. En natuur­lijk omdat het zo’n mooi aai­baar flu­we­len boek­je was.

    Antwoord

  8. Pingback: Dieren lees je niet | Wat nou, sociaal!?

  11. Pingback: #50 books vraag 12 | Jacob Jan Voerman

  13. Elja

    Een van mijn favo­rie­te boe­ken is dat van Gerald Dur­rell, ‘My fami­ly and other ani­mals’. Hij was een man die zijn hele leven gefas­ci­neerd was door die­ren. Later is hij een eigen die­ren­tuin gestart. Daar­voor bestond zijn werk uit het ver­za­me­len en terug­bren­gen van die­ren voor ande­re die­ren­tui­nen (een prak­tijk die tegen­woor­dig ove­ri­gens niet meer als wen­se­lijk wordt gezien!!)
    In ‘My fami­ly & other ani­mals’ reist Gerald als klei­ne jon­gen (7? 10?) met zijn moe­der en broers en zus af naar een eiland in Grie­ken­land om daar te gaan wonen. Het is de jaren 30, denk ik. Of is het de jaren 50? Geen idee. Gefas­ci­neerd als hij is door die­ren klein en groot is zijn tijd daar een soort droom waar zowel men­sen als die­ren in en uit­lo­pen.
    Ook zijn ande­re boe­ken zijn een aan­ra­der als je van die­ren en de natuur houdt. En het is, heel knap, geschre­ven door de ogen van de jon­ge Gerald. Altijd met veel res­pect voor zowel die­ren als men­sen, hoe bij­zon­der ze ook zijn. Dat is ook het mooie aan de die­ren­we­reld vind ik, dat er geen dier bestaat dat niet iets bij­zon­ders heeft. Net als men­sen.
    PS En natuur­lijk: Nijn­tje. Ico­nisch. Lees ik nu weer voor mijn jon­gens, en met net zoveel ple­zier.
    PS2 (ik zat even te den­ken aan mijn favo­rie­te boek aller­tij­den, The Power of One, maar hoe­wel je ook daar door de ogen van een jon­gen­tje naar de prach­ti­ge natuur kijkt, gaat het meer over land­schap, plan­ten en men­sen dan over die­ren).
    PS3 Een van de leuk­ste din­gen aan Sneeuw­wit­je vond ik dat alle die­ren naar haar toe kwa­men, in de film. Dat leek me wel wat… Nog steeds, trou­wens. 🙂

    Antwoord

  16. Pingback: #50books – vraag 12 | Communicatie met zonder beperking

    1. Niek

      Toon Tel­le­gen. Hoe heb ik die nu kun­nen ver­ge­ten? Het boek dat je beschrijft ken ik niet maar zoals je er over ver­haalt is het direct her­ken­baar als van de hand van Toon Tel­le­gen. Pach­tig.

      Antwoord

  26. Pingback: #50books (12): Dierenmanieren | Tistje

Laat een reactie achter op Paul van der Werf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *