In de ban van een boek. Het over­komt me geluk­kig weer vaker. Ik kan de con­cen­tra­tie steeds lan­ger vast­hou­den. Het lukt me om er tijd voor vrij te blij­ven maken. Ten kos­te natuur­lijk van ande­re zaken. Soci­al media bij­voor­beeld. Of het lezen van ander­mans blogs. Maar het is even niet anders. Alles is con­ti­nu onder­he­vig aan ver­schui­ven­de prioriteiten.

Momen­teel lees ik ‘The Infor­ma­ti­on’ geschre­ven door James Gleick. De wer­ven­de tekst op de ach­ter­flap is als volgt:

We live in the infor­ma­ti­on age. But eve­ry era of his­to­ry has had its own infor­ma­ti­on revo­lu­ti­on: the inven­ti­on of wri­ting, the com­po­si­ti­on of dic­ti­o­na­ries, the cre­a­ti­on of the charts that made navi­ga­ti­on pos­si­ble, the dis­co­ve­ry of the elec­tro­nic sig­nal, the crac­king of the gene­tic code.

Wat me voor­al aan­spreekt is het beeld van hui­di­ge ont­wik­ke­lin­gen die als uniek in de geschie­de­nis wor­den gezien, ter­wijl dat bij nader onder­zoek nog­al mee­valt. Infor­ma­tie is van alle tij­den. Keer op keer wor­ste­len men­sen door de eeu­wen heen met de toe­ne­men­de hoe­veel­heid infor­ma­tie en zoe­ken ze naar manie­ren om het te orde­nen en op te slaan. De schijn­baar moder­ne vraag hoe om te gaan met ‘infor­ma­ti­on over­load’ werd al lang gele­den voor de eer­ste keer gesteld.

Ter­wijl de oplos­sing zo voor de hand ligt. Pak een boek en sluit je af van alle ‘infor­ma­tie-prik­kels’. En je zult zien hoe de rust terug­keert in je leven.

~ ~ ~