50books – vraag 13

Deze blogpost is deel 13 van 50 in de serie 50books - 2013

Vraag 13:
In hoeverre mag je rekening houden met de persoon van de auteur bij het lezen van zijn/haar fictie?

In een ver verleden schreef ik op hyves mee aan een serie verhalen rondom een reünie die nooit had plaatsgevonden. Ieder kreeg een eigen personage (in mijn geval was dat Hans) toegewezen en al schrijvende gaf je die een invulling op basis van de gebeurtenissen in de andere bijdrages waar jouw personage bij betrokken werd. Omdat ik al snel reacties kreeg van hyvesvrienden die niet door hadden dat deze blogs (meestal vanuit de ik-persoon geschreven) geen echte belevenissen waren, voelde ik me genoodzaakt een korte disclaimer toe te voegen:

Voor de volledigheid: 
Ik is niet Peter. 
Hans is Ik. 
Fictief is Hans.

Ergens vond ik het wel grappig dat ‘mijn lezers’ de ervaringen van de ik-persoon lazen als waren het mijn eigen ervaringen. Toen ik aan de verhalen van Eric begon leek me die disclaimer overbodig. Deze seriemoordenaar stond ver genoeg van mij vandaan dat ik het wel aandurfde om de ik-persoon in bloederige scènes op te voeren zonder dat ik bang was dat de lezer dit met de schrijver zou vereenzelvigen. Ik hoop dat dit een goede inschatting is geweest. Want het blijkt keer op keer dat men nogal snel geneigd is de twee (auteur en zijn boekpersonages) op één hoop te gooien.

Is dat terecht? In hoeverre staat de auteur los van zijn werk? Tenslotte is hij de schepper. Hoe kan hij iets neerschrijven wat hij niet ooit in een bepaalde vorm zelf heeft meegemaakt? Dus schrijft hij over het verlies van een geliefde, dan is het geoorloofd om dat te lezen met de kennis dat hij ook in ‘t echt verlaten is door zijn partner. Of is dat onzin? Kan een auteur niet gewoon op basis van creativiteit en fantasie een beeld schetsen wat helemaal los staat van zijn eigen ervaringen? Moet je iemand verloren hebben om verlies te kunnen verbeelden?

Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken. En schijnbaar jullie zelf ook, want het is de ‘winnende vraag’ uit de poll die ik had opgezet rondom de stapel ingezonden #50books vragen die ik inmiddels hebben mogen ontvangen (waarvoor nogmaals veel dank). De poll werd ingevuld door 32 personen, en de 10de vraag in de lijst werd met 11 stemmen het meest gekozen.

Bij deze wil ik @Heldinne bedanken als inzendster van deze intrigerende vraag, en hoop dat velen inspiratie zullen vinden voor een blog om antwoord te geven. Laat maar komen!

~ ~ ~

29 gedachten over “50books – vraag 13”

  3. Pingback: Ik ben een psychopathische seriemoordenaar | Tussen jou en mij
  7. Pingback: #50books vraag 13: je moet niets van een auteur willen weten - Blog 2
  21. Pingback: #50books (13): Een vorm van motorisme | Tistje
  24. Pingback: Een ontschaapte Murakami | Tussen Droom en Daad
  27. Pingback: 50books – vraag 13 | Linda Linea Recta
  28. Pingback: Een ontschaapte Murakami

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *