Vraag 13:
In hoeverre mag je rekening houden met de persoon van de auteur bij het lezen van zijn/haar fictie?
In een ver verleden schreef ik op hyves mee aan een serie verhalen rondom een reünie die nooit had plaatsgevonden. Ieder kreeg een eigen personage (in mijn geval was dat Hans) toegewezen en al schrijvende gaf je die een invulling op basis van de gebeurtenissen in de andere bijdrages waar jouw personage bij betrokken werd. Omdat ik al snel reacties kreeg van hyvesvrienden die niet door hadden dat deze blogs (meestal vanuit de ik-persoon geschreven) geen echte belevenissen waren, voelde ik me genoodzaakt een korte disclaimer toe te voegen:
Voor de volledigheid:
Ik is niet Peter.
Hans is Ik.
Fictief is Hans.
Ergens vond ik het wel grappig dat ‘mijn lezers’ de ervaringen van de ik-persoon lazen als waren het mijn eigen ervaringen. Toen ik aan de verhalen van Eric begon leek me die disclaimer overbodig. Deze seriemoordenaar stond ver genoeg van mij vandaan dat ik het wel aandurfde om de ik-persoon in bloederige scènes op te voeren zonder dat ik bang was dat de lezer dit met de schrijver zou vereenzelvigen. Ik hoop dat dit een goede inschatting is geweest. Want het blijkt keer op keer dat men nogal snel geneigd is de twee (auteur en zijn boekpersonages) op één hoop te gooien.
Is dat terecht? In hoeverre staat de auteur los van zijn werk? Tenslotte is hij de schepper. Hoe kan hij iets neerschrijven wat hij niet ooit in een bepaalde vorm zelf heeft meegemaakt? Dus schrijft hij over het verlies van een geliefde, dan is het geoorloofd om dat te lezen met de kennis dat hij ook in ’t echt verlaten is door zijn partner. Of is dat onzin? Kan een auteur niet gewoon op basis van creativiteit en fantasie een beeld schetsen wat helemaal los staat van zijn eigen ervaringen? Moet je iemand verloren hebben om verlies te kunnen verbeelden?
Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken. En schijnbaar jullie zelf ook, want het is de ‘winnende vraag’ uit de poll die ik had opgezet rondom de stapel ingezonden #50books vragen die ik inmiddels hebben mogen ontvangen (waarvoor nogmaals veel dank). De poll werd ingevuld door 32 personen, en de 10de vraag in de lijst werd met 11 stemmen het meest gekozen.
Bij deze wil ik @Heldinne bedanken als inzendster van deze intrigerende vraag, en hoop dat velen inspiratie zullen vinden voor een blog om antwoord te geven. Laat maar komen!
~ ~ ~
Zo, klaar. Op naar vraag 14… http://ruudketelaar.wordpress.com/2013/04/07/50boeken-vraag-13-rekening-houden-met-de-schrijver/
Als je het leven van de schrijver moet kennen om zijn boeken te begrijpen en te waarderen, dan deugt het schrijfwerk niet. http://heldenreis.blogspot.nl/2013/04/in-hoeverre-mag-je-rekening-houden-met.html
Pingback: Ik ben een psychopathische seriemoordenaar | Tussen jou en mij
Ik heb er toch een andere mening over dan bovenstaande bloggers. http://www.tussenjouenmij.nl/ik-ben-een-psychopathische-seriemoordenaar/
ik vind het wel leuk, hoor http://wp.me/p1T8Qr-FD
Eigenlijk een vreselijke vraag!
maar ja het is ook de 13e vraag 😉
maar omdat ik het zo leuk vind om mee te doen, toch een blog.
Mijn bijdrage staat hier:
http://www.linda-linea-recta.nl/persoonlijk/50books-vraag-13/
Pingback: #50books vraag 13: je moet niets van een auteur willen weten - Blog 2
Alles wat je weet over een schrijver verpest alleen maar het boek http://rsnijders.info/blog2/2013/04/07/50books-vraag-13/
Euhm… niet?
http://schrijfscherven.blogspot.nl/2013/04/booksvraag-13.html
Als je romans gaat analyseren is het heel handig om dingen te weten, maar soms mag je de schrijver niet met zijn verhalen samen laten vallen: http://www.drspee.nl/boeken/50books-vraag-13-frans-kellendonk/
Ik heb ook eindelijk weer eens meegedaan: http://debbiepeteri.nl/50books-vraag-13/
Ieder zijn meug: http://niekheefteenboek.blogspot.nl/2013/04/50books-13-de-auteur-als-held.html
Mijn antwoord op vraag 13 geplaatst.
Mijn bijdrage: http://annasweek.blogspot.be/2013/04/50books-vraag-13.html
Tja, hier kan ik ook niet zoveel mee 🙂
http://www.ikkeonline.nl/2013/04/50books-vraag-13/
Ik vind het verhaal zelf belangrijker dan wie het geschreven heeft. En het hoeft niet waargebeurd te zijn, maar wel zo gebeurd kunnen zijn: http://www.hendrik-jandewit.nl/2013/04/het-zou-zo-gebeurd-kunnen-zijn-50books/
Het bewijs dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn: Mijn allereerste #50books bijdrage! http://knetter.dondersteeg.nl/2013/04/een-makkelijke-vraag-waarop-vele-antwoorden-mogelijk-zijn-50books/
Goh… en ik altijd maar denken dat jij Eric was 😉
Ssstt!!
Hier is mijn bijdrage dan ook: http://tussendroomendaad.wordpress.com/2013/04/09/een-ontschaapte-murakami/
Die 50 books challenge geeft me in elk geval meer dan genoeg de mogelijkheid om Murakami aan te bevelen 😀
Pingback: #50books (13): Een vorm van motorisme | Tistje
De tekst, het verhaal, het boek staat voor mij toch altijd eerst, maar het levensverhaal van bepaalde auteurs kan soms wel interessant zijn.
Mijn bijdrage voor dit thema staat hier:
http://tistje.com/2013/04/07/50books-13-een-vorm-van-motorisme/
http://metmijnneusineenboek.wordpress.com/2013/04/15/50books-vraag-13/
Pingback: Een ontschaapte Murakami | Tussen Droom en Daad
http://miss-artemis.blogspot.nl/2013/04/volle-maan-wot.html
Ik ben verdeeld, maar moet tot de conclusie komen dat je soms niet ander kunt.
Achterlopen en dan ook nog een week later hier posten. Mijn antwoord op vraag 13:
http://www.paulvanderwerf.nl/metzonderbeperking/50books-vraag-13/
Pingback: 50books – vraag 13 | Linda Linea Recta
Pingback: Een ontschaapte Murakami