“The horror! The horror!” Een zin die altijd door mijn hoofd speelt wanneer ik iets lees of zie wat me angst aanjaagt. Het is een soort bezwering geworden (eentje die ik zelfs wel eens hardop uit moet spreken voor het juiste effect) om mezelf tijdelijk los te rukken van het verschrikkelijks wat ik denk dat staat te gebeuren.
Wat ik bij mezelf bespeur is dat door de jaren heen ik meer moeite heb om bepaalde soorten ‘griezelwerk’ te lezen. Nog steeds heb ik geen enkel probleem met het betere ‘over the top’ hak- en steekwerk. Op de een of andere manier staat dit te ver af van de werkelijkheid zoals ik die ervaar. Ik zal niet snel een mes of bijl ter hand nemen om iemand anders van enkele ledematen te ontdoen. Ook boeken waarin vampiers, zombies, en weet ik wat voor gedrochten uit de onderwereld hun opwachting maken, deren me niet.
Nee, de problemen komen wanneer de gebeurtenissen zich meer in het hoofd gaan afspelen. Wanneer de scheidslijn tussen wat echt is en wat droom/nachtmerrie is, ongemerkt door elkaar gaan lopen. Dan komt het dichterbij. Kruipt het onder de huid. Dan zou het toch zomaar kunnen dat de hoofdpersoon op een dag wakker wordt met het bebloede mes nog in de handen. Zonder te weten wat er is voorgevallen. Omdat je zelf niet meer ‘in control’ bent. Dat vind ik eng. Daarom zoek ik die boeken op. Om te griezelen bij de gedachte alleen al dat het mij ook zou kunnen overkomen. De horror…
Welke boeken lees jij het liefst om jezelf eens flink de stuipen op het lijf te jagen? Wanneer moet je dan het boek even dichtslaan, een tijdje wegleggen voordat je weer verder durft te lezen? En waarom zoek je het boek daarna toch weer op om verder te gaan? Of heb je dit helemaal niet? Lees je alles wat los en vast zit, hoe angstaanjagend ook. Of ben jij iemand die z’n Waterloo is tegengekomen bij een specifiek boek, en gestopt is met het lezen van spannende boeken? Het kan allemaal, en ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Vraag 16:
Welk boek kreeg je bijna niet uitgelezen omdat het je de stuipen op het lijf joeg?
Reacties
Antwoord 16 staat. Hier: http://ruudketelaar.wordpress.com/2013/04/28/50boeken-week-16-eng-boek/
The Horror! Deze vraag had ik al beantwoord!
http://heldenreis.blogspot.nl/2013/04/welk-boek-kreeg-je-bijna-niet.html
[…] en ja, misschien heb ik daarna een keer vaker onder het bed gekeken, deed de lampen in alle kamers aan voordat ik naar binnen stapte en verzekerde me ervan dat er echt water uit de kraan kwam voordat ik het dronk […]
http://myworldmb.blogspot.nl/2013/04/50-books-vraag-16.html
Zelfs Petepel en Jolka konden me niet tot stoppen dwingen en dat wil wat zeggen 😉 http://wp.me/p1T8Qr-GZ
Zo… ben nu helemaal bij 😉
http://metmijnneusineenboek.wordpress.com/2013/04/28/50books-vraag-16/
Voor mij geen enge boeken: ik kan er niet van slapen.…
Hierover hoefde ik geen moment na te denken.
Mijn antwoord staat hier :
http://www.linda-linea-recta.nl/persoonlijk/welk-boek-kreeg-je-bijna-niet-uitgelezen-omdat-het-je-de-stuipen-op-het-lijf-joeg/
Ik ben gek op murder mysteries. Mijn absolute favoriet (dit weekend nog een deel herlezen voor de zoveelste keer) is Reginald Hill’s Dalziel & Pascoe serie.
Maar er zijn grenzen aan het geweld dat ik kan lezen. De boeken van Slaughter zijn mij te gruwelijk. Hetzelfde gebeurde na een hele boel boeken in de fantasyserie The Wheel of Time. Bij deel 10 of zo werd het een gekke combi van seksueel geweld, marteling, psychisch geweld — als ik het me goed herinner. Ik heb het weggelegd en nooit meer teruggelezen, ook niet de eerste delen. Terwijl ik groot fan was.
Brrr.
Zelden zo snel een boek in mij op voelen komen als bij deze vraag. http://niekheefteenboek.blogspot.nl/2013/04/50books-16-niets-engers-dan-hel.html
http://schrijfscherven.blogspot.nl/2013/04/vraag-1650booksvragen.html
Er zijn twee soorten spanning. De ene is een prettige spanning waarbij je tóch wil doorlezen, de andere maakt juist dat je níet meer doorleest!
Ik heb geen Google+ account, en kan daarom niet onder je blog reageren. Dus dan maar hier.
Ook ik heb Painted Bird van Kosinski gelezen. Het is inderdaad een afschrikwekkend verhaal met gruwelijke scènes, maar op de een of andere manier wilde ik weten hoe met de ik-persoon zou aflopen. Daarna heb ik het nog verschillende malen herlezen omdat ik gefascineerd bleef door de vertelling.
Hokwerda’s kind, van Oek de Jong. IJzingwekkende proloog.
http://foxxblok.blogspot.nl/2013/04/50books-vraag-16.html
Geen stuipen op mijn lijf voor mij:
http://www.paulvanderwerf.nl/metzonderbeperking/50books-vraag-16/
Nee, ik ben niet zo van het spannende boek. http://www.hendrik-jandewit.nl/2013/05/in-spanning-50books/
Liever geen spannende boeken, mijn leven leef ik al vanop het puntje van mijn stoel. Maar als ik dan toch een kippenvel moment heb, dan wel bij ‘The Landlady’ van Roald Dahl.
http://tistje.com/2013/04/28/50books-16-elk-moment-in-spanning/
Heeft wat langer geduurd maar evengoed — http://annasweek.blogspot.be/2013/05/50books-vraag-16.html
Gewoon een vervolg. Hoe de verhalen van Edgar Allan Poe mij helemaal niet de stuipen op het lijf jagen: http://www.hendrik-jandewit.nl/2013/05/edgar-allan-poe-50books/