Fantastisch nieuws vandaag in de mailbox:
Ik had het eigenlijk niet meer verwacht, want nadat ik voor mijn doen redelijk snel aan de oproep door @elsekramer gehoor had gegeven, zag ik al snel hoeveel animo er was bij anderen om zich ook aan te melden. Uiteindelijk blijken zich 350 personen ingeschreven te hebben! Nooit win ik iets, maar nu dan toch eens een prijs. En wat voor eentje. Juist op het moment dat ik de beslissing had genomen om op mijn blog voortaan alleen nog maar eigen gemaakte illustraties te plaatsen (de blogpost van vandaag vormt de welbekende uitzondering op de regel) en me daarvoor meer in het fotograferen wil gaan verdiepen komt deze gelegenheid voorbij. Plus een dosis geluk dat ik bij de uitverkorenen hoor.
Er zat alleen een kleine ‘maar’ aan verbonden (een andere weliswaar dan in ‘De regels van het spel’, maar toch). In de mail stonden namelijk drie voorwaarden vermeld waaraan voldaan moest worden:
1. Minimaal een uur per week tijd om de opdrachten te maken, je foto’s online te zetten, huiswerk te bekijken, feedback te lezen en te geven.
Geen probleem. Dit is een uitgelezen kans om een goede eerste stap te zetten onder professionele begeleiding, dus dan moet ik vanzelfsprekend ook tijd vrijmaken om er het maximale uit te halen. Hoewel ik dit helaas niet altijd in de hand heb. Zeker wat mijn werk betreft. Zo hoorde ik afgelopen week dat er vanwege reisbeperkingen (kostenreductie) een zakentrip naar China gelukkig niet doorgaat anders had ik daar in de week van 3 juni gezeten, en dat maakt het misschien iets moeilijker om er voldoende tijd in te steken. So far, so good.
2. Een camera waarmee je handmatig diafragma en sluitertijd kunt instellen. (Twijfel je of dat kan? Check dan even je handleiding — in het Engels heet dat ‘Aperture’ en ‘Shutter speed’).
Heb ik. Een Pentax K‑r waar ik nu al heel erg tevreden mee ben. Echter er kan zoveel meer met die camera dus ik ben heel benieuwd tot welk moois wij samen gaan komen.
Wel, waar is nu die spelbrekende ‘maar’? De ‘maar’ die misschien wel roet in het eten gooit. Er eigenhandig voor gaat zorgen dat deze bijzondere kans alsnog aan mijn neus dreigt voorbij te gaan. Bij het laatste punt natuurlijk. Heel onschuldig. Niet minder geniepig.
3. Een Facebook account. We gaan namelijk een besloten Facebook groep gebruiken om de foto’s te delen en feedback te geven.
Een facebook account! Gggrrr! Waarom ook niet. Een facebook account. Op de dag dat Yahoo bekend maakt dat het Tumblr opkoopt voor 1,1 miljard en wat mij nog neerslachtiger maakt met al die giganten op social media gebied die alles inpalmen om het daarna te verpesten met ondoorzichtige privacy regels en ongewenste advertenties, wordt mij gevraagd een facebook account aan te maken. Terwijl ik dat niet zo lang geleden voor de derde (of vierde, of vijfde, in ieder geval definitief laatste) keer had gedeactiveerd. Definitief. Als in ‘eens, maar nooit weer’.
Hoe verzint men het? Dat kan toch niet waar zijn? Verwachten ze echt dat ik dit ga doen? Ik heb toch zeker mijn principes!?
Zo maar wat gedachtes die door mijn hoofd schoten tijdens het voor de zoveelste keer aanmaken van een nieuw account. Want die cursus? Die ga ik doen!
—
Bijgesloten mailfragment/foto is copyright Else Kramer