En er was licht

Fan­tas­tisch nieuws van­daag in de mailbox:

Ik had het eigen­lijk niet meer ver­wacht, want nadat ik voor mijn doen rede­lijk snel aan de oproep door @elsekramer gehoor had gege­ven, zag ik al snel hoe­veel ani­mo er was bij ande­ren om zich ook aan te mel­den. Uit­ein­de­lijk blij­ken zich 350 per­so­nen inge­schre­ven te heb­ben! Nooit win ik iets, maar nu dan toch eens een prijs. En wat voor een­tje. Juist op het moment dat ik de beslis­sing had geno­men om op mijn blog voort­aan alleen nog maar eigen gemaak­te illu­stra­ties te plaat­sen (de blog­post van van­daag vormt de wel­be­ken­de uit­zon­de­ring op de regel) en me daar­voor meer in het foto­gra­fe­ren wil gaan ver­die­pen komt deze gele­gen­heid voor­bij. Plus een dosis geluk dat ik bij de uit­ver­ko­re­nen hoor.

Er zat alleen een klei­ne ‘maar’ aan ver­bon­den (een ande­re wel­is­waar dan in ‘De regels van het spel’, maar toch). In de mail ston­den name­lijk drie voor­waar­den ver­meld waar­aan vol­daan moest worden:

1. Mini­maal een uur per week tijd om de opdrach­ten te maken, je foto’s onli­ne te zet­ten, huis­werk te bekij­ken, feed­back te lezen en te geven.

Geen pro­bleem. Dit is een uit­ge­le­zen kans om een goe­de eer­ste stap te zet­ten onder pro­fes­si­o­ne­le bege­lei­ding, dus dan moet ik van­zelf­spre­kend ook tijd vrij­ma­ken om er het maxi­ma­le uit te halen. Hoe­wel ik dit helaas niet altijd in de hand heb. Zeker wat mijn werk betreft. Zo hoor­de ik afge­lo­pen week dat er van­we­ge reis­be­per­kin­gen (kos­ten­re­duc­tie) een zaken­trip naar Chi­na geluk­kig niet door­gaat anders had ik daar in de week van 3 juni geze­ten, en dat maakt het mis­schien iets moei­lij­ker om er vol­doen­de tijd in te ste­ken. So far, so good.

2. Een came­ra waar­mee je hand­ma­tig dia­frag­ma en slui­ter­tijd kunt instel­len. (Twij­fel je of dat kan? Check dan even je hand­lei­ding — in het Engels heet dat ‘Aper­tu­re’ en ‘Shut­ter speed’).

Heb ik. Een Pen­tax K‑r waar ik nu al heel erg tevre­den mee ben. Ech­ter er kan zoveel meer met die came­ra dus ik ben heel benieuwd tot welk moois wij samen gaan komen. 

Wel, waar is nu die spel­bre­ken­de ‘maar’? De ‘maar’ die mis­schien wel roet in het eten gooit. Er eigen­han­dig voor gaat zor­gen dat deze bij­zon­de­re kans als­nog aan mijn neus dreigt voor­bij te gaan. Bij het laat­ste punt natuur­lijk. Heel onschul­dig. Niet min­der geniepig.

3. Een Facebook account. We gaan name­lijk een beslo­ten Facebook groep gebrui­ken om de foto’s te delen en feed­back te geven.

Een facebook account! Gggr­rr! Waar­om ook niet. Een facebook account. Op de dag dat Yahoo bekend maakt dat het Tum­blr opkoopt voor 1,1 mil­jard en wat mij nog neer­slach­ti­ger maakt met al die gigan­ten op soci­al media gebied die alles inpal­men om het daar­na te ver­pes­ten met ondoor­zich­ti­ge pri­va­cy regels en onge­wens­te adver­ten­ties, wordt mij gevraagd een facebook account aan te maken. Ter­wijl ik dat niet zo lang gele­den voor de der­de (of vier­de, of vijf­de, in ieder geval defi­ni­tief laat­ste) keer had gede­ac­ti­veerd. Defi­ni­tief. Als in ‘eens, maar nooit weer’.

Hoe ver­zint men het? Dat kan toch niet waar zijn? Ver­wach­ten ze echt dat ik dit ga doen? Ik heb toch zeker mijn principes!?

Zo maar wat gedach­tes die door mijn hoofd scho­ten tij­dens het voor de zoveel­ste keer aan­ma­ken van een nieuw account. Want die cur­sus? Die ga ik doen!

—

Bij­ge­slo­ten mailfragment/foto is copy­right Else Kra­mer