Het enorme verkoopsucces vorig jaar van ’50 Shades of Grey’ zal niemand ontgaan zijn. De boeken waren in elke boekhandel in hoge stapels voorradig. Ze vlogen als warme broodjes over de toonbank. Iedereen moest dat boek hebben, zo leek het. Zelf stond ik een keer op het vliegveld in Birmingham voor mijn terugreis naar NL na een workshop in Leicester. Dit vertrek viel samen met een massale uittocht van zowat alle jeugd uit de verre omgeving omdat de vakantieperiode was aangebroken. Met stomme verbazing zag ik vanuit mijn positie in het restaurant in de wachtruimte hoe echt elke jongere van het vrouwelijk geslacht de tocht naar de boekwinkel maakte om een eigen exemplaar (vaak zelfs de complete trilogie) aan te schaffen als vakantielectuur.
Maar ook op de e‑reader was het een verkoophit. Ergens las ik dat vanwege het seksuele karakter en de expliciete SM passages veel lezers de voorkeur gaven aan juist een e‑book. Zeker wanneer men het boek niet thuis las maar in de openbaarheid, zoals in de bus of trein. Dan is zo’n anonieme omslag wel handig. Niemand die ziet wat je leest. Geen gedoe meer met het vinden van een passende omslag van een ander boek om je heimelijke genoegens voor de buitenwereld te verbergen. Want niet iedereen hoeft te weten welke boeken je soms leest. Toch?
Wat me brengt op de vraag van deze week. Welke boeken lees jij wel eens waarvoor je je eigenlijk schaamt. Die je pas leest wanneer het huis leeg is en niemand je kan zien. Boeken waarmee je niet gezien wil worden. Boeken waarvan je nooit zal toegeven dat je ze leest. Maar je leest ze wel. Stiekem. Jouw ‘guilty pleasure’.
Durf jij ze hier voor #50books wel te openbaren? Of zit de schaamte te diep?
Vraag 20:
Welke boeken lees je stiekem omdat je je er eigenlijk voor schaamt?
