50books — vraag 20

Het enor­me ver­koop­suc­ces vorig jaar van ’50 Sha­des of Grey’ zal nie­mand ont­gaan zijn. De boe­ken waren in elke boek­han­del in hoge sta­pels voor­ra­dig. Ze vlo­gen als war­me brood­jes over de toon­bank. Ieder­een moest dat boek heb­ben, zo leek het. Zelf stond ik een keer op het vlieg­veld in Bir­ming­ham voor mijn terug­reis naar NL na een work­shop in Lei­ces­ter. Dit ver­trek viel samen met een mas­sa­le uit­tocht van zowat alle jeugd uit de ver­re omge­ving omdat de vakan­tie­pe­ri­o­de was aan­ge­bro­ken. Met stom­me ver­ba­zing zag ik van­uit mijn posi­tie in het res­tau­rant in de wacht­ruim­te hoe echt elke jon­ge­re van het vrou­we­lijk geslacht de tocht naar de boek­win­kel maak­te om een eigen exem­plaar (vaak zelfs de com­ple­te tri­lo­gie) aan te schaf­fen als vakan­tie­lec­tuur.

Maar ook op de e‑reader was het een ver­koop­hit. Ergens las ik dat van­we­ge het sek­su­e­le karak­ter en de expli­cie­te SM pas­sa­ges veel lezers de voor­keur gaven aan juist een e‑book. Zeker wan­neer men het boek niet thuis las maar in de open­baar­heid, zoals in de bus of trein. Dan is zo’n ano­nie­me omslag wel han­dig. Nie­mand die ziet wat je leest. Geen gedoe meer met het vin­den van een pas­sen­de omslag van een ander boek om je hei­me­lij­ke genoe­gens voor de bui­ten­we­reld te ver­ber­gen. Want niet ieder­een hoeft te weten wel­ke boe­ken je soms leest. Toch?

Wat me brengt op de vraag van deze week. Wel­ke boe­ken lees jij wel eens waar­voor je je eigen­lijk schaamt. Die je pas leest wan­neer het huis leeg is en nie­mand je kan zien. Boe­ken waar­mee je niet gezien wil wor­den. Boe­ken waar­van je nooit zal toe­ge­ven dat je ze leest. Maar je leest ze wel. Stie­kem. Jouw ‘guil­ty plea­su­re’.

Durf jij ze hier voor #50books wel te open­ba­ren? Of zit de schaam­te te diep?

Vraag 20:
Wel­ke boe­ken lees je stie­kem omdat je je er eigen­lijk voor schaamt?

~ ~ ~