20130605

Waar­schu­wing: 
We zit­ten in de twee­de week van de onli­ne foto­cur­sus die mij zomaar in de schoot is gewor­pen. Het huis­werk van week 1 is inge­le­verd en ik ver­diep me nu in de wit­ba­lans. Hoe­wel, ver­die­pen is een te groot woord. Eer­der kijk ik wat om me heen, geniet van het mooie weer en zoek naar een geschikt onder­werp om met de ver­schil­len­de wit­ba­lans instel­lin­gen van mijn came­ra te foto­gra­fe­ren. De steen op de hoek van onze nieu­we vij­ver lijkt wel wat. Ijve­rig begin ik te klik­ken. Met dit als het resultaat:

Ik vraag me af wat ik nu eigen­lijk heb gedaan. Was dit de bedoe­ling? Wat doet wit­ba­lans eigen­lijk? In de hand­lei­ding die sinds de aan­koop van mijn came­ra onge­bruikt onder in de foto­tas ligt zoek ik het op:

Wit­ba­lans is een func­tie voor het aan­pas­sen van kleu­ren van een opna­me zodat wit­te onder­wer­pen ook wer­ke­lijk wit zijn. Stel de wit­ba­lans in als u niet tevre­den bent met de kleur­ba­lans van opna­men die zijn gemaakt met de instel­ling AWB (Auto), of als u uw opna­men een cre­a­tief tin­tje wilt geven.

Tja. Veel wij­zer word ik er niet van. Mis­schien dat ik het ver­die­pen toch maar eens seri­eu­zer in de prak­tijk moet bren­gen wil ik wat meer kwa­li­ta­tief hoog­staan­de foto’s pro­du­ce­ren. Of op z’n minst de foto’s die ik in gedach­ten had voor­dat ik op het ont­span­knop­je druk­te. De bedoe­ling is dat ik het onvoor­spel­ba­re karak­ter van mijn plaat­jes schie­ten wat weet te redu­ce­ren. Min­der op de gok afdruk­ken maar met voor­be­dach­te rade te werk gaan. De came­ra als gereed­schap hanteren.

Dat zou mooi zijn. Zo mooi dat er een kans bestaat dat ik het resul­taat hier op mijn site durf te laten zien. Zo mooi dat er een kans bestaat dat bezoe­kers van mijn site de foto’s zul­len copi­ë­ren en op hun eigen site gaan plaat­sen. Of ver­der ver­sprei­den via bij­voor­beeld facebook, twit­ter of tum­blr. Zou ik dat erg vin­den? En als het ant­woord ja zou zijn, wat zegt dat dan over mijn eigen gedrag de afge­lo­pen jaren? Tot niet zo lang gele­den vond ik het nor­maal om via goog­le een geschik­te afbeel­ding bij mijn blog­posts te zoe­ken. Om de boel wat op te leu­ken. De mens is visu­eel inge­steld, zo lees ik vaak. Dus.

Maar de mens is ook lui inge­steld. Althans ikzelf op dit gebied. Beter was het geweest om die zoek­tijd naar illu­stra­ties te beste­den aan het zelf fabri­ce­ren van een geschik­te illu­stra­tie. Hoe leuk dat kan zijn heb ik pas recent ont­dekt. Het geeft ook veel meer vol­doe­ning. Zoveel dat ik het voor­ne­men had om te zij­ner tijd mijn site op te scho­nen van alle illu­stra­ties die ik her en der op inter­net gevon­den had. Dat zou tevens een even­tu­e­le klacht van een recht­ma­ti­ge eige­naar kun­nen voor­ko­men mocht ik per onge­luk ergens een copy­right heb­ben geschon­den. Ondanks dat ik bij de mees­te net­jes een bron­ver­mel­ding heb opgenomen.

Te zij­ner tijd is al snel aan­ge­bro­ken. Deze week kreeg ik een brief bin­nen waar­in mij gesom­meerd werd per onmid­del­lijk een foto van mijn site te ver­wij­de­ren en als­nog de licen­tie­kos­ten voor het gebruik aan de foto­graaf over te maken. Berouw komt na de zonde.

Wees dus gewaar­schuwd u allen die nog steeds gebruik maken van het onuit­put­te­lij­ke inter­net­fo­to­al­bum. Dub­bel­check of de foto’s rech­ten­vrij zijn voor­dat je ze op je site plaatst. Of maak ze voort­aan zelf. Veel leu­ker om te doen, en mis­luk­ken ze, dan geef je er een cre­a­tief tin­tje aan.