Afwij­king: 

Ieder­een heeft zo z’n afwij­kin­gen. En ik dus ook. In ver­schil­len­de gra­da­ties. Een hele set heeft te maken met het kij­ken van tv. Wan­neer ik een keer een film of docu­men­tai­re kijk, wil ik dat onge­stoord kun­nen doen. Daar­om neem ik het vaak op en wacht op een geschikt moment. Een eer­ste afwij­king die ik heb is dat het mij niet lukt om over­dag tv te kij­ken. Een vorm van schaam­te over­valt mij bij het eer­der dan 18 uur ’s avonds voor de buis hangen.

Omdat ik zo wei­nig tv kijk maar wel regel­ma­tig iets opneem, loopt de har­de schijf van de media­box snel vol met van aller­lei wat ik ooit denk nog te gaan kij­ken. Mijn Inge heeft iets min­der schroom om mid­den op de dag de tv aan te zet­ten en voor­al in het week­end tij­dens het strij­ken zapt zij door de opge­no­men programma’s naar iets inte­res­sants. Een vol­gen­de afwij­king die ik heb is dat ik dan niet kan mee­kij­ken. Zelfs als het al 18 uur is geweest. Zomaar een stuk van een opna­me zien wel­ke ik ooit nog in z’n geheel wil bekij­ken, bederft de pret. Mid­den in een pro­gram­ma of film val­len, zelfs als deze nog maar enke­le minu­ten bezig is, zorgt er bij mij alleen maar voor dat ik meer bezig ben met wat ik even­tu­eel gemist heb, dan dat ik kan genie­ten van wat ik zie.

Ook wil ik nooit het ein­de van een film zien wan­neer ik het groot­ste gedeel­te nog niet gezien heb. Mocht ik dan later de film van­af het begin gaan zien, dan kan ik alleen maar den­ken hoe het gaat aflopen.

Alle­maal goed mee te leven.

Dit week­end ont­dek­te ik een nieu­we vari­ant. In het ver­leng­de van hier­bo­ven geschetst. Iemand had me ver­teld dat de Brit­se serie over Sher­lock Hol­mes zo goed was. De ver­sie die zich in heden­daags Lon­den afspeelt. In de krant zag ik dat er van de serie afge­lo­pen week iede­re dag een afle­ve­ring ver­toond zou wor­den. Dus stel­de ik de recor­der in. Een snel­le klus want tegen­woor­dig her­kent de media­box dat het een serie betreft wan­neer je iets gaat opne­men, en ver­vol­gens krijg je de keus tus­sen ‘alleen deze opna­me?’ of ‘alle opna­mes?’ Dat was simpel.

Op dins­dag keek ik naar afle­ve­ring 1 van maan­dag. Het smaak­te naar meer. Dus keek ik op woens­dag naar afle­ve­ring 2 van dins­dag. Die iemand had gelijk. De serie was echt goed. Van­zelf­spre­kend keek ik op don­der­dag naar afle­ve­ring 3 van woens­dag. Het werd alleen maar beter. En dan ook nog een gewel­di­ge cliff­han­ger op het ein­de met in de hoofd­rol Mori­ar­ty, de gezwo­ren aarts­vij­and van Holmes.

Het duur­de lang voor­dat ik op vrij­dag­avond ein­de­lijk naar afle­ve­ring 4 van don­der­dag kon kij­ken. Ik ging er eens goed voor zit­ten. Met cola en chips. Groot was mijn teleur­stel­ling toen ik zag dat de recor­der op don­der­dag­avond niets had opge­no­men. Wat bleek? De eer­ste drie afle­ve­rin­gen vorm­den Serie 1. Op don­der­dag was Serie 2 begon­nen. Die had opnieuw inge­steld moe­ten wor­den met ‘alleen deze opna­me?’ of ‘alle opna­mes?’ En dan zou ik weer ver­der heb­ben kun­nen kij­ken. Maar dat was dus te laat. Ik kon alleen nog afle­ve­ring 5 van vrij­dag­avond opne­men en dan weer ver­der op maan­dag met de laat­ste afle­ve­ring van Serie 2.

Ech­ter ik kan die opna­mes niet kij­ken alvo­rens ik eerst de mis­sen­de afle­ve­ring 4 met het ver­volg op de cliff­han­ger heb gezien. Zo werkt dat dus bij mij. Knap ver­ve­lend, maar er zijn erge­re din­gen op de wereld.

Puur toe­val­lig stuit­te ik zon­dag­mid­dag op onder­staand boek van Caleb Carr. Geluk­kig heb ik met betrek­king tot lezen ande­re afwij­kin­gen en ben onder­tus­sen al tot hoofd­stuk 3 gevorderd.

---